Johan Aschehoug Kiær
Johan Aschehoug Kiær | |||
| |||
Fødd | 11. oktober 1869 Drammen kommune | ||
---|---|---|---|
Død | 31. oktober 1931 Oslo | ||
Nasjonalitet | Noreg | ||
Område | paleontologi | ||
Yrke | paleontolog, lærar, geolog, zoolog | ||
Institusjonar | Universitetet i Oslo | ||
Alma mater | Universitetet i Oslo | ||
Medlem | Kungliga Fysiografiska Sällskapet i Lund |
Johan Aschehoug Kiær (1. januar 1869–1. januar 1931) var ein norsk paleontolog og professor ved Universitetet i Oslo frå 1909.[1]
Liv og virke
endreBakgrunn
endreHan var son av Hagbart Kiær (1829–1931) og Simonine Aschehoug (1835–1905). Faren var prest.[2] Johan Kiær studerte først zoologi og sidan paleontologi i tre år under professor Karl Alfred von Zittel (1839–1904) ved Ludwig-Maximilians-Universität München, der han i 1896 tok doktorgraden med avhandlinga «Faunistische Übersicht der Etage 5 des norwegischen Silursystem sitt».
Karriere
endreHan vende heim til Noreg og byrja frå 1901 å studera oversiluren. Undersøkingane resulterte i verket Das Obersilur im Kristianiagebiet, som gav han Fridtjof Nansens belønning for fremragende forskning for 1906.
I 1909 fekk han eit nyoppretta professorat i paleontologi og hisorisk geologi ved universitetet i Kristiania. Samme året fann kona hans Elise Clementine (Kemma) Kiær (1878–1975) en fossil fisk ved Rudstangen på Kroksund i Tyrifjorden. Her fant dei ein devon-fauna med mellom anna restane av ein sjøskorpion som fekk namnet Mixopterus kiaeri etter han. Det var han som hadde ansvaret for ordninga av det geologisk-paleontologiske muséet i Oslo, som opna i 1920.
Utgjevingar
endre- Kiær, Johan (1897). Faunistische Uebersicht der Etage 5 des norwegischen Silursystems. Kristianina: In Kommission bei Jacob Dybwad. [dr.gradsavhandling]
- Kiær, Johan (1908). Das Obersilur im Kristianiagebiete: eine stratigraphisch-faunistische Untersuchung. Christiania: i kommisjon hos Jacob Dybwad. [Ga Fridtjof Nansens belønning for fremragende forskning]
- Kiær, Johan (1916). The lower Cambrian Holmia fauna at Tømten in Norway. Christiania: In commission at Jacob Dydwad.
- Kiær, Johan (1929). Verdener som svant: trekk av menneskets og de høiere dyrs forhistorie. Oslo: Cappelen.
- Kiær, Johan og Anatol Heintz (1943). Verdener som svant: fra urfisk til ape. Oslo: Cappelen.
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Johan Aschehoug Kiær» frå Wikipedia på bokmål, den 3. juni 2020.
- Wikipedia på bokmål oppgav desse kjeldene:
- Reusch, H.: «Kiær, Johan Aschehoug», i: Salmonsens konversationsleksikon, 2. utgave. Bd. XIV, København: J. H. Schultz, 1923, s. 30.
- Horn, G.: «Kiær, J. H.», i: Salmonsens konversationsleksikon, 2. utgave. Bd. XXVI, København: J. H. Schultz, 1930, s. 30.
- Isaksen, Asbjørn (1911). Professorer, docenter, amanuenser, stipendiater samt øvrige lærere og tjenestemænd 1911: kortfattede biografier med 164 portrætter og et gruppebillede av Det akademiske kollegium. Kristiania: Gyldendal.
- «Verdens største sjøskorpion funnet i Hole[daud lenkje]». Hole kommunes nettsider.
- ↑ Johan Aschehoug Kiær i Store norske leksikon.
- ↑ Kiær i Store norske leksikon.