Balke kyrkje
Balke kyrkje er ei langkyrkje frå ca. 1170 i Østre Toten kommune i Innlandet. I 1714 vart våpenhuset rive og kyrkja forlenga vestover med den såkalla Nykyrkja. Dagens takryttar er frå 1822.
Balke kyrkje | |||
kyrkje | |||
Land | Noreg | ||
---|---|---|---|
Fylke | Innlandet | ||
Kommune | Østre Toten | ||
Kyrkjesamfunn | Den norske kyrkja | ||
Bispedøme | Hamar | ||
Prosti | Toten | ||
Sokn | Balke | ||
Fellesråd | Østre Toten | ||
Teknikk | mur | ||
Material | stein | ||
Innvigd | Ca. 1170 | ||
• Endringar | 1714, 1822, 1967 | ||
Takryttar | På skipet, frå 1822 | ||
Kor | Apsidalt avslutta | ||
Klokker | 1764 (I.M. Reifenstein) og 1851 (Knut Christian Schmidt) | ||
Kyrkjegard | Ved kyrkja | ||
Preikestol | 1822 | ||
Døypefont | 1719 | ||
Altartavle | Jon Narvesøn, 1526 | ||
Orgel | Norsk Orgel- og Harmoniumfabrikk, 1967 | ||
Sitjeplassar | 290 | ||
Balke kyrkje 60°40′06″N 10°57′00″E / 60.66833333°N 10.95°E | |||
Wikimedia Commons: Balke kirke |
Kyrkja er berømt for altartavla, den såkalla Mariatavla, og for å ha fostra eit kunstnarmiljø som har gjeve namn til Balkeskolen. I Oldsaksamlinga i Oslo er eit krusifiks og fleire helgenfigurar frå Balke utstilt.
Ved sida av kyrkja står eit kombinert bårehus og servicebygg frå 1966.
Litteratur
endre- Rasmussen, Alf Henry (1993). Våre kirker. Norsk kirkeleksikon. Kirkenær: Vanebo forlag. s. 595. ISBN 82-7527-022-7.
- Lavold, Bente (2003). «Kultus og status. Kirkeinventar som kilde til kulturelle, sosiale og økonomiske forhold på 1500-tallet». I Hosar, Hans. Alt mellom himmel og jord (PDF). Oslo: Norsk lokalhistorisk institutt. s. 97-116. ISBN 82-90176-96-1.
- Øverland, Olava (1995). Våre altertavler. Oslo: Det Norske Samlaget. s. 142-143. ISBN 82-521-4500-0.
Bakgrunnsstoff
endre- «Balke kyrkje». Kirkesøk. Den norske kyrkja.
- Balke kyrkjelyd Arkivert 2013-12-12 ved Wayback Machine.
- Balke kyrkje i kulturminnesok.no, nettstaden til RiksantikvarenDenne kyrkjeartikkelen som har med Innlandet å gjere, er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.