Moby Dick av Led Zeppelin
| Moby Dick Song av Led Zeppelin frå albumet Led Zeppelin II | ||
| Utgjeve | 22. oktober 1969 | |
| Innspelt | 1969, Mirror Sound, Los Angeles | |
| Sjanger | Hardrock, instrumental rock | |
| Lengd | 4:21 | |
| Selskap | Atlantic | |
| Komponist | John Bonham | |
| Låtskrivar(ar) | Bonham/Jones/Page | |
|---|---|---|
| Produsent | Jimmy Page | |
«Moby Dick» er ein instrumental og ein trommesolo av det engelske rockebandet Led Zeppelin frå albumet Led Zeppelin II i 1969. Han er kalla opp etter kvalen i romanen Moby-Dick av Herman Melville, og er òg kjend med titlane «Pat's Delight» (tidleg 1968-1969med eit heilt anna gitarriff) og «Over the Top» (med «Out on the Tiles» som introduksjon).
Oversyn
endreMelodien kom til etter at Led Zeppelin-gitarist og produsent Jimmy Page ofte oppdaga trommeslagar John Bonham som spela for seg sjølv i studio, tok opp delar av det og så sette det saman sidan. Berre Page og bassist John Paul Jones spelar melodien, eit blues-basert riff med Bonham sine trommer, som ein powertrio, heilt i starten og heilt mot slutten av songen, medan resten er Bonham aleine. Songar Robert Plant deltok ikkje i det heile og på konsertane introduserte han berre Bonham for publikum før songen starta. Trommesoloen vart redigert ned frå ein langt lengre versjon.[1]
Gitarriffet kan sporast tilbake til eit unytta BBC-innspeling kalla «The Girl I Love», som vart spelt inn sommaren 1969.[1] Riffet liknar mykje på songen «Watch Your Step» frå 1961 av Bobby Parker, men progressjonen er i ein annan toneart.[2] Jimmy Page var fan av Parker og i 1970-åra tilbaud Page han ein platekontrakt på Led Zeppelin sitt Swan Song Records. John Lennon innrømde òg at Parker-riffet hadde hatt ein stor innverknad på The Beatles-songen «I Feel Fine» i 1964.[3][4] Han vart òg nytta som grunlag for riffet i Deep Purple sin «Rat Bat Blue» i 1973.[5] Riffet til Page vart nytta som kjenningsmelodi til rockeshowet Disco 2 på BBC2.[1]
Trommesoloen til Bonhan vart ofte spela på konsertane til Led Zeppelin frå november 1968 til 1977. Siste gongen han vart framført var 17. juli 1977 i Seattle Kingdome. Konsertutgåvene kunne var alt frå 6 til 30 minuttar. Stundom kasta Bonham trommestikkene til publikum og heldt fram soloen med berre hendene, noko som innimellom førte til at han slo seg sjølv til blods. Konsertversjonar finst på konsertalbumet How the West Was Won (med lengda 19:20, frå Long Beach Arena i 1972), og på konsertfilmen The Song Remains the Same og tilhøyrande album. The Led Zeppelin DVD har òg ein 15 minuttar lang versjon som vart spela og filma i Royal Albert Hall i 1970.
Jimmy Page miksa «Moby Dick» på ny slik at han glei saumlaust over i «Bonzo's Montreux» på Led Zeppelin Boxed Set i 1990.
Songen vart gjeven ut som singel i Italia og Singapore i 1970 med «Gallows Pole» som B-side.
Medverkande
endreAndre versjonar
endre- 1989: Drum Madness (Stairway to Heaven/Highway to Hell)
- 1990: Dread Zeppelin (Un-Led-Ed)
- 1994: Nirvana (With the Lights Out [konsert 1988])
- 1995: The Cruel Sea (Just a Man)
- 1995: Mercyful Fate (The Live Oath)(partial)
- 1996: Dave O'Higgins (The Secret Ingredient)
- 1998: Vital Information (Where We Come From)
- 2001: Bonerama (Live at the Old Point)
- 2002: Painting Over Picasso (The Stringkvartett Tribute to Led Zeppelin)
- 2005: Sly and Robbie (The Rhythm Remains the Same: Sly & Robbie Greets Led Zeppelin)
- 2005: Botafogo (Don Villanova)
- 2007: Vanilla Fudge (Out Through the in Door)
Samplingar
endre- 1989: Beastie Boys («What Comes Around»)
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Moby Dick (instrumental)» frå Wikipedia på engelsk, den 23. mars 2011.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Lewis, Dave (2004) The Complete Guide to the Music of Led Zeppelin, ISBN 0-7119-3528-9
- Welch, Chris (1998) Led Zeppelin: Dazed and Confused: The Stories Behind Every Song, ISBN 1-56025-818-7
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Dave Lewis (1994), The Complete Guide to the Music of Led Zeppelin, Omnibus Press, ISBN 0-7119-3528-9.
- ↑ Martin Newman (November 2010) Record Collector magazine.
- ↑ http://www.beatlesebooks.com/i-feel-fine
- ↑ Brian Roylance (2000) The Beatles Anthology, s. 160, ISBN 0811826848
- ↑ Martin Newman (November 2010) Record Collector magazine.