Radiometrisk datering
Radiometrisk datering er dateringsmetodar for å bestemme alderen på bergartar, fossil og anna gjennom å måla det radioaktive nedbrytinga hos ulike isotopar. Metoden vert hovudsakleg nytta innan geologi og arkeologi og er framfor alt nyttig over store tidsrom.
Metodar
endre- C14-metoden (halveringstid 5730 år), som vert nytta for å datere organisk materiale som har døydd opp til for omkring 60 000 år sidan.
- Uran-bly-metoden går ut på forholdet mellom 235U og 238U samt dotterisotopane 207Pb og 206Pb. Metoden er særs pålitleg på grunn av at ein nytta to kjemisk identiske klokker med to halveringstider.
- Rubidium–strontium-datering
- Samarium–neodymdatering
- Kalium–argondatering basert på K-40 med ei halveringstid på 1,26 milliardar år. Metoden er usikker sidan argon er ein gass som under visse tilhøve kan forsvinne frå mineralet. Dette problemet kan ein unngå ved å verifisere med argon-argondatering, som måler isotopsamansettinga til prøven.
- Argon–argondatering
- Fisjonssporsdatering, basert på at når uran vert nedbroten bygger det seg opp fisjonsspor i mineralet.
- Termoluminiscensdatering vert nytta på funn som varmast opp, til dømes keramikk og magma.
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Radiometrisk datering» frå Wikipedia på svensk, den 11. september 2010.