Friedrich Schiller
Johann Christoph Friedrich von Schiller (10. november 1759–9. mai 1805) var ein tysk diktar og historikar, fødd i Marbach am Neckar i hertugdømmet Württemberg.
Friedrich Schiller | |
Statsborgarskap | Hertugdømet Württemberg, Sachsen-Weimar |
Fødd | 10. november 1759 Marbach am Neckar |
Død |
9. mai 1805 (45 år) |
Yrke | lyrikar, filosof, historikar, bibliotekar, medisinsk forfattar, skodespelforfattar, romanforfattar, universitetslærar, omsetjar, journalist, skribent, lege, militærlege, estetiker |
Sjanger | ballade, skodespel |
Medlem av | Akademie gemeinnütziger Wissenschaften, Kungliga Vitterhets Historie och Antikvitets Akademien |
Religion | Den evangelisk-lutherske kyrkja |
Far | Johann Kaspar Schiller |
Mor | Elisabetha Dorothea Schiller |
Ektefelle | Charlotte von Schiller |
Born | Emilie von Gleichen-Rußwurm, Ernst von Schiller, Karl von Schiller, Caroline Junot |
Friedrich Schiller på Commons |
Liv og gjerning
endreEtter påbod frå hertugen, Karl Eugen, vart Schiller i 1773 skriven inn eit slags militærakademi der han i sju år studerte jus og medisin. Frå 1780 var han lege ved ei regiment i Stuttgart. Åra ved militærakademiet fekk han til å hate tvang og tyranni, noko som kjem fram i dramaet «Die Räuber» frå 1781. For å sleppe represaliar frå hertugen rømde Schiller hertugdømmet. Han arbeidde så som dramaturg i Mannheim, der han fekk høve til også å setje eigne nyskrivne spelstykke.
Schiller kom i 1787 med versedramaet «Don Carlos», eit arbeid som førte han inn i studiar av historiske og filosofiske emne. Frå 1789 var han historieprofessor i Jena. Gjennom tre filosfisk-estetiske verk skulle Schiller få stor innverknad på utviklinga av estetikken i det 19. hundreåret.
Frå 1799 budde Schiller i Weimar, der han og Johann Wolfgang Goethe vart nære venner. Kontakta med Goethe fornya Schiller si interesse for poesi og dramatikk. Dei seks åra fram til han døydde i Weimar i 1805 kom ei rad «vidgjetne» balladar, i tillegg til dramatiske meisterverk som Wilhelm Tell, omsett til nynorsk allereie i 1872, Wallensteins Lager (til nynorsk i 1916) og fleire andre.
Schiller, som vart adla i 1802 (von Schiller), døydde i Weimar av tuberkulose, 45 år gammal.
Kjelder
endre- Norsk Allkunnebok IX. 1960