Francesco Guardi
Francesco Lazzaro Guardi (5. oktober 1712–1. januar 1793) var ein italiensk målar, fødd og død i Venezia. Han er særleg kjend for sine vedutamåleri i rokokkostil. Giovanni Battista Tiepolo var gift med syster hans.
| Francesco Guardi | |
 Pietro Longhi: Portrett av Francesco Guardi, 1764 | |
| Statsborgarskap | Republikken Venezia |
| Fødd | 5. oktober 1712 Venezia |
| Død |
1. januar 1793, 1792 (80 år) |
| Yrke | kunstmålar, grafikar |
| Høgd | 132 centimeter |
| Sjanger | vedutamaleri, landskapsmåleri |
| Far | Domenico Guardi |
| Mor | Maria Claudia Pichler |
| Born | Giacomo Guardi |
| Francesco Guardi på Commons | |
Liv og gjerning
endre
Francesco Guardi var son til den norditalienske barokkmålaren Domenico Guardi (1678-1716) frå Trentino. Sjølv vart han medlem av målarlauget i byen frå 1747. Også sonen hans, Jacopo, lærde seg opp i målarfaget.
Fram til broren Antonio døydde i 1760 arbeidde Francesco i målarverkstaden til familien, der også den yngre broren Nicolò var sysselsett. Til å byrje med måla han fyrst og fremst altarbilete. Som elev og etterfølgjar av Canaletto konsentrerte han seg, etter denne hadde forlate byen, med vedutaer. Han valde oftast dei same motiva, framfor alt venetianske utsikter, som Canaletto rett ofte hadde måla med stor suksess. Bileta hans skil seg frå dei måleria som den eldre Canaletto laga gjennom livlege lys- og skygge-effektar. Målarstilen er mykje friare og meir impulsiv med dels dristig penselføring, ein stil som i bruken av lys og farge synes varsle om den seinare impresjonistiske målarkunsten. Guardi la, i motsetnad til Canaletto, større vekt på dei dekorative effektane og var mindre nøyaktig med dei topografiske attgjevingane.
Guardi fekk oppdrag av private mesenar og frå Venezia-republikken, som til dømes syklusen over dei tolv festane, eit verk som gjekk til dogen Alvise IV Mocenigo. År 1782 dokumenterte Guardi pavebesøket til Pius VI i Venezia i fire store måleri. I høve besøket til det russiske storfyrsteparet i byen, måla han festførestillingane som vart arrangert til ære for paret. Bilete som desse er i dag verdfulle kunsthistoriske vitnemål om liv og kvardag, men også festar i Venezia på 1800-talet.
Etter Guardi finst òg ei stor mengde av sjangermåleri, til dømes eit av møterommet til nonnene i San Zaccaria. Måleriet gjev eit livaktig og fargerikt bilete av motane og skikkane til det venetianske aristokratiet.
Bileta hans har ei klar og harmonisk belysning og utmerkar seg gjennom den stemningsfulle atmosfæren. Fargebruken hans er kraftigare og rikare enn den læraren hans nytta, men mindre detaljert kva gjeld streken. Trass desse ulikskapane vert bileta hans framleis ofte tilskrivne den berømte læremeisteren hans.
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Francesco Guardi» frå Wikipedia på engelsk, den 5. mai 2013.
Wikipedia på engelsk oppgave desse kjeldene:
- Short biography in the Web Gallery of Art
- Tekst frå Encyclopædia Britannica si 11. utgåve, eit leksikon som i dag er offentleg eigedom.
- Aldo Rizzi, I maestri della pittura veneta del '700, Electa - Milano 1973
- The Doge on the Bucintoro near the Riva di Sant'Elena, also known as The Departure Of the Bucentaur For The Ascension Day Ceremony, held at the Louvre in Paris
