Ishamn
Ei ishamn er ei meir eller mindre permanent bukt i fronten av ein isbrem som kan nyttast som ei naturleg hamn. Sjølv om dei er nyttige er dei ikkje alltid pålitelege sidan kalving frå isbremmen kan gjere ishamna ustabil eller ubrukeleg.
Ishamner har spelt ei viktig rolle i utforskinga av Antarktis. Hvalbukta, som vart oppdaga og namngjeven (Bay of Whales) av Ernest Shackleton på «Nimrod» i 1908, var base for fleire viktige Antarktiskekspedisjonar, som:
- 1910-1912: Sørpolekspedisjonen til Amundsen, leia av Roald Amundsen
- 1928-1930: Richard Evelyn Byrd - Den første ekspedisjonen
- 1933-1935: Richard Evelyn Byrd - Den andre ekspedisjonen
- 1939-1941: US Antarctic Service Expedition, leia av Richard Evelyn Byrd
Norselbukta vart nytta av Maudheimekspedisjonen (NBSAE) til å losse utstyr og forsyningar frå ekspedisjonsskipet «Norsel» i 1949. NBSAE oppretta Maudheim kring 1,5 km sør for hamna.
Omgrepet ishamn (iceport) vart først nytta av Advisory Committee on Antarctic Names (US-ACAN) i 1956.[1]
Ingeniørar frå U.S. Navy bygde den første flytande iskaien ved McMurdo-basen, som er den sørlegaste hamna i Antarktis, i 1973.[2][3]
Ishamner i Antarktis endre
Sjå òg endre
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Iceport» frå Wikipedia på engelsk, den 19. mars 2014.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ U.S. Geological Survey Geographic Names Information System: Ishamn
- ↑ U.S. Polar Programs[daud lenkje] National Science Foundation FY2000.
- ↑ «Unique ice pier harbor for ships," Antarctic Sun. 8. januar 2006; McMurdo-basen i Antarktis.