Gunnar Fant
Carl Gunnar Michael Fant (8. oktober 1919–6. juni 2009)[1] var ein svensk lingvist, sivilingeniør og professor ved Kungliga tekniska högskolan i Stockholm.
| Gunnar Fant | |||
 | |||
| Fødd | 8. oktober 1919 Nyköping | ||
|---|---|---|---|
| Død | 6. juni 2009 Danderyds församling | ||
| Nasjonalitet | Sverige | ||
| Område | akustikk, språkvitskap | ||
| Yrke | ingeniør, lingvist, akademikar | ||
| Institusjonar | Kungliga Tekniska högskolan | ||
| Alma mater | Kungliga Tekniska högskolan | ||
| Ektefelle | Ann-Marie Fant | ||
| Medlem | Det kongelege ingeniørvitskapsakademiet Kungliga Vetenskapsakademien National Academy of Engineering | ||
Fant blei verdskjend for forskinga si på talesyntese og sambandet mellom artikulatorisk fonetikk og akustisk fonetikk.
Gunnar Fant tok sivilingeniøreksamen i elektroteknikk 1945. Eksamensarbeidet hans galdt akustikken til menneskerøysta. Etter eksamen heldt han fram med dette arbeidet, fyrst ved Ericsson, seinare ved Massachusetts Institute of Technology (MIT). Han var med og skapte talekommunikasjonsinstituttet ved Kungliga tekniska högskolan (den noverande Institutionen för Tal, Musik och Hörsel), den gongen eitt av svært få i sitt slag i verda. Han var professor i taleoverføring ved Kungliga tekniska högskolan i åra 1966-1987 og deretter professor emeritus.
Arbeidet til Fant førte til ein ny æra i talesynteseen. I 1952 publiserte han, i lag med Roman Jakobson og Morris Halle, ei bok der teorien om fonetiske særdrag blei lagde fram for fyrste gong.