Kafr Yasif
Kafr Yasif (hebraisk כַּפְר יָסִיף; arabisk كفر ياسيف, Kufr Yaseef) er ein arabisk by i Nord distrikt i Israel. Han ligg 11 km nordaust for byen Akko og like ved Abu Sinan. Folkesetnaden i Kafr Yasif er stort sett kristen (57%) med ein stor muslimsk minoritet (40%), og eit lite drusararsamfunn.[3]
| Kafr Yasif | |||
| כַּפְר יָסִיף, כפר יאסיף, كفر ياسيف, Kafar Yasif, Kfar Yasif | |||
| lokal kommune | |||
 Downtown Kafr Yasif
| |||
| Namneopphav: Landsbyen til Yasif[1] | |||
| Land |  Israel
| ||
|---|---|---|---|
| Distrikt | Nord | ||
| Koordinatar | 32°57′17″N 35°9′55″E / 32.95472°N 35.16528°E | ||
| Areal | 3,19 km² | ||
| Folketal | 8 700 (2009)[2] | ||
| Folketettleik | 2 727 / km² | ||
| Borgarmeister | Awni Toma | ||
 Kafr Yasif 32°57′17″N 35°09′55″E / 32.954722222222°N 35.165277777778°E | |||
  Kart som viser Kafr Yasif.
| |||
| Wikimedia Commons: Kafr Yasif | |||
Historie
endreDet er grave ut mange funn frå antikken i Kafr Yasif, som mosaikkgolv, korintiske søyler og cisterner skore ut i berggrunnen.[4] Kafr Yasif er omtalt i skriftene til den romersk-jødiske historikaren Josefus Flavius. Han var busett i krossfarar tida av kristne og betalte skatt til kongedømet Jerusalem.[5] Han vart skildra som ein del av området til krossfararane under hudnaen («våpenkvilen») mellom krossfararane i Akko og mamelukk-sultanen al-Mansur Qalawun i 1283.[6]
Osmansk tid
endreUnder osmansk styre vart det hovudsakleg dyrka oliven og bomull i Kafr Yasif.[7] Osmanske skattelister frå 1596 syner at Kafr Yasif hadde eit folketal på 58 muslimske hushaldningar, sju muslimske ungkarar og 19 jødiske hushaldningar.[8]
I 1740-åra budde ti jødiske hushaldningar i Kafr Yasif og fekk selskap av andre jødar som forlet Safad tidleg i 1760-åra etter eit jordskjelv der i 1759. I følgje jødiske reisande, levde jødane i Kafr Yasif godt under Daher al-Omar, den sjølvstyrte arabiske herskaren i Galilea.[9]
I 1838 var Kafr Yasif klassifisert som ein stad med ein gresk-ortodoks majoritet med ein minoritet av muslimar og drusarar.[10] I 1880 hadde landsbyen eit folketal på kring 600, av desse 500 gresk-ortodokse og 100 muslimar. Ei kyrkje frå 1600-talet låg i landsbyen og hadde fleire ikon gjevne av Russland. Landsbyen hadde store cisterner skore ut i stein.[11][12][13] I følgje Palestine Exploration Fund i Survey of Western Palestine, var Kafr Yasif ein steinbygd landsby omgjeve av olivenlundar og dyrkbart land, som fekk vatn frå cisternene. Folkesetnaden bestod av 300 kristne, som var gresk-ortodokse, og 50 drusarar.[12]
Det britiske mandatet
endreDen 1. desember 1925 vart Kafr Yasif ein av få arabiske landsbyar i Galilea som fekk lokal kommunestatus under Det britiske mandatet. Yani Kustandi Yani tente som borgarmeister frå 1933 til 1948.[14]
I april 1938, under arabararopprøret i Palestina, planta ei gruppe palestinsk arabiske opprørarar ei mine på vegen nær Kafr Yasif som råka eit britisk militærkjøretøy og ni soldatar mista livet. Den britiske hæren sette Kafr Yasif i brann som hemn, men vart fortalt av innbyggjarane at det var innbyggjarane i Kuwaykat som var dei ansvarlege for angrepet. Åtte, hovudsakleg sivile, menn vart sidan drepne i Kuwaykat.[15]
14–17. februar 1939 brende den britiske hæren ned 68-72 hovudsakleg muslimske hus (og nokre få kristne og drusar-hus som svar på eit anna mineåtak på britiske soldatar som køyrde ein nybygd tryggleiksveg, og ein soldat mista livet, medan to andre vart skadde. Då somme av innbyggjarane i Kuwaykat kom for å sjå øydelegginga i Kafr Yasif, vart ni av mennene deira skotne og drepne då dei nærma seg landsbyen.[15] Det vart sidan oppdaga at skyttarane ikkje var frå Kafr Yasif. Som kompensasjon vart byen bygd opp att med ein skule og eit rådhus som framleis er i bruk.[3][16] I følgje the Anglican Chaplain, «For folket i Kafr Yasif var det svært viktig å påpeike at soldatane som øydela husa deira ikkje var engelske, men irske.»[16]
Israelsk tid
endre8–14. juli 1948, under den arabisk-israelske krigen i 1948, var Kafr Yasif okkupert av Karmelbrigaden og den 7. panserbrigaden i Israel som det første leddet i Operasjon Dekel.[17] I motsetnad til mange erobra arabisk byar, flykta ikkje det meste av folkesetnaden, og kring 700 innbyggjarar frå nærliggande landsbyar, særleg al-Birwa, al-Manshiyya og Kuwaykat, søkte tilflukt der. Den 28. februar 1949 vart dei fleste innbyggjarane plasserte på lastebilar og køyrde til frontlinjene, der dei vart tvungne til å krysse grensa til Libanon.»[18][19] 1. mars vart ytterlegare 250 flyktningar deporterte.[20] Knesset-medlemmet Tawfik Toubi prosterte kraftig på desse utkastingane.[21]
Kafr Yasif er ein av få arabiske byar i Galilea som fekk behalde det meste av landområdet dei hadde før 1948.[22] Av 673 hektar eigd i 1945, var 458 hektar att i 1962, då 76 hektar vart ekspropriert i 1952–3.[23] Den 5. juni 1951 vart den lokal kommunen reaktivert av dei israelske styresmaktene som det einaste dømet på ein arabisk, lokal kommune som framleis eksisterte etter 1948.[14]
Folkesetnaden vart verande i unntakstilstand fram til 1966.
Kafr Yasif var åstad for den første, større valdelege hendinga mellom kristne og drusarar i Israel den 11. april 1981. Samanstøyten byrja under ein fotballkamp mellom tilhengjarar av det lokale laget i byen og laget til den nærliggande drusarlandsbyen Julis, der ein ung mann frå Julis vart knivstukken i hel av ein kristen mann frå Kafr Yasif. Sjølv om ein sette i gang samtalar så snart som råd for å hindre ytterlegare vald, nekta den lokale kommunen Kafr Yasif å gje ut namnet på den påståtte drapsmannen. Hundrevis av drusar-ungdommar frå Julis gjekk så inn i Kafr Yasif, og borgarmeisteren kalla inn støtte frå det regionale israelske politiet, noko som vart avslått. Den 13. april plasserte kring 60 væpna politifolk seg i felten mellom dei to landsbyane, og medan ein sulha (tradisjonell arabisk fredsavtale) vart forhandla,[24][25] storma ei gruppe tungt væpna Julis-innbyggjarar byen, brende ned 85 hus, 17 butikkar, nokre verkstader og 31 bilar. Ei kyrkje vart òg øydelagd.[24] Mot slutten av åtaket vart tre innbyggjarar Kafr Yasif skotne og drepne, og fleire vart skadde. Politiet blanda seg ikkje inn, og somme politioffiserar meinte dei ikkje var godt nok væpna. Ingen av angriparane, som i følgje vitne omfatta drusar-soldatar på perm frå den israelske hæren, vart arresterte.[26] Det meste av kompensasjonen for skadane kom frå den muslimske waqf i Israel og ein mindre del frå World Council of Churches.[27]
Sjå òg
endreKjelder
endre- ↑ Palmer, 1881, s. 44
- ↑ Population of Localities Numbering Above 2 000 Residents and Other Rural Population Israelsk statistisk sentralbyrå. s. 2.
- ↑ 3,0 3,1 Kafr Yasif (Israel) Municipality Flags and Descriptions.
- ↑ Dauphin, 1988, s. 638-9
- ↑ Ellenblum, 2003, s. 149.
- ↑ Dan Barag (1979). «A new source concerning the ultimate borders of the Det latinske kongedømet of Jerusalem». Israel Exploration Journal 29: 197–217.
- ↑ Lewis, 1952, s. 17
- ↑ Hutteroth and AbdulFattah, 1977, s. 191.
- ↑ Barnal, s. 156.
- ↑ Smith, 1841, s. 132.
- ↑ Guérin, 1880, s. 4
- ↑ 12,0 12,1 Conder and Kitchener, 1881, s. 146-147
- ↑ Conder and Kitchener, 1881, s. 169
- ↑ 14,0 14,1 Ahmad Sa'di, Control and resistance at local-level institutions: A study of Kafr Yassif's lokal kommune under the military government, Arabic Studies Quarterly, Vol. 23, 2001, s. 31–47
- ↑ 15,0 15,1 Sverigeberg, 1999, s. 107-109.
- ↑ 16,0 16,1 M. Hughes, The banality of brutality: British armed forces and the repression of arabarane Revolt in Palestina, 1936–39, English Historical Review, Vol. CXXIV No. 507 (2009) s. 313–354
- ↑ Morris, 2004, s. 416
- ↑ Freeman, Charles. Evacuation of Refugees from Kafr Yasif. 1949-03-25.
- ↑ Jiryis, 1968, s. 57
- ↑ Morris, 2004, s. 515
- ↑ Masalha and Said, 2005, s. 27
- ↑ Fallah, Ghazi. Arabs versus Jews in Galilee: Competition for regional resources[daud lenkje].
- ↑ S. Jiryis, The land question i Israel, MERIP Reports, No. 47 (May, 1976) s. 5–20, 24–26
- ↑ 24,0 24,1 McGahern, 2011, s. 162.
- ↑ Mansour, s. 275.
- ↑ McGahern, 2011, s. 163.
- ↑ McGahern, 2011, s. 164.
- Denne artikkelen bygger på «Kafr Yasif» frå Wikipedia på engelsk, den 31. januar 2015.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Abu Raya, Rafeh (2. august 2010), Kafr Yasif Final Report, Hadashot Arkheologiyot – Excavations and Surveys in Israel, arkivert frå originalen 3. juli 2013, henta 31. januar 2015
- Abu Raya, Rafeh (2. juni 2010), Kafr Yasif Final Report, Hadashot Arkheologiyot – Excavations and Surveys in Israel, arkivert frå originalen 18. mai 2013, henta 31. januar 2015
- Barnai, Jacob (1992). The jødar in Palestine in the Eighteenth Century: Under the Patronage of the Istanbul committee of Officials for Palestina. University of Alabama Press.
- Barron, J. B., red. (1923). Palestine: Report and General Abstracts of the Census of 1922. Government of Palestina.
- Betts, Robert Brenton (1990). The drusarar. Yale University Press.
- Conder, Claude Reignier; Kitchener, Herbert H. (1881). The Survey of Western Palestine: Memoirs of the Topography, Orography, Hydrography, and Archeology 1. London: Committee of the Palestine Exploration Fund.
- Dana, Nissim (2003). The Druze in the Middle East: Their Faith, Leadership, Identity and Status. Sussex Academic Press.
- Dauphin, Claudine (1998). La Palestina byzantine, Peuplement et Populations. BAR International Series 726 (på fransk). III : Catalogue. Oxford: Archeopress.
- Ellenblum, Ronnie (2003). Frankish Rural Settlement in the Latin kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press.
- Firro, Kais (1999). The drusarars i Jewish State: A Brief Historie. BRILL. ISBN 9004112510.
- Guérin, Victor (1880). Description Géographique Historique et Archéologique de la Palestine (på fransk). 3: Galilea, pt. 2. Paris: L'Imprimerie Nationale.
- Hadawi, Sami (1970). Village Statistics of 1945: A Classification of Land and Area ownership in Palestine. Palestinsk frigjeringsorganisasjon forskingssentral.
- Herzog, Hanna (1999). Gendering politics: Women i Israel. University of Michigan Press.
- Hütteroth, Wolf-Dieter; Abdulfattah, Kamal (1977). Historical Geography of Palestine, Transjordan and South Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten, Sonderband 5. Erlangen, Tyskland: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft. ISBN 3-920405-41-2.
- Jiryis, Sabri (1968). The arabarar i Israel.
- Lewis, Bernard (1952). Notes and Documents from the Turkish Archives. Israel Oriental Society.
- Masalha, Nur; Said, Edward (2005). Catastrophe remembered: Israel and the Internal Refugees: Essays in Memory of Edward W. Said (1935-2003). Zed Books.
- Mansour, Atallah (2004). Narrow Gate Churches: The Christian Presence in the Holy Land Under muslim and Jewish Rule. Hope Publishing House. ISBN 1932717021.
- McGahern, Una (2011). palestinsk kristne i Israel: State Attitudes Towards Non-muslimar in a Jewish State. Routledge. ISBN 0415605717.
- Morris, Benny (2004). Birth of the palestinsk Refugee Problem Revisited. Cambridge University Press.
- Mills, E., red. (1932). Census of Palestine 1931. Population of Villages, Towns and Administrative Areas (PDF). Jerusalem: Government of Palestina.
- Palmer, E. H. (1881). The Survey of Western Palestine: Arabic and English Name Lists Collected During the Survey by Lieutenants Conder and Kitchener, R. E. Transliterated and Explained by E.H. Palmer. Committee of the Palestine Exploration Fund.
- Room, Adrian (2006). Placenames of the World: Origins and Meanings of the Names for 6 600 Countries, Cities, Territories, Natural Features, and Historic Sites. McFarland. ISBN 0786422483.
- Smith, Eli; Robinson, Edward (1841). Biblical Researches in Palestine, Mount Sinai and Arabia Petraea: A Journal of Travels in the Year 1838 3. Crocker and Brewster.
- Sverigeburg, Ted (2003). Memories of Revolt: The 1936-1939 Rebellion and the palestinsk National Past. University of Arkansas Press. ISBN 1557287635.