Mount Aspiring nasjonalpark
Mount Aspiring National Park ligg i Søralpane på Sørøya på New Zealand, nord for Fiordland National Park, og mellom Otago og den sørlege delen av Westland. Parken er ein del av verdsarvstaden Te Wahipounamu. Han er administrert av Department of Conservation på New Zealand.
| Mount Aspiring nasjonalpark | |||
 Vestlege Matukituki Valley og Matukituki River sett frå Cascade Saddle.
| |||
| Land |  New Zealand
| ||
|---|---|---|---|
| Region | Otago | ||
| Del av | Te Wahipounamu | ||
| Areal | 3 555 km² | ||
| Grunnlagd | 1964 | ||
| Tidssone | +12 | ||
 Mount Aspiring National Park 44°22′58″S 168°43′58″E / 44.382777777778°S 168.73277777778°E | |||
 Kart som viser Mount Aspiring nasjonalpark.
| |||
| Wikimedia Commons: Mount Aspiring National Park | |||
Geografi
endreParken vart oppretta i 1964 som den tiande nasjonalparken på New Zealand. Han dekkjer eit område på 3 555 km² i den sørlege delen av Søralpane, like vest for Lake Wanaka, og er ein populær stad for fotturisme og fjellklatring. Fjellet Mount Aspiring/Tititea (3033 moh.) har gjeve namn til parken. Andre høge fjelltoppar i parken er Mount Pollux (2542 moh.) og Mount Brewster (2519 moh.).
Haast Pass, ein av dei tre viktigaste fjellovergangane over Søralpane, ligg i det nordaustlege hjørnet til parken.
Historie
endreTillegg av Landsborough Station
endreI april 2005 kjøpte Nature Heritage Fund privat land i dalen til Landsborough River som eit tillegg til parken.[1]
Framlegg om Milford Sound tunnel
endreI 2006 søkte Milford Dart Company Miljøverndepartementet, Department of Conservation, om å endra administrasjonsplanen for Mount Aspiring National Park Management Plan, og få løyve til å byggja ein ny tilkomstveg til parken, i form av ein busstunell frå Routeburn Road til Hollyford Valley for å frakta turistar til Milford Sound.
I desember 2007 avslo miljøstyresmaktene på New Zealand å endra administrasjonsplanen. Styresmaktene meinte at den føreslegne vegen ikkje ville bidra til bruk av eller vera til nytte for Mount Aspiring National Park, og at ulempene ved å byggja og bruka ein slik veg i nasjonalparken ville overgå alle føremunar. Spørsmålet har kome fram att i 2012 og 2013, med nytt avslag frå miljøvernministeren.[2][3]
Turisme
endreFotturisme
endrePopulære ruter for fotturar i parken er:
- Gillespie Pass-rundturen
- Matukituki Valley
- Routeburn Track
- Rees-Dart-rundturen
Gruvedrift
endreI 2009 føreslo den National-leia regjeringa på New Zealand at Mount Aspiring National Park kunne opnast for gruvedrift. Kring 20% av det totale arealet i parken, hovudsakleg i dei vestlege delane kring Red Hill Range, og dei nordaustlege delane kunne skiljast ut frå parken og opnast for gruvedrift.[4][5] Utbyggjarar her er spesielt interesserte i karbonatittførekomstar, særleg sjeldne jordartar og wolfram. Det grøne partiet har åtvara mot dette, og held fram at parken er eit av dei fremste turistmåla på New Zealand, og at gruvedrift her ville vera til stor skade for landet sitt omdøme.[6]
Sjå òg
endreReferansar
endre- ↑ Chris Carter (22. april 2005). «Landsborough Station purchased for national park». Department of Conservation. Henta 26. juli 2013.
- ↑ «Proposed Milford Dart Tunnel Alignment» (PDF). 6. juni 2013. Henta 26. juli 2013.
- ↑ «Minister declines Milford Dart Tunnel proposal». Department of Conservation. 17. juli 2013. Henta 26. juli 2013.
- ↑ «Govt aspiring to mine another National Park». Green Party of Aotearoa New Zealand. 30. november 2009. Henta 26. juni 2013.
- ↑ «Leaked report recommends mining option for Mt Aspiring». The New Zealand Herald. 1. desember 2009. Henta 26. juli 2013.
- ↑ Geoff Cumming (6. mars 2010). «Miners press to enter the green zone». The New Zealand Herald. Henta 26. juli 2013.
- Denne artikkelen bygger på «Mount Aspiring National Park» frå Wikipedia på engelsk, den 26. juli 2013.
Bakgrunnsstoff
endre
- Mount Aspiring National Park frå Department of Conservation