Naturlege regionar i Chile
Ein kan dele inn arealet av Chile i fem ulike naturlege regionar etter naturgjevne skilnader. Fordi Chile er langstrekt frå nord mot sør, frå eit punkt omtrent 625 kilometer nord for steinbukken sin vendekrins til eit punkt som knapt er meir enn 1400 kilometer nord for Den antarktiske polarsirkelen, finn ein eit breitt utval av jordas klima innanfor territoriet til Chile.
I 1950 definerte Corporación de Fomento de la Producción i Chile, etter kriterium for geografisk og økonomisk homogenitet, seks regionar i det kontinentale Chile: Norte Grande, Norte Chico, Núcleo Central, Concepción y La Frontera, Los Lagos og Los Canales.[1]
Sjølv om denne territoriale inndelinga aldri vart brukt til å definere administrative einingar, slik som dei noverande regionane i Chile, held dei naturlege regionane fram med å bli brukte til referanseføremål.
Oversyn endre
Desse naturlege regionane er ordna frå nord til sør og her redusert til fem naturlege regionar:[2] Kvar har sin eigen karakteristiske vegetasjon, fauna, klima og, trass i allestadsnærværet av både Andesfjella og Stillehavet, òg sin eigen distinkte topografi.
| Naturlege regionar | Administrative regionar | Kjenneteikn |
|---|---|---|
| Det store nord (Norte grande) | Arica og Parinacota-regionen | Ørkenklima i ekstremt tørt område. Kystklipper, høge kystområde, mellomliggjande depresjon og Andesfjella. Platå i Andesfjella med vulkanar i aust. Saltsletter, kopar- og salpeteravleiringar. Puna grasmark med sommarnedbør i austkanten. |
| Tarapacá-regionen | ||
| Antofagasta-regionen | ||
| Nordlege Atacama-regionen | ||
| Copiapó-elva (27° S) | ||
| Det litle nord (Norte chico) | Sørlege Atacama-regionen | Steppeklima. Kystområdet og Andesfjella smeltar saman, tverrgåande aust-vest-dalar i staden for mellomliggjande depresjon. Jordbruk avgrensa til tronge dalbotnar. Periodisk blomstring i delar av ørkenen. Ingen vulkanisme. Viktige gull-, kopar- og jernførekomstar. |
| Coquimbo-regionen | ||
| Nordlege Valparaíso-regionen | ||
| Aconcagua-elva (33° S) | ||
| Den sentrale sona (Zona central) | Sørlege Valparaíso-regionen | Middelhavsklima og matorral vegetasjon. Andesfjella er massive og høge. Kystområdet og Andesfjella mistar høgda når dei skil seg frå kvarandre i sør, fruktbar mellomdepresjon. Sommaravrenning i store elvar er sterkt avhengig av vasstilførsel frå isbre og snøsmelting. |
| Santiago metropol-regionen | ||
| O'Higgins-regionen | ||
| Maule-regionen | ||
| Ñuble-regionen | ||
| Nordlege Biobío-regionen | ||
| Bío-Bío-elva (37° S) | ||
| Sør-sona (Zona sur) | Sørlege Biobío-regionen | Maritimt klima og valdivisk vegetasjon. Kystområdet og Andesfjella er låge, mellomliggjande depresjon nær havnivå. Innsjøar av isbrear, intensiv vulkansk og geotermisk aktivitet. |
| Araucanía-regionen | ||
| Los Ríos-regionen | ||
| Nordlege Los Lagos-regionen | ||
| Chacao-kanalen (42° S) | ||
| Austral-sona (Zona austral) | Sørlege Los Lagos-regionen | Subpolart maritimt klima i vest og steppeklima i aust. Magellansk subpolar skog og myrvegetasjon i vest, grassletter i aust. Isbrelandskap; Kystområdet består av øyar, mellomliggjande depresjon er fråverande eller ligg under havnivå. Fjordar og isbreområde i Andesfjella. |
| Aysén-regionen | ||
| Magallanes-regionen | ||
Kjelder endre
- Denne artikkelen inneheld omsett tekst frå «Natural regions of Chile» frå Wikipedia på engelsk, den 7. januar 2023
- Referansar