Beit Ur al-Fauqa
Beit Ur al-Fauqa (arabisk skrift بيت عور الفوقا) er ein palestinsk landsby i Ramallah og al-Bireh guvernement nord på Vestbreidda, 14 km aust for Ramallah og 3 km søraust for Beit Ur al-Tahta. I følgje Palestinsk statistisk sentralbyrå hadde han 864 innbyggjarar i 2007.[2]
| Beit Ur al-Fauqa | |||
| بيت عور الفوقا, Bayt ’Ur al-Fauqa, Beit ’Ur al-Foqa | |||
| kommune | |||
 | |||
| Namneopphav: Det øvre Ur-huset[1] | |||
| Land |  Dei palestinske territoria
| ||
|---|---|---|---|
| Guvernement | Ramallah og al-Bireh guvernement | ||
| Koordinatar | 31°53′09″N 35°06′51″E / 31.88583°N 35.11417°E | ||
| Folketal | 864 (2007) | ||
 Beit Ur al-Fauqa 31°53′09″N 35°06′51″E / 31.885833333333°N 35.114166666667°E | |||
  | |||
| Wikimedia Commons: Beit Ur al-Fauqa | |||
Historie endre
Beit Ur al-Fauqa hra bevart delar av det originale kanaanittiske namnet på landsbyen,[3] og har blitt identifisert som staden Øvre Bethoron.[4] Arkeologiske funn indikerer at Nedre Bethoron (Beit Ur al-Tahta) vart grunnlagd før Øvre Bethoron; potteskar som er funne i Beit Ur al-Fauqa er dater frå jernalderen og framover, medan potteskar frå den nedre landsbyen er datert frå sein bronsealder.[3] Ein stor birkeh (dam) nordaust i landsby er hogd ut i berget.[5]
Hashmonarane stoppa hellenarane to gonger på veg mot Jerusalem i Øvre Bethoron. I eit tredje forsøk, klarte Bakkhides å slå hashemonane og bygge ei borg i dette strategiske passet.[6] Det var i dalane nær Bethoron at den 12. romerske legionen under Cestius Gallus vart øydelagd i 66 evt. i starten på det store jødiske opprøret.[7] Etter at det jødiske opprøret var over i 70 evt., bygde romarane ei festning i byen for å vakte over vegen inn til Jerusalem.[6] Seint i romartida og under austromarane, vart Beit Ur al-Fauqa mindre viktig og hadde blitt ein liten landsby på 400-talet.[8]
Landsbyen er blitt identifisert som Bethoron Superior eller Vetus Betor i krossfarartida. Dronning Melisende av Jerusalem gav landsbyen som eit len til Mar Saba. I 1165/64 vart han seld til prestane i Den heilage grav-kyrkja.[9][10] Ruinane av eit tårn, Al-Burj, i landsbyen er datert til denne tida.[10][11]
Ein arabisk inskripsjon med eit vers frå Koranen vart funnen i ruinane av ein steinstruktur i Beit Ur al-Fauqa, som Moshe Sharon meinte kom frå tida då ajjubidane herskar i Palestina.[8]
Osmansk tid endre
Beit Ur al-Fauqa vart, som resten av Palestina, ein del av Det osmanske riket i 1517, og i skattelistene i 1596, var landsbyen oppført i skattelister som ein del av Quds nahiya i Quds liwa. Han hadde eit folketal på 5 muslimske hushaldningar og betalte skatt for kveite, bygg, oliven, geiter og/eller bikubar.[12]
Den franske oppdagaren Victor Guérin vitja landsbyen i 1863, og han estimerte eit folketal på kring 150 innbyggjarar, og skildra omliggande hagar medoliventre. Han noterte òg ruinane av ei lita borg.[13] I 1883 skildra Palestine Exploration Fund i Survey of Western Palestine Beit Ur Al Foka som «ein liten landsby bygd av stein på enden av utstikkar frå ei høgd. Lendet er særs bratt i vest. Vassforsyninga er kusntig, og i nord og sør ligg djupe dalar. Ein har flott utsyn mot vest, inkludert havet, slettene i Lydda og Ramleh, og delar av Ajalondalen.»[14]
Det britiske mandatet endre
I ei folketeljing i 1922 utført av Dei britiske mandatstyresmaktene hadde Beit 'Ur al-Fuqa eit folketal på 147, alle muslimar.[15] Under folketeljinga i 1931 hadde Beit 'Ur al-Fauqa 47 busette hus og eit folketal på 173, framleis alle muslimar.[16]
I 1945 var folketalet 210, alle arabarar, medan det samla landarealet var 3 762 mål, i følgje ei offisiell landmåling.[17] Av dette var 989 for plantasjar og irrigert land, 1 277 for korn,[18] medan 26 mål var klassifisert som utbygde område.[19]
Etter 1948 endre
Etter den arabisk-israelske krigen i 1948 og våpenkvileavtalen i 1949 var Beit Ur al-Fauqa under Jordan sitt styre.
Sidan seksdagarskrigen i 1967 har Beit Ur al-Fauqa vore under israelsk okkupasjon.
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Beit Ur al-Fauqa» frå Wikipedia på engelsk, den 22. september 2015.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Barron, J. B., red. (1923). Palestine: Report and General Abstracts of the Census of 1922. Government of Palestine.
- Conder, Claude Reignier; Kitchener, H. H. (1883). The Survey of Western Palestine: Memoirs of the Topography, Orography, Hydrography, and Archeology 3. London: Committee of the Palestine Exploration Fund.
- Finkelstein, Israel; Lederman, Zvi, red. (1997). Highlands of many cultures. Tel Aviv: Tel Aviv universitet.
- Goodman, Martin (2007). Rome and Jerusalem; The Clash of Ancient Civilizations. Allen Lane. ISBN 978-0-7139-9447-6.
- Guérin, Victor (1868). Description Géographique Historique et Archéologique de la Palestine (på fransk). 1: Judee, pt. 1. Paris: L'Imprimerie Nationale.
- Guérin, Victor (1875). Description Géographique Historique et Archéologique de la Palestine (på fransk). 2: Samarie, pt. 2. Paris: L'Imprimerie Nationale. (p. 398)
- Hadawi, Sami (1970), Village Statistics of 1945: A Classification of Land and Area ownership in Palestine, Palestinsk frigjeringsorganisasjon forskingssentral
- Hütteroth, Wolf-Dieter; Abdulfattah, Kamal (1977). Historical Geography of Palestine, Transjordan and South Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten, Sonderband 5. Erlangen, Tyskland: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft. ISBN 3-920405-41-2.
- Mills, E., red. (1932). Census of Palestine 1931. Population of Villages, Towns and Administrative Areas (PDF). Jerusalem: Government of Palestine.
- Sharon, Moshe (1999). Corpus Inscriptionum Arabarum Palaestinae, B-C 2. BRILL. ISBN 9004110836.
- Palmer, E. H. (1881). The Survey of Western Palestine: Arabic and English Name Lists Collected During the Survey by Lieutenants Conder og Kitchener, R. E. Transliterated and Explained by E.H. Palmer. Committee of the Palestine Exploration Fund.
- Pringle, Denys (1997). Secular buildings in the Crusader Kingdom of Jerusalem: an archaeological Gazetter. Cambridge University Press.
- de Roziére, red. (1849). Cartulaire de l'église du Saint Sépulchre de Jérusalem: publié d'après les manuscrits du Vatican (på fransk). Paris: Imprimerie nationale.
- Röhricht, Reinhold (1893). (RRH) Regesta regni Hierosolymitani (MXCVII-MCCXCI) (på latin). Berlin: Libraria Academica Wageriana.
- Socin, A. (1879). «Alphabetisches Verzeichniss von Ortschaften des Paschalik Jerusalem». Zeitschrift des Deutschen Palästina-Vereins 2: 135–163.
- ↑ Palmer, 1881, s. 287
- ↑ 2007 PCBS Census. Palestinsk statistisk sentralbyrå. s.115.
- ↑ 3,0 3,1 Eugenio Alliata (19. desember 2000). «Bethoron (Bayt Ur)». Studium Biblicum Franciscanum. Henta 5. september 2015.
- ↑ John Gray (Januar 1949). «The kanaanitt God Horon». Journal of Near East Studies 8 (1): 27–34. JSTOR 542437. doi:10.1086/370902.
- ↑ Conder og Kitchener, 1883, s. 86
- ↑ 6,0 6,1 Sharon, 1999, s. 165
- ↑ Goodman, Martin. (2007). Rome and Jerusalem; The Clash of Ancient Civilizations. s. 14.
- ↑ 8,0 8,1 Sharon, 1999, s. 166
- ↑ de Roziére, 1849, s. 279, sitert i Röhricht, 1893, RRH, s. 106-107, No 409
- ↑ 10,0 10,1 Pringle, 1997, s. 29
- ↑ Beyer, 1942 identifiserte Vetus Betor med Beit Ur al-Tahta, i følgje Finkelstein et al, 1997, s. 304
- ↑ Hütteroth and Abdulfattah, 1977, s. 112
- ↑ Guérin, 1868, s. 346-347
- ↑ Conder og Kitchener, 1883, s. 17
- ↑ Barron, 1923, Table VII, Ramallah underdistrikt, s. 16
- ↑ Mills, 1932, s. 47.
- ↑ Government of Palestine, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Sitert i S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970, s. 64
- ↑ Government of Palestine, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Sitert i S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970, s. 111
- ↑ Government of Palestine, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Sitert i S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970, s. 161
