Mike Hugg
Michael John «Mike» Hugg (fødd 11. august 1942) er ein engelsk musikar (trommer, vibrafon, vokal, klaverinstrument, låtskrivar) som vart kjend som opphavleg medlem av 60-talsbandet Manfred Mann.[1]
| Mike Hugg | |
 | |
| Statsborgarskap | Storbritannia |
| Fødd | 11. august 1942 (81 år) Gosport |
| Yrke | musikar, låtskrivar |
| Språk | engelsk |
Biografi endre
Hugg var fødd i Gosport i Hampshire i 1942. Foreldra hans gjekk med på at han spelte jazztrommer, så lenge han fortsette å ta pianotimar. Han ønskte ein karriere innan jazz og møtte Manfred Mann medan han arbeidde som musikar i Butlin's Clacton, og dei danna eit sju mann stort band i lag. The Mann-Hugg Blues Brothers henta inn Paul Jones og seinare Tom McGuinness.[2] Då dei fekk kontrakt med HMV Records endra produsenten deira, John Burgess, namnet deira til Manfred Mann.
Hugg er ein kompetent pianist og vibrafonspelar, men hovudrolla hans i Manfred Mann var som trommeslagar. Han spelte derimot inn fleiree vibrafonsoloar med bandet (t.d. på «I'm your Kingpin») og brukte instrumentet på hittar som «Oh No Not My Baby». Han var medlåtskrivar på fleire av dei tidlege hittane til bandet og medverka med solokomposisjonar så lenge bandet eksisterte, mellom anna jazzaktige instrumentalar («Bare Hugg») og vemodig syrepop («Funniest Gig», «Harry the One Man Band»). Han vart ein stadig meir stødig låtskrivar gjennom karrieren til gruppa,[3] men Hugg vart stadig meir misnøgd med den kommersielle sida til bandet og skildra singelen «Ha! Ha! Said the Clown» i eit intervju med Melody Maker som ein av dei fem verste songane han nokon gong hadde høyrt.
Han og broren komponerte «Mister, You're a Better Man Than I» som vart spelt inn av The Yardbirds i 1965. Hugg skreiv òg dei fleste songane for Paramount-filmenn Up the Junction som bandet spelte på.[4] På denne tida byrja Hugg å bruke stadig meir tid på filmmusikk. Etter å ha skrive for Up The Junction, skreiv han musikk for eit BBC-skodespel i Wednesday Play, og medverka med musikk til Jesús Franco-filmen Venus in Furs i 1969, i lag med Manfred Mann. Han skreiv kjenningsmelodien til BBC-komiserien Whatever Happened to the Likely Lads i 1972 og det same for filmutgåva frå 1976.
Då han og Manfred Mann skipa det meir progressive Manfred Mann Chapter Three, etter inspirasjon frå Doctor John og frijazz, flytta Hugg over til elektrisk piano og vokal. I følgje han sjølv var den einaste årsaka til at han vart vokalist fordi det ikkje var betre alternativ. Ein av melodiane til gruppa vart nytta i ein reklamefilm for sigarar. Hugg gav ut to soloalbum, og eit album med bandet Hug[5] in the 1970s.
I seinare år har han spelt klaverinstrument i The Manfreds, ei gjenforeint utgåve av 60-talsbandet (utan Manfred Mann), og i jazztrioen PBD.
Diskografi endre
- Solo
- 1972 Somewhere
- 1973 Stress & Strain
- Manfred Mann Chapter Three
- 1969 Manfred Mann Chapter Three
- 1970 Manfred Mann Chapter Three Volume Two
- 1971 Manfred Mann Chapter Three Volume Three (ikkje utgjeve)
- Hug
- 1975 Neon Dream
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Mike Hugg» frå Wikipedia på engelsk, den 2. april 2018.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Rawlings, Terry (2002). Then, Now and Rare British Beat 1960–1969. Omnibus Press. s. 122. ISBN 978-0-7119-9094-4.
- ↑ Interview Arkivert 27. september 2011 ved Wayback Machine.. Retrosellers.com. Henta 2. april 2018.
- ↑ Manfred Mann. Starling.rinet.ru. Henta 2. april 2018.
- ↑ Eder, Bruce. (11. august 1942) Mike Hugg. AllMusic. Henta 2. april 2018.
- ↑ 'prognotfrog.blogspot.ca/2010/04/mike-hugg-hug-neon-dream-1975.html' retrieved Jan.25,2016
Bakgrunnsstoff endre
- PBD Jazz Trio
- Mike Hugg ved The Internet Movie Database (IMDb)