Guitar Slim
Eddie Jones (10. desember 1926–7. februar 1959)[1] betre kjend som Guitar Slim, var ein New Orleans-bluesgitarist i 1940- og 1950-åra. Han var mest kjend for den millionseljane songen «The Things That I Used to Do», produsert av Johnny Vincent for Specialty Records.[2] Songen er oppført på lista til Rock and Roll Hall of Fame over 500 songar som forma rock and roll.[3] Slim hadde stor innvernad på rock and roll og eksperimenterte med forvrengde overtonar frå den elektrike gitaren eit heilt tiår før Jimi Hendrix.[4]
| Guitar Slim | |||
 | |||
| Fødd | 10. desember 1926 | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Greenwood, Mississippi, United States | ||
| Død | 7. februar 1959 (32 år) | ||
| Dødsstad | New York City i USA | ||
| Fødenamn | Eddie Jones | ||
| Opphav | USA | ||
| Aktiv | 1950–1959, 1959 | ||
| Sjanger | Blues, elektrik blues, New Orleans-blues, R&B, rock and roll | ||
| Instrument | Gitar, elektrisk gitar, vokal | ||
| Plateselskap | Imperial | ||
| Verka som | Musikar | ||
Biografi
endreJones var fødd i Greenwood i Mississippi.[5] Mora døydde då han var fem og han voks opp hos bestemora. I tenåra arbeidde han på bomullsåkrane og fritida brukte han på platebulene der han stundom song eller dansa. Han var god nok som dansar til at han fekk kallenamnet «Limber Leg».[6]
Etter å ha kome attende frå militærteneste i andre verdskrigen, byrja han å spele på klubbar kring New Orleans i Louisiana. Bandleiaren Willie D. Warren introduserte han for gitaren. Han var særleg inspirert av T-Bone Walker og Clarence «Gatemouth» Brown.[5] Kring 1950 byrja han å bruke scenenamnet Guitar Slim og vart kjend for dei ville framføringane sine. Han gjekk med lyse dressar og farga håret sitt lyst for matche dei. Han hadde ein assistent som følgden han kring publikum med ein opp til 120 meter lang leidning mellom gitaren og forsterkaren,[7] og sat stundom på skuldrene til assistenten eller tok til og med gitaren med seg utafor klubben og fekk trafikken til å stoppe opp.[8][9] Lyden hans var uvanleg - han spelte gitaren sin med forvrenging meir enn eit tiår før rockegitaristane gjorde det same, og den gospelaktige røysta hans gjorde han lett å kjenne att.[10]
Han spelte stundom i lag med Muddy Waters i Los Angeles i California på somme konsertar.[11]
Innspelingar
endreDen førte innspelinga hans var i 1951. Han hadde ein mindre rhythm and blues-hit i 1952 med «Feelin' Sad», som Ray Charles seinare spelte inn. Den største suksessen hans var «The Things That I Used to Do» (1954),[5] som var produsert av ein ung Ray Charles og gjeven ut av Art Rupe sitt Specialty Records.[12] Songen låg fleire veker på toppen av R&B-lista til Billboard og selde over ein million eksemplar,[2] og vart etter kort tid ein bluesstandard.[1] Han medverka òg til utviklinga av soul.[13]
Han spelte for fleire selskap, som Imperial, Bullet, Specialty og Atco.
Død
endreDet gjekk nedover med karrieren og Jones vart alkoholikar. Han døydde av lungebetennelse i New York City, berre 32 år gammal.[14] Han er gravlagd på ein liten gravplass i Thibodaux i Louisiana, der manageren hans Hosea Hill budde.
Ettermæle
endreBuddy Guy, Albert Collins[7] og Frank Zappa[15] var alle inspirerte av Guitar Slim. Det same var Jimi Hendrix, som spelte inn ein versjon av «The Things That I Used to Do», med Steve Stills på bassgitar, i 1969. Stevie Ray Vaughan spelte òg ein versjon av songen.[16]
Ein av sønene til Jones kalla seg Guitar Slim jr. kring New Orleans. Han spelte mange av songane til faren.[7]
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Guitar Slim» frå Wikipedia på engelsk, den 18. februar 2018.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ 1,0 1,1 Murrells, Joseph (1978). The Book of Golden Discs (2nd utg.). London: Barrie and Jenkins. s. 68–69. ISBN 0-214-20512-6.
- ↑ 2,0 2,1 Murrells, Joseph (1978). The Book of Golden Discs (2nd utg.). London: Barrie and Jenkins. s. 68–69. ISBN 0-214-20512-6.
- ↑ «Specialty Album Discography». Arkivert frå originalen November 16, 2006. Henta 25. november 2006.
- ↑ Aswell, Tom (2010). Louisiana Rocks! The True Genesis of Rock & Roll. Gretna, Louisiana: Pelican Publishing. s. 61–5. ISBN 1589806778.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Russell, Tony (1997). The Blues: From Robert Johnson to Robert Cray. Dubai: Carlton Books. s. 115. ISBN 1-85868-255-X.
- ↑ Darwin Coleman (SHS). «Guitar Slim, Mississippi Musician». Web.archive.org. Arkivert frå originalen September 15, 2008. Henta 18. februar 2018.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «Biography by Bill Dahl». Allmusic.com. Henta 18. februar 2018.
- ↑ Broven, John (1974). Rhythm and Blues in New Orleans. Gretna, Louisiana: Pelican Publishing. pp. 52–53. ISBN 0-88289-433-1.
- ↑ Hannusch, Jeff (1985). I Hear You Knockin'. Ville Platte, Louisiana: Swallow Publications. p. 177. ISBN 0-9614245-0-8.
- ↑ Braun, Hans-Joachim (2002). Music and Technology in the Twentieth Century. Baltimore, Maryland: Johns Hopkins University Press. s. 194. ISBN 0801868858.
- ↑ Oliver, Paul (1984). Blues Off the Record. New York: Da Capo Press. s. 266. ISBN 0-306-80321-6.
- ↑ Erlewine, Michael; Bogdanov, Vladimir; Woodstra, Chris; Erlewine, Stephen Thomas, red. (1997). Allmusic. Los Angeles: Miller Freeman Press. s. 501. ISBN 0-87930-423-5.
- ↑ Unterberger, R. (2003). «Louisiana Blues». In Bogdanov, V.; Woodstra, C.; Erlewine, S. T., eds. All Music Guide to the Blues: The Definitive Guide to the Blues (3d ed.). Milwaukee, Wisconsin: Backbeat Books. pp. 687–688. ISBN 0-87930-736-6.
- ↑ Scott, Frank (1991). The Down Home Guide to the Blues. Chicago: Chicago Review Press. s. 59. ISBN 1-55652-130-8.
- ↑ Electric Don Quixote by Neil Slaven
- ↑ [1] Arkivert March 20, 2006, ved Wayback Machine.