Odd Kikinaskald

Odd Kikinaskald (norrønt: Oddr kíkinaskáld) var ein islandsk skald. Det einaste vi veit om han, er at han var i Noreg omkring år 1047.

Opphavet til skaldskapen: i ørne-ham stal Odin skaldskapsmjøden frå jotnen Suttung, og gav han til æsene og dei folk som kan dikte.
(Illustrasjonen er frå ein biletstein på Gotland)

Norrøne kjelder

I Skaldatal er Odd Kikinaskald ført opp som skald hos kong Magnus den gode og kong Harald Hardråde. Dikt av han er sitert i soga om Magnus den gode, i soga om Harald Hardråde, i Fagerskinna og i Flatøyboka.

Liv og skaldskap

Det einaste som er kjent om Odd Kikinaskald, er at han var i Noreg omkring den tida då kong Magnus den gode døydde i 1047. Kva tilnamnet hans tyder, er uvisst. Av diktinga hans, kjenner ein til berre tre vers av eit arvekvad om kong Magnus. Det første verset omtalar striden mot vendane ved Århus; dei to andre handlar om den store sorga folk kjende, då kong Magnus døydde og liket hans vart ført heim til Noreg.

Språkmannen Finnur Jónsson karakteriserer Odd Kikinaskald slik: «Et blødt og af sorg let bevægeligt sind», og eit av versa lyder slik (norsk omsetjing etter Finnur Jónsson):

Mák, síz Magnúss ævi móðfíkins þraut góða (Odd hafa stríð of staddan) stillis, harða illa. Hvarflak hvers manns þurfi; harmr strangr fær mér angrat; þjóðs at dǫgling dauðan dǫpr; því fǫrum vér aprir.

Jeg har det meget ilde, siden Magnus', den djerve konges, gode liv endte; kummer har betaget Odd (meg); jeg vandrer om trengende til alle; en streng sorg nedtrykker meg; derfor går vi sorgfulle om; folk sørger over den døde konge.

Kjelder og utfyllande opplysningar

Bakgrunnsstoff

• Det norrøne fyrstediktet av Bjarne Fidjestøl (1982)
• Den Norsk-Islandske Skjaldedigtning av Finnur Jónsson (side 327).
• Den oldnorske og oldislandske litteraturs historie av Finnur Jónsson (side 613) (Internet Archive).