Immanuel Kant
Immanuel Kant (22. april 1724–12. februar 1804) var ein tysk filosof frå Königsberg i Preussen (no Kaliningrad i Russland). Han vert halden for å ha vore ein av dei viktigaste europeiske tenkjarane etter antikken, og han var den siste store filosofen frå opplysningstida. Han er mellom anna grunnleggjaren for pliktetikken og sonderte kjernen av den menneskelege fornufta.[1]
| Immanuel Kant | |||
 | |||
| Fødd | Emanuel Kant 22. april 1724 Königsberg | ||
|---|---|---|---|
| Død | 12. februar 1804 Königsberg | ||
| Nasjonalitet | Kongedømet Preussen | ||
| Område | epistemologi, metafysikk, etikk | ||
| Yrke | filosof, antropolog, fysikar, bibliotekar, skribent, pedagog, universitetslærar, matematikar, rettsfilosof | ||
| Institusjonar | Albertus-Universität Königsberg | ||
| Alma mater | Albertus-Universität Königsberg Collegium Fridericianum | ||
| Medlem | Det prøyssiske vitskapsakademiet Det russiske vitskapsakademiet | ||
Kjelder
endre- ↑ Dalen, Marit; Allkunne; Svendsen, Lars Fredrik Händler (22. september 2022). «Immanuel Kant». Store norske leksikon (på norsk bokmål).
