Radians

Radians er den effekten som vert strålt ut frå eit flateelement per romvinkeleining i ei særskild retning dividert på den tilsynelatande storleiken til flateelementet sett frå same retning. Radiansen er definert som

$L={\frac {\mathrm {d} ^{2}\Phi }{\mathrm {d} A\,\mathrm {d} {\Omega }\cos \theta }}\approx {\frac {\Phi }{\Omega A\cos \theta }}$

der

L er den observerte eller målte radiansen (W·m⁻²·sr⁻¹), i retninga θ,

d er differnsialoperatoren,

Φ er den totale strålingsfluksen eller effekten (W) utstrålt

θ er vinkelen mellom normalen på flata og den spesifiserte retninga

A er arealet til flata (m²), og

${\Omega }$ er romvinkelen (sr) i forhold til observasjonen eller målinga.

Tilnærminga gjeld berre for små A og Ω der cos θ er tilnærma konstant.

Viss radiansen er den same i alle retninga, seier ein at strålinga følgjer Laberts cosinuslov

Radians-faktoren for eit punkt på ei flate er forholdet mellom radiansen i ei særskild retning og den radiansen ein ville ha venta i same retning om flata hadde reflektert strålinga i samsvar med Lamberts cosinuslov.

Kjelder

• radians. (2012-02-18) I Store norske leksikon. Henta frå http://snl.no/radians