Pøbel

For gatekunstaren, sjå kunstnaren Pøbel.

Pøbel er eit nedsetjande uttrykk brukt om ein rå, udanna person, og viste tidlegare til dei breie lag av folket, særleg i ein større by. Ordet er komme til norsk frå latin 'populus', som tyder folk, gjennom tysk 'pöbel', lågtysk 'popel' og fransk 'peuple'. Uttrykket vart opphavleg ikkje brukt nedsetjande.

Døden kastar sverdet «folkejustis» til pøbelen under ein revolusjon. Trykk frå 1848.

Omgrepet «pøbelvelde» eller oklokrati viser til ei vondarta form for folkestyre.

Pøbelprosjektet i Stavanger nyttar «pøbel» om ungdom som ikkje er i utdanning eller arbeid og som prosjektet ønskjer å gje nye moglegheiter.

Sjå òg

• Allmuge
• Elite
• Plebeiar
• Pub

Kjelder

• «pøbel» i Nynorskordboka.

«pøbel» i Store norske leksikon, snl.no.

• «pøbel» i Ordbog over det danske Sprog
• Falk og Torp 1903: Etymologisk ordbog over det norske og det danske sprog Faksimileutg. Bjørn Ringstrøms antikvariat 1992 ISBN 82-90520-16-6<
• «Er du en Pøbel?» ved pobelprosjektet.no