Canterbury Association

Canterbury Association vart danna for å grunnleggja ein koloni I det som no er regionen Canterbury på Sørøya på New Zealand.

Plakett til minne om det første møtet i Canterbury Association, utanfor 22 Whitehall i London.

Grunnlegginga av samanslutninga

Samanslutninga vart grunnlagd i London den 27. mars 1848, og innlemma i eit kongebrev (Royal Charter) den 13. november 1849. Dei fremste pådrivarane var Edward Gibbon Wakefield og John Robert Godley. Wakefield var alt sterkt involvert i New Zealand Company, som på den tida alt hadde grunnlagt fire andre koloniar på New Zealand. Han vende seg til Godley for å hjelpa han å etablera ein koloni med støtte av den engelske kyrkja (Church of England). President i samanslutninga sin driftskomité var Erkebiskopen av Canterbury, og komiteen omfatta fleire andre biskopar og geistlege, så vel som medlemmer av adelen og parlamentsmedlemmer. På det første møtet sitt avgjorde samanslutninga namn på kolonien og hovudsetet. Kolonien skulle kallast Canterbury, truleg etter erkebiskopen av Canterbury, og hovudsetet i kolonien Christchurch etter Oxford college, der Godley hadde studert.

Grunnlegginga av kolonien

Canterbury Association hadde avtalt å kjøpa land frå New Zealand Company for 10 shillings per acre (4000 m²). Dette landet vart så seld til immigrantar for £3 per acre. Resten, £2 10s, skulle brukast til «offentlege tiltak, slike som emigrasjon, skular, kyrkjer, vegar og skulelegat.» (20 shillings = £1). Avsetjinga av midlar til 'emigrasjon' var for at samanslutninga skulle ha høve til å tilby reisestønad til medlemmer av arbeidarklassen med ønskjelege kvalifikasjonar for den nye kolonien. Ein plakat] som averterte desse støtta reisene, nemner særskilt «gartnarar, sauegjetarar, gardsarbeidarar, andre arbeidarar og landbruksmekanikarar». Vitneprov på det religiøse grunnlaget til kolonien kan ein sjå i den same plakaten der det krevst at presten i bygda bør gå god for søkjarar, og at somme av inntektene for sal av land var spesielt øyremerkte til kyrkjelege legat.

Godley og familien hans drog til New Zealand i byrjinga av 1850 for å overvaka førebuingane av busetnaden (kartlegging, vegar, overnatting, etc.) som alt var sette i gang av eit stort mannskap under leiing av kaptein Joseph Thomas. Desse førebuingane var grundige, men ufullstendige då dei første skipa med busetjarar kom den 16. desember 1850, etter å ha vore haldne attende av Godley kort tid etter at han kom fram i april, på grunn av aukande gjeld til Canterbury Association. «Charlotte-Jane» og «Randolph» nådde Lyttelton Harbour den 16., «Sir George Seymour» den 17., og «Cressy» den 27., etter å ha segla frå England i september 1850. Nybyggjarane på desse fire første skipa, vart kalla Canterbury Pilgrims av den britiske pressa. Gjennom dei følgjande to og eit halvt åra kom nye 24 skipslaster med innvandrarar i regi av Canterbury Association, til saman nesten 3 500 menneske.

Verksemda til Canterbury Association vart avslutta i 1853.

Referansar

• Denne artikkelen bygger på «Canterbury Association» frå Wikipedia på engelsk, den 18. februar 2012.

Bakgrunnsstoff

• The Canterbury Association (1848–1852): A Study of Its Members' Connections, Av Michael Blain (2007).
• «Canterbury Association Passenger Manifests». NZBound Genealogy. 
• Terry Hearn. 'English', Te Ara Encyclopedia of New Zealand, updated 1-Sep-2011.
• Philip Temple. 'A sort of conscience: the Wakefields' Auckland University Press (2002). ISBN 1-86940-276-6
• Gerald Hensley. «Godley, John Robert 1814–1861 Biography». Te Ara Encyclopedia of New Zealand. 
• H. T. Purchas (1909). «Bishop Harper and the Canterbury Settlement. Chapter III. The Canterbury Settlement.».