Daburiyya
Daburiyya (arabisk دبورية, hebraisk דַבּוּרִיָּה)[1] er ein arabisk landsby aust for Nasaret i Nord distrikt i Israel. Daburriya fekk status som lokal kommune i 1961. I følgje Israelsk statistisk sentralbyrå har Daburiyya eit folketal på 8 500.[2]
| Daburiyya | |||
| דַבּוּרִיָּה, דבורייה, دبورية, Deburieh | |||
| lokal kommune | |||
 | |||
| Land |  Israel
| ||
|---|---|---|---|
| Distrikt | Nord | ||
| Koordinatar | 32°41′31″N 35°22′18″E / 32.69194°N 35.37167°E | ||
| Areal | 7,2 km² | ||
| Folketal | 9 444 (2012) | ||
| Folketettleik | 1 312 / km² | ||
 Daburiyya 32°41′29″N 35°22′13″E / 32.691388888889°N 35.370277777778°E | |||
  Kart som viser Daburiyya.
| |||
| Wikimedia Commons: Daburiyya | |||
Daburiyya ligg ved hovudveg 65 ved foten av Tabor i Nedre Galilea, nær området der profetinna Debora vart dømd.
Historie
endreDaburiyya er identifisert med den bibelske byen Daberath (òg skrive Davrat), som i følgje Josva 21:28 og Krønikebøkene høyrer til Jissakar-stamma, som gav han til levittane.[3][4] Det greske namnet var Dabráth eller Dabiroth og det latinske namnet var Dabareth.[4] Josefus kalla han Dabritta.[4]
Daburiyya er identifisert som staden Helenopolis i romersk-bysantinsk tid,[5] men Helenopolis vert oftare identifisert som Kafr Kama[6] eller andre byar i området.[7][8][9]
Ruinane av ei krossfararkyrkje ligg framleis i Daburiyya (i sentrum av byen).[10] Daburiyya fall til Saladin i 1187[11] og ein moské, kanskje bygd over eit gammalt krossfarartårn,[12] har ein inskripsjon over inngangen som seier at han vart bygd i 610 H (1214) av al-Mu'azzam 'Isa som herska over ajjubidane frå Damaskus.[13]
I 1517 vart landsbyen ein del av Det osmanske riket i lag med resten av Palestina, og var i 1596 oppført i osmanske skattelister som ein del av Tabariyya nahiya under Safad [liwa]] med 40 hushaldningar og 3 ungkarar, alle muslimar. Han betalte skattar av fleire avlingar som kveite og bygg, frukttre, bomull, og geiter og/eller bikubar.[14]
I folketeljinga i 1922 i Palestinamandatet, hadde Dabburieh eit folketal på 602, alle muslimar,[15] som i 1931 hadde auka til 747, med 728 muslimar og 19 kristne.[16]
I 1945 var folketalet 1 290, alle arabarar.[17]
Arkeologi
endreArkeologiske utgravingar i landsby i 2004 og 2006 avdekte ruinar av bygningar frå sein romersk og bysantinsk tid, ein mur som truleg var frå midtre bronsealderen eller romartida, potteskar frå jernalderen og hellenistisk tid og andre ting som vinpresser og koppemerke.[18][19]
Sjå òg
endreKjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Daburiyya» frå Wikipedia på engelsk, den 6. desember 2014.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Barron, J. B., red. (1923). Palestine: Report and General Abstracts of the Census of 1922. Government of Palestina.
- Abu Raya, Rafeh (30. april 2009), Dabburiya Final Report, Hadashot Arkheologiyot – Excavations and Surveys i Israel, arkivert frå originalen 18. mai 2013, henta 6. desember 2014
- Conder, Claude Reignier; Kitchener, Herbert H. (1881). The Survey of Western Palestine: Memoirs of the Topography, Orography, Hydrography, and Archeology 1. London: Committee of the Palestine Exploration Fund. p 366
- Daniel, Zohar (22. februar 2010), Dabburiya Final Report, Hadashot Arkheologiyot – Excavations and Surveys i Israel, arkivert frå originalen 18. mai 2013, henta 6. desember 2014
- Guérin, Victor (1880). Description Géographique Historique et Archéologique de la Palestina (på fransk). 3: Galilea, pt. 1. Paris: L'Imprimerie Nationale.
- Hadawi, Sami (1970), Village Statistics of 1945: A Classification of Land and Area ownership in Palestine, Palestinsk frigjeringsorganisasjon forskingssentral
- Hanna, Butros (29. desember 2011), Dabburiya Final Report, Hadashot Arkheologiyot – Excavations and Surveys i Israel, arkivert frå originalen 18. mai 2013, henta 6. desember 2014
- Hanna, Butros (1. oktober 2014), Dabburiya, Har Devora, Survey Final Report, Hadashot Arkheologiyot – Excavations and Surveys i Israel, arkivert frå originalen 18. mai 2013, henta 6. desember 2014
- Hütteroth, Wolf-Dieter; Abdulfattah, Kamal (1977). Historical Geography of Palestine, Transjordan and South Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten, Sonderband 5. Erlangen, Tyskland: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft. ISBN 3-920405-41-2.
- Keil, Carl Friedrich (1857). «Commentary on the Book of Josua». T. & T. Clark.
- Mills, E., red. (1932). Census of Palestine 1931. Population of Villages, Towns and Administrative Areas (PDF). Jerusalem: Government of Palestina.
- Palmer, E. H. (1881). The Survey of Western Palestine: Arabic and English Name Lists Collected During the Survey by Lieutenants Conder and Kitchener, R. E. Transliterated and Explained by E.H. Palmer. Committee of the Palestine Exploration Fund.
- Pringle, Denys (1993), The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem: A-K (excluding Akko and Jerusalem), Cambridge University Press
- Pringle, Denys (1997), Secular buildings i Crusader Kingdom of Jerusalem: an archaeological Gazetter, Cambridge University Press
- Petersen, Andrew (2001): A Gazetteer of Buildings in Muslim Palestine: Volume I (British Academy Monographs in Archeology) s. 131
- RHC Or: Recueil des historiens des croisades : Historiens orientaux (på fransk) 4. Paris: Imprimerie nationale. 1898.
- Robinson, Edward; Smith, Eli (1841). Biblical Researches in Palestine, Mount Sinai and Arabia Petraea: A Journal of Travels in the year 1838 3. Boston: Crocker & Brewster. p, 210 179
- Sharon, Moshe (2004). Corpus Inscriptionum Arabarum Palaestinae, D-F 3. BRILL.
- le Strange, Guy (1890). Palestina Under the Moslems: A Description of Syria and the Holy Land from A.D. 650 to 1500. Committee of the Palestine Exploration Fund. s. 427
- TIR: Tsafrir, Y., L Di Segni and J. Green (1994): Tabula Imperium romerski: Iudaea-Paleastina; Eretz Israel i Hellenistisk, romersk and bysantinsk Periods, Jerusalem. 106
- Wilson, Charles Williams, ed. (1881, 1884): Picturesque Palestina, Sinai and Egypt. vol 2 of 4 s. 44
- ↑ Palmer, 1881, s. 125
- ↑ Populations of Localities Numbering Above 1 000 Residents - Israelsk statistisk sentralbyrå
- ↑ Keil, 1857, s. 424.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Sharon, 2004, s. 1
- ↑ F. M. Abel (1938). Géographie de la Palestina 2. Paris. s. 205, 347.
- ↑ Yoram Tsafrir, Leah Di Segni and Judith Green (1994). Tabula Imperii romerski: Judea, Palaestina. Jerusalem: Israel Academy of Sciences and Humanities. s. 142.
- ↑ James F. Strange. «Nasaret». Anchor Bibelen Dictionary. s. 1050.
- ↑ Andrew Petersen (2005). The Towns of Palestina under Muslim Rule AD 600–1600. Archaeopress. s. x.
- ↑ Michael Avi-Yonah (1976). Gazetteer of Roman Palestine. QEDEM 5. Institute of Archeology, Det hebraiske universitetet i Jerusalem, and CARTA. s. 64.
- ↑ Pringle, 1993, s. 192, 193
- ↑ Abu Shama (RHC or, IV, s. 301, 303), sitert i Pringle, 1993, s. 192
- ↑ Pringle, 1997, s. 46
- ↑ Petersen, 2001, s. 131
- ↑ Hütteroth and Abdulfattah, 1977, s. 189
- ↑ Barron, 1923, Table XI, Underdistrikt of Nasaret, s. 38
- ↑ Mills, 1932, s. 73
- ↑ Government of Palestina, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Quoted in S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970, s. 62[daud lenkje]
- ↑ Abu Raya, Rafeh (April 2009). «Dabburiya, Final Report». Arkivert frå originalen 20. august 2011. Henta 18. oktober 2014.
- ↑ Daniel, Zohar (February 2010). «Dabburiya, Final Report». Arkivert frå originalen 18. mai 2013. Henta 18. oktober 2014.
