Stonington Island

Stonington Island er ei klipperik øy som ligg 1 nautisk mil nordaust for Neny Island i den austlege delen av Marguerite Bay, utanfor vestkysten av Graham Land i Antarktis. Stonington Island er 750 meter lang frå nordvest til søraust og 300 meter brei og via ei snøfonn knytt til Northeast Glacier på fastlandet. East Base, basen til U.S. Antarctic Service (USAS) sin ekspedisjon (1939–1941), vart bygd på Stonington Island og øya vart av dei kalla opp etter Stonington i Connecticut, heimehamna til sluppen «Hero» som kaptein Nathaniel Palmer nytta då han såg Antarktis i 1820.[1]

Stonington Island
øy
East Base på Stonington Island
Land  Antarktis
Koordinatar 68°11′S 67°0′W / 68.183°S 67.000°W / -68.183; -67.000
Lengd 0,7 km
Areal 0,2 km²
Kart
Stonington Island
68°11′00″S 67°00′00″W / 68.183333333333°S 67°W / -68.183333333333; -67
Stonington Island is located in Antarktis
Stonington Island (Antarktis)
Wikimedia Commons: Stonington Island

Basen var òg British Antarctic Survey sin Base E under Ronne antarktiske forskingsekspedisjon, og var base for operasjonar for mange historiske landmålingsoppdrag på Den antarktiske halvøya i 1940-åra. Base E var i drift til februar 1975, og vart vaska og reparert i 1992.[2]

Hytta er verna under Antarktistraktaten.[3]

Klima

endre
Vêrdata for Stonington Islands
Jan Feb Mar Apr Mai Jun Jul Aug Sep Okt Nov Des År
Høgast målte °C 6 7 8 7 4 7 4 4 5 6 8 7 8
Gjennomsnittleg maks °C 3 1 −2 −4 −6 −8 −8 −9 −8 −4 −3 2 −4
Gjennomsnittleg min °C −3 −4 −8 −10 −14 −17 −18 −19 −16 −13 −9 −3 −11
Lågast målte °C −12 −11 −35 −27 −36 −37 −36 −37 −39 −29 −20 −13 −39
Gjennomsnittleg nedbør mm 10 15 25 25 43 28 33 25 41 43 23 5 316
Gns. dagar med regn 3 4 7 7 9 6 7 7 7 8 5 1 71
Kjelde: [1]

Sjå òg

endre

Kjelder

endre
  1. Parfit, Michael; Robb Kendrick (March, 1993). «Reclaiming a Lost Antarktis Base». National Geographic 183 (3): 110–126.  |access-date= requires |url= (hjelp)
  2. «Stonington Island - Antarktis Historic Site and Monument». British Antarctic Survey, Natural Environmental Research Council. Henta 22. oktober 2012. [daud lenkje]
  3. Stonehouse, Bernard (2002). Encyclopedia of Antarkter eind the Sørishavets. John Wiley and Sons. ISBN 0-471-98665-8.