Eblaittisk

Eblaittisk er eit utdøydd austsemittisk språk i nær slekt med akkadisk, som vart snakka i oldtidsbyen Ebla, i dagens Syria. Det vert rekna som det første skrivne semittiske språket. I ruinane av byen fann dei mellom 1974 og 1976 rundt 17 000 godt verna kileskrifttavler som er skrive på både sumerisk og eblaittisk.

Lingvistisk ligg eblaittisk ein stad mellom det samtidige austsemittiske språket akkadisk og dei nordvestsemittiske språka, representert av ugarittisk, arameisk og kanaanittiske språk (fønikisk, hebraisk, m.fl.). Kileskrifta kan òg overdriva dei austlege særprega ved eblaittisk, på grunn av den ikkje er godt eigna til å transkripere semittiske språk.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Eblaittisk» frå Wikipedia på bokmål, den 31. desember 2015.

Litteratur

• John Huehnergard, Christopher Woods: Akkadian and Eblaite. In: R. Woodard (Hrsg.): The Cambridge Encyclopedia of the World’s Ancient Languages. Cambridge 2004. ISBN 0-521-56256-2
• Paolo Matthiae: Aux origines de la Syrie: Ebla retrouvée. Gallimard, Paris 1996, ISBN 2-07-053350-6