Plaek Pibulsonggram
Plaek Pibulsonggram (14. juli 1897–11. juni 1964), opphavleg Plaek Khittasangkha, var ein thailandsk offiser og politikar. Han var statsminister og diktator i Thailand i tidsromma 1938–1944 og 1948–1957.
| Plaek Phibunsongkhram
แปลก พิบูลสงคราม | |||
 | |||
| Fødd | Plaek Khittasangkha 14. juli 1897 Nonthaburi-fylket | ||
|---|---|---|---|
| Død | 11. juni 1964 (66 år) | ||
| Statsborgar av | Thailand | ||
| Yrke | politikar, militær | ||
| Utdanna ved | Chulachomklao Royal Military Academy | ||
| Ektefelle | La-iad Bhandhukravi | ||
| Barn | Nitya Pibulsonggram | ||
| Verv | Statsminister av Thailand 8. april 1948-16. september 1957 | ||
| Føregangar | Khuang Aphaiwong | ||
| Etterfylgjar | Pote Sarasin | ||
| Verv | Statsminister av Thailand 16. desember 1938-1. august 1944 | ||
| Føregangar | Phraya Phahonphonphayuhasena | ||
| Etterfylgjar | Khuang Aphaiwong | ||
| Verv | Forsvarsminister 28. juni 1949-26. februar 1957 | ||
| Føregangar | Suk Chatnakrob | ||
| Etterfylgjar | Sarit Thanarat | ||
| Verv | Forsvarsminister 22. september 1934-15. november 1943 | ||
| Føregangar | Phot Phahonyothin | ||
| Etterfylgjar | Pichit Kriengsakpichit | ||
| Verv | Utanriksminister 15. desember 1941-19. juni 1942 | ||
| Føregangar | Direk Jayanama | ||
| Etterfylgjar | Luang Wichitwathakan | ||
| Verv | Minister for jordbruk og kooperativ 12. september 1957-16. september 1957 | ||
| Føregangar | Siri Siriyothin | ||
| Etterfylgjar | Wiboon Thammaboot | ||
| Alle verv |
| ||
Signatur | |||
I samtida var han kjend som Phibun Songkhram,[1] Phibun Songram[2] eller berre Phibun[3] (Pibul) i Vesten og som «Marskalk P.»[a] i Thailand. Det var han som omdøypte «Siam» til «Thailand» i 1949.[2]
Bakgrunn
endrePlaek Khittasangkha[b] blei fødd 14. juli 1897 i Mueang Nonthaburi i Nonthaburi-provinsen i det dåverande kongeriket Siam. Far hans heitte Keed Khittasangkha.[4] Foreldra til Plaek åtte ein durian-frukthage. Farfaren hans skal ha vore ein kantonesisk-talande kinesisk innvandrar. Ettersom familien var fullstendig assimilert som thaifolk og Plaek ikkje hadde nokre typisk kinesiske trekk,[5] kunne han seinare skjula noko eventuelt kinesisk opphav.[6] Han fekk namnet Plaek – som tyder 'rar' – på grunn av den uvanlege utsjånaden sin som liten. Plaek Khittasangkha studert ved buddhistiske tempelskula, og blei så elev ved Chulachomklao kongelege militærakademi. Han gjekk ut derfrå i 1914 og blei utnemnd til andreløytnant i artilleriet. Etter fyrste verdskrigen blei han send til Frankrike for å studera artilleritaktikk. I 1928, då han steig i gradane, fekk han adelstittelen luang frå kong Prajadhipok, og blei kjend som Luang Phibunsongkhram. Han gav seinare slepp på tittelen luang, men heldt på Phibunsongkhram som etternamn.
Merknadar
endreKjelder
endre- ↑ «Gudbrandsdølen». Lillehammer. 31. juli 1944.
- ↑ 2,0 2,1 «Nordlands framtid». Bodø. 4. juni 1949.
- ↑ «Nationen». Oslo. 8. februar 1950.
- ↑ ผู้นำทางการเมืองไทยกับสงครามโลกครั้งที่ 2df: จอมพล ป.พิบูลสงคราม และ ปรีดี พนมยงค์ Arkivert 27 June 2008 ved Wayback Machine.
- ↑ Batson, Benjamin Arthur; Shimizu, Hajime (1990). The Tragedy of Wanit: A Japanese Account of Wartime Thai Politics. University of Singapore Press. s. 64. ISBN 9971622467. Henta 29 September 2018.
- ↑ Ansil Ramsay (2001). Grant H. Cornwell; Eve Walsh Stoddard, red. The Chinese in Thailand: Ethnicity, Power and Cultural Opportunity Structures. Global Multiculturalism: Comparative Perspectives on Ethnicity, Race, and Nation (Rowman & Littlefield). s. 63.
- Denne artikkelen bygger på «Plaek Phibunsongkhram» frå Wikipedia på engelsk, den 14. august 2020.