Gracula
Gracula er ei biologisk slekt tropiske medlemmar av starar med fellesnamnet beostarar. Denne slekta har representantar i tropisk Sør-Asia frå India, Bangladesh og Sri Lanka austover til Indonesia, og beostare, ein populær burfugl, har vorte introdusert til USA.
| Gracula | |
 Veddabeostare, Gracula ptilogenys Illustrasjon av John Gerrard Keulemans, public domain | |
| Utbreiing | |
 Utbreiinga av Gracula | |
| Systematikk | |
| Rike: | Dyr Animalia |
| Rekkje: | Ryggstrengdyr Chordata |
| Underrekkje: | Virveldyr Vertebrata |
| Klasse: | Fuglar Aves |
| Overorden: | Neoaves |
| Orden: | Sporvefuglar Passeriformes |
| Familie: | Starefamilien Sturnidae |
| Slekt: | Gracula Linnaeus, 1758 |
Beostarar er hekkefuglar typisk i skog og dyrka område. Reiret er bygd i eit hòl og vanleg kullstorleik er to eller tre egg.
Desse 25-30 cm lange fuglane har glansfull, svart fjørdrakt og store kvite vengeflekker som er synlege i flukt. Nebba og dei sterke beina er lyst gule eller oransje, og dei har gule hudfolder på hovudet, med form og posisjon som varierer med arten. Kjønna er like, men ungfuglar har mattare farga nebb.
Som dei fleste starar, er beostarar ganske altetande, dei et frukt, nektar og insekt.
Artslista
endreInntil nyleg var berre to artar anerkjente, G. religiosa og G. ptilogenys; tidlegare var alle Gracula rekna som ein og svært variabel art. Men i dag er ytterlegare tre underartar av G. religiosa aukande grad rekna som distinkte artar. Gracula-starar i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.6 frå august 2011 [1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler.[2]
- Beostare, Gracula religiosa, Common Hill Myna
- Malabarbeostare, Gracula indica, Southern Hill Myna
- Engganobeostare, Gracula enganensis, Enggano Myna
- Niasbeostare, Gracula robusta, Nias Myna
- Veddabeostare, Gracula ptilogenys, Ceylon Myna
Kjelder
endre- Første utgåve av denne artikkelen byggjer på «Gracula» frå Wikipedia på engelsk, den 30. januar 2011, artikkelen gav følgjande referansar:
- Grimmett, Richard; C. Inskipp; T. Inskipp; R. Grimmett (1999). Birds of India, Pakistan, Nepal, Bangladesh, Bhutan, Sri Lanka, and the Maldives. Princeton, N.J.: Princeton University Press. ISBN 0691049106.
- Feare, Chris; Craig, Adrian (1999). Starlings and Mynas. Princeton University Press. ISBN 0-7136-3961-X.
Fotnotar
endre- ↑ Clements, J.F.; T. S. Schulenberg; M.J. Iliff; B.L. Sullivan; C. L. Wood (august 2011), The Clements checklist of birds of the world: Version 6.6 (Excel spreadsheet), Cornell Lab of Ornithology, henta 25. januar 2012
- ↑ Syvertsen, P. O., Ree, V., Hansen, O. B., Syvertsen, Ø., Bergan, M., Kvam, H., Viker, M. & Axelsen, T. 2008. Virksomheten til Norsk navnekomité for fugl (NNKF) 1990-2008. Norske navn på verdens fugler. Norsk Ornitologisk Forening sin nettstad (publisert 22.5.2008)
