Johan Bojer

Johan Bojer (6. mars 1872–3. juli 1959) var ein norsk forfattar fødd på Orkedalsøren (i dag Orkanger i Orkland kommune.) Johan Kristoffer fekk ved fødsla etternamnet Hansen. Mora heitte Johanna Elgåen, frå Røros (1848-1884), medan handelsfullmektig Hans Bojer (Bøier) frå Kristiania (1822-1894) påtok seg farskapet. Mora var tenestejente i Trondheim, og foreldra budde ikkje i lag. Johan vart sett bort, og voks opp som fosterson hjå Mor Randi, Randi og Elias Fætten i Stadsbygd i Rissa kommune.

Johan Bojer
Statsborgarskap	Noreg
Fødd	6. mars 1872 Orkanger
Død	3. juli 1959 (87 år) Oppdal, Oslo
Yrke	skodespelforfattar, skribent
Johan Bojer på Commons

Han debuterte som forfattar i 1893. Frå 1895 til 1915 budde han i Paris.

I 1899 gifte han seg med Ellen Lange (1873-1932), syster til Christian Lous Lange.

Nokre verk

• 1896 Et folketog
• 1899 Den evige Krig
• 1900 Moder Lea
• 1902 En pilgrimsgang
• 1903 Troens magt
• 1904 Brutus (skodespel)
• 1913 Fangen som sang
• 1916 Den store hunger
• 1916 Sigurd Braa (skodespel)
• 1921 Den siste viking
• 1924 Vor egen stamme
• 1927 Det nye tempel
• 1928 Fangen som sang
• 1929 Folk ved sjøen
• 1934 Huset og havet
• 1938 Kongens karer
• 1942 Læregutt
• 1946 Svenn
• 1949 Skyld
  Denne litteraturartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.