Weyerhaeuserbreen
Weyerhaeuserbreen er ein stor isbre som flyt nord og ut i Mercator forlandsbre like vest for Mobiloilfjorden på austkysten av Den antarktiske halvøya. Denne breen ligg i området først utforska frå lufta av sir Hubert Wilkins i 1928 og Lincoln Ellsworth i 1935, men han vart først detaljert skissert frå flyfoto tekne av U.S. Antarctic Service (USAS) i 1940. Isbreen vart sett på ny i 1947 av Ronne antarktiske forskingsekspedisjon (RARE) under Finn Rønne. Han namngav han for F. K. Weyerhaeuser frå Weyerhaeuser Timber Co., som medverka med tømmer og isolasjonsmateriale til ekspedisjonen.
| Weyerhaeuserbreen | |||
| isbre | |||
| Land |  Antarktis
| ||
|---|---|---|---|
| Stad | King Edward VII Land | ||
| - koordinatar | 68°45′S 65°32′W / 68.750°S 65.533°W | ||
| Administrert under | Antarktistraktaten | ||
 Weyerhaeuserbreen 68°45′00″S 65°32′00″W / 68.75°S 65.5333°W | |||
  Weyerhaeuserbreen (Antarktis)
| |||
Kjelder
endre
Denne artikkelen inneheld stoff som er offentleg eige frå United States Geological Survey-artikkelen «Weyerhaeuser Glacier» (innhald frå Geographic Names Information System).