Beitunia
Beitunia (arabisk بيتونيا), òg Bitunya er ein palestinsk by som ligg 3 km vest for Ramallah og 14 km nord for Jerusalem. Byen ligg i Ramallah og al-Bireh guvernement, sentralt på Vestbreidda. I følgje Palestinsk statistisk sentralbyrå hadde byen eit folketal på 19 761 i 2007,[2] den tredje største i guvernement etter al-Bireh og Ramallah.
| Beitunia | |||
| بيتونيا, Beituniya, Beatonia | |||
| kommune | |||
 Byen sett frå vest
| |||
| Namneopphav: Beitunia, førenamn[1] | |||
| Land |  Dei palestinske territoria
| ||
|---|---|---|---|
| Guvernement | Ramallah og al-Bireh guvernement | ||
| Koordinatar | 31°53′20.24″N 35°10′03.12″E / 31.8889556°N 35.1675333°E | ||
| Areal | 26,2 km² | ||
| Folketal | 19 761 (2007) | ||
| Folketettleik | 754 / km² | ||
| Borgarmeister | Arafat Khalaf | ||
 Beitunia 31°53′20″N 35°10′03″E / 31.888955555556°N 35.167533333333°E | |||
  Kart som viser Beitunia.
| |||
| Wikimedia Commons: Beitunia | |||
| Nettstad: www.beitunia.ps | |||
Historie
endreEin har funne potteskar frå bysantinsk tid, mamelukkane og tidleg osmansk tid.[3]
I 1883 skreiv Palestine Exploration Fund i Survey of Western Palestine at Beitunia var krossfarar-landsbyen Uniet, som var ein av 21 landsbyar som kong Godfrey som eit len til Den heilage grav-kyrkja.[4]
Men i 1887 identifiserte Röhricht Beitunia med Beitiumen, eit anna len som kongen gav til kyrkja.[5][6] Conder meinte det var bevis på at dette var rett og derfor «særs tvilsamt» at Beitunia varUniet.[7] Abel, skreiv i 1931 at Beitunia var Beit Uniet, som var nemnt i ein tekst tidleg på 1100-talet.[3]
Ein stor kvelva bygning i byen, kalla Badd al Balad («oljepressa i landsbyen») er datert til krossfarar-tida.[8][9]
Osmansk tid
endreBeitunia vart, som resten av Palestina, ein del av Det osmanske riket i 1517, og i skattelistene for 1596 låg landsbyen i Quds nahiya i Quds liwa. Folkesetnaden var 75 hushaldningar og 5 ungkarar, alle muslimar. Dei betalte skatt for kveite, bygg, oliven, vindruer, frukttre, tilfeldige inntekter, geiter og/eller bikubar.[10]
Den amerikanske vitskapsmannen Edward Robinson vitja landsbyen i 1838,[11] og det same gjorde den franske oppdagaren Victor Guérin i 1870, som noterte at Beitunia hadde kring 600 innbyggjarar.[12]
I 1883 skildra Palestine Exploration Fund i Survey of Western Palestine Beitunia som «ein ganske stor landsby i stein, omgjeve av oliven, i høgt lende på ein flat, steinete rygg, med ei slette i aust. I aust ligg cisterner, vinpresser, og ein dam (el Baliia), som inneheld vatn om vinteren. I nord og aust er det hogd ut graver i berget, med fine, men blokkerte inngangar.»[13]
Det britiske mandatet
endre
I folketeljinga i 1922 hadde Beitunia eit folketal på 948, alle muslimar.[14] Dette hadde auka i folketeljinga i 1931 til 1 213, framleis alle muslimar, i 277 hus.[15]
På grunn av dårleg økonomi tidleg på 1900-talet, emigrerte mange folk. Somme kom til Chicago-området, og var involvert i oppstarten av Bridgeview-moskeen.[16][17]
I 1945 var folketalet 1 490, alle arabarar, medan det samla landarealet var 23 366 mål, i følgje ei offisiell landmåling.[18] Av dette var 7 854 for plantasjar og irrigert land, 8 381 for korn,[19] medan 77 mål var klassifisert som utbygde område.[20]
Etter 1948
endreEtter den arabisk-israelske krigen i 1948, og etter våpenkvileavtalen i 1949, kom Beitunia under Jordan sitt styre.
Etter seksdagarskrigen i 1967 vart Beitunia okkupert av Israel.
Den israelske sperringa på Vestbreidda
endreBeitunia har eit landområde som består av 26 174 mål, der 336,2 hektar er utbygde område. Israel si sperring på Vestbreidda skil byområdet frå 66 % av landsbygda, men det meste av det sperra området (Separasjonssonen) består av skog og opne område som er viktige jordbruksland og beitemarker.[21]
Kjelder
endre- ↑ Palmer, 1881, s. 287
- ↑ 2007 PCBS Census. Palestinsk statistisk sentralbyrå. s.114.
- ↑ 3,0 3,1 Finkelstein et al, 1997, s. 346-7
- ↑ Conder og Kitchener, 1883, SWP III, s. 11
- ↑ Röhricht, 1887, s. 205
- ↑ de Roziére, 1849, s. 98, 102: Beituimen; begge sitert i Röhricht, 1893, RRH, s. 16- 17, No 74
- ↑ Conder, 1890, s. 30, 32
- ↑ Pringle, 1997, s. 29
- ↑ Pringle, 2009, s. 235-240
- ↑ Hütteroth and Abdulfattah, 1977, s. 121
- ↑ Robinson & Smith, 1841, vol 2, s. 133, 135
- ↑ Guérin, 1875, s. 46
- ↑ Conder og Kitchener, 1883, SWP III, s. 8
- ↑ Barron, 1923, Table VII, Ramallah underdistrikt, s. 16
- ↑ Mills, 1932, s. 48.
- ↑ Hard-liners won battle for Bridgeview mosque[daud lenkje], February 8, 2004 Chicago Tribune
- ↑ Forget Poles: palestinarar find a home in suburban Chicago Arkivert 2016-02-05 ved Wayback Machine., February 7, 2013, webz.org
- ↑ Government of Palestine, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Sitert i S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970, s. 64
- ↑ Government of Palestine, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Sitert i S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970, s. 111
- ↑ Government of Palestine, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Sitert i S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970, s. 161
- ↑ Betunia: A palestinsk Community Victimized by the israelske Colonization Activities Arkivert 2007-12-15 ved Wayback Machine. Applied Research Institute - Jerusalem 2007-11-11.
- Denne artikkelen bygger på «Beitunia» frå Wikipedia på engelsk, den 22. september 2015.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Barron, J. B., red. (1923). Palestine: Report and General Abstracts of the Census of 1922. Government of Palestine.
- Conder, Claude Reignier; Kitchener, H. H. (1883). The Survey of Western Palestine: Memoirs of the Topography, Orography, Hydrography, and Archeology 3. London: Committee of the Palestine Exploration Fund.
- Conder, C. R. (1890). «Norman Palestina». Quarterly statement - Palestine Exploration Fund 22: 29–37.
- Finkelstein, Israel; Lederman, Zvi, red. (1997). Highlands of many cultures. Tel Aviv: Institute of Archeology of Tel Aviv University Publications Section. ISBN 965-440-007-3.
- Guérin, Victor (1875). Description Géographique Historique et Archéologique de la Palestine (på fransk). 2: Samarie, pt. 2. Paris: L'Imprimerie Nationale.
- Hadawi, Sami (1970). Village Statistics of 1945: A Classification of Land and Area ownership in Palestine. Palestinsk frigjeringsorganisasjon forskingssentral.
- Hütteroth, Wolf-Dieter; Abdulfattah, Kamal (1977). Historical Geography of Palestine, Transjordan and South Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten, Sonderband 5. Erlangen, Tyskland: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft. ISBN 3-920405-41-2.
- Mills, E., red. (1932). Census of Palestine 1931. Population of Villages, Towns and Administrative Areas (PDF). Jerusalem: Government of Palestine.
- Palmer, E. H. (1881). The Survey of Western Palestine: Arabic and English Name Lists Collected During the Survey by Lieutenants Conder og Kitchener, R. E. Transliterated and Explained by E.H. Palmer. Committee of the Palestine Exploration Fund.
- Pringle, Denys (1997). Secular buildings in the Crusader Kingdom of Jerusalem: an archaeological Gazetter. Cambridge University Press. ISBN 0521 46010 7.
- Pringle, Denys (2009). The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem: Volume IV The cities of Akko and Tyr with Addenda and Corrigenda to Volumes I-III. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-85148-0.
- Robinson, Edward; Smith, Eli (1841). Biblical Researches in Palestine, Mount Sinai and Arabia Petraea: A Journal of Travels in the year 1838 2. Boston: Crocker & Brewster.
- Röhricht, R. (1887). «Studien zur mittelalterlichen Geographie und Topographie Syriens». Zeitschrift des Deutschen Palästina-Vereins 10: 195–344.
- Röhricht, Reinhold (1893). (RRH) Regesta regni Hierosolymitani (MXCVII-MCCXCI) (på latin). Berlin: Libraria Academica Wageriana.
- de Roziére, red. (1849). Cartulaire de l'église du Saint Sépulchre de Jérusalem: publié d'après les manuscrits du Vatican (på fransk). Paris: Imprimerie nationale.
- Sharon, Moshe (1999), Corpus Inscriptionum Arabarum Palaestinae, Vol. II, B-C, BRILL, ISBN 9004110836