George Thorogood
George Lawrence Thorogood (fødd 24. februar 1950) er ein USA-amerikansk musikar, songar og låtskrivar frå Wilmington i Delaware.[1] Den «høgenergiske boogie-bluesen» hans vart populær på radiostasjonar som spelte rock i 1980-åra, med hittar som «Bad to the Bone» og «I Drink Alone».[2] Han populariserte òg eldre songar av amerikanske ikon, som «Move It on Over», «Who Do You Love?» og «House Rent Boogie/One Bourbon, One Scotch, One Beer».[3]
| George Thorogood | |||
 Thorogood i The Fallsview Casino ved Niagara Falls i Ontario (2006) | |||
| Fødd | 24. februar 1950 (74 år) | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Wilmington i Delaware | ||
| Opphav | USA | ||
| Aktiv | Sidan 1974 | ||
| Sjanger | Bluesrock,[1] boogierock | ||
| Instrument | Vokal, gitar, munnspel | ||
| Tilknytte artistar | The Delaware Destroyers | ||
| Plateselskap | EMI, Eagle, Rounder, MCA, CMC | ||
| Verka som | Musikar | ||
Med bandet sitt, The Delaware Destroyers, har Thorogood gjeve ut over 20 album, og to av dei har selt til platinaplate i USA og seks til gullplate. Han har selt 15 millionar plater verda over.
Karriere
endreThorogood byrja karrieren sin tidleg i 1970-åra som akustisk soloartist i liknande stil som Robert Johnson og Elmore James[2] etter å ha blitt inspirert på ein John P. Hammond-konsert.[4] Kort tid etter skipa han eit band, The Delaware Destroyers, med ein skulekompis, trommeslagaren Jeff Simon.[2] Med fleire musikarar utvikla dei sin eigen stil, ei blanding av Chicago blues og rock and roll.[4] Dei første konsertane deira var i The Rathskeller på University of Delaware og i The Deer Park Tavern.[5] Til slutt korta dei ned bandnamnet til The Destroyers. På denne tida arbeidde han òg som scenearbeidar for Hound Dog Taylor.[6]
Thorogood spelte inn ein demo, Better Than the Rest, i 1974, men denne kom ikkje ut før i 1979. Den største platedebuten hans kom i 1976 med albumet George Thorogood and the Destroyers, som kom ut i 1977. I 1978 gav Thorogood ut det neste albumet sitt med The Destroyers kalla Move It on Over, med ein versjon av Hank Williams sin «Move It on Over». «Please Set a Date» og ei omarbeiding av Bo Diddley-songen «Who Do You Love?» kom ut i 1979.
Seint i 1970-åra hadde Thorogood og bandet hans base i Boston. Han var vener med Jimmy Thackery frå det Washington, D.C.-baserte bluesbandet The Nighthawks, og dei hadde faste spelejobbar vis-a-vis kvarandre på to klubbar i Washington. Ved midnatt brukte begge banda å spele Elmore James sin «Madison Blues» i same toneart og Thorogood og Thackery gjekk ut på gata, der dei utveksla gitarakkordar og gjekk inn til det andre bandet i den andre klubben.[7]
Thorogood fekk vist seg for eit større publikum då han var oppvarmingsartist for The Rolling Stones på den amerikanske turneen deira i 1981. Han var òg musikalsk gjest på Saturday Night Live i oktober 1982. På denne tida turnerte Thorogood and The Destroyers mykje[8] og dei spelte i alle dei 50 amerikanske statane på 50 dagar.[9]
Bandmedlemmar
endre
The Delaware Destroyers
endre- George Thorogood – solovokal og sologitar
- Jeff Simon – trommer, perkusjon (sidan 1973)
- Billy Blough – bassgitar (sidan 1976)
- Jim Suhler – rytmegitar (sidan 1999)
- Buddy Leach – saksofon, piano (sidan 2003)
Tidlegare medlemmar
endre- Ron «Roadblock» Smith – rytmegitar (1973–1980)
- Hank «Hurricane» Carter – saksofon (1980–2003)
- Steve Chrismar – rytmegitar (1985–1993)
Diskografi
endreStudioalbum med tTe Destroyers
endre- 1977: George Thorogood and the Destroyers (Gold)
- 1978: Move It on Over (Gold)
- 1979: Better Than the Rest (Recorded in 1974)
- 1980: More George Thorogood and the Destroyers
- 1982: Bad to the Bone (Gold)
- 1985: Maverick (Gold)
- 1986: Nadine (CD-utgåve av Better Than the Rest)
- 1988: Born to Be Bad (Gold)
- 1991: Boogie People
- 1993: Haircut
- 1997: Rockin' My Life Away
- 1999: Half a Boy/Half a Man
- 2003: Ride 'Til I Die
- 2006: The Hard Stuff
- 2009: The Dirty Dozen
- 2011: 2120 South Michigan Ave.
Soloalbum
endre- 2017: Party of One[10]
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «George Thorogood» frå Wikipedia på engelsk, den 1. oktober 2018.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ 1,0 1,1 Du Noyer, Paul (2003). The Illustrated Encyclopedia of Music (1st utg.). Fulham, London: Flame Tree Publishing. s. 181. ISBN 1-904041-96-5.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «George Thorogood & the Destroyers Biography». GeorgeThorgood.Com. Fan Clubhouse, LLC. Henta 20. oktober 2014.
- ↑ Poling, Dean (19. mars 2010). «Bad to the funny bone». The Valdosta Daily Times. Henta 1. oktober 2018.
- ↑ 4,0 4,1 Erlewine, Michael, red. (1996). George Thorogood & the Destroyers. All Music Guide to the Blues (Miller Freeman Books). s. 251–252. ISBN 0-87930-424-3.
- ↑ Rasmussen, Tracy. «In his inimitable way, Thorogood remains thoroughly good». Reading Eagle. Henta 1. oktober 2018.
- ↑ About Blues. about.com
- ↑ Washington Post Op Ed 15. mai 1993 – «M Street Shuffle» – fact-checked correction to Weekend section feature «Tune Town»; 7. mai 1993
- ↑ Arar, Yardena (20. oktober 1981). «Thorogood will play 50 states in 50 days». The Spokesman Review. Henta 27. oktober 2013.
- ↑ 7th Inning interview on WGN Radio, 27. juni 2007.
- ↑ Hassler, Abby (9. mai 2017). «George Thorogood to Release First-Ever Solo Album 'Party of One'». radio.com. Henta 30. mai 2017.
