Okeanider (Okeanos-døtrene) er ei gruppe hav- eller vassnymfer i gresk mytologi. Dei er døtrer av titanane Okeanos, ei lekamleggjering av urstraumen som omsluttar verda, og Tethys, opphavet til ferskvatn.

Okeanida Doris på ein hippokampos. Relieff frå 100-talet f.Kr.
Evrynome avbilda til venstre på ein vase frå ca. 400 f.Kr.
Okeanider måla av Gustave Doré på 1860-talet.

Okeanidene er ein type undriner - kvinnelege, menneskeforma vesen som lever i hav og vatn. Ifølgje Hesiod finst det 3000 av dei, og dei finst over heile verda og i havdjupnene.[1] Andre opprekningar gjev lågare tal; Hyginus nemner til dømes berre 17.[2] Brørne deira er også mange i talet og er vernegudar for elver.

Mange av okeanidene er knytt til havguden Poseidon. Det blir fortald at på dagar med solskin kunne ein få glimt av okeanider på havflata. Dei køyrde i skumsprutande vogner trekte av hippokamposar og pynta med blomar og kransar.

Det var vanleg for sjøfolk å tilbe okeanider med offer for å verna seg mot uvêr og ulukke på havet. Argonautane ofra mjøl, olje, honning og okser til dei før dei la ut på ferda si for å henta det gylne skinnet.

Okeanider i nyare tid

endre

Den finske komponisten Jean Sibelius skreiv eit orkesterverk kalla Aallottaret (Okeanidene) i 1914.[3]

Enkeltokeanider

endre

Kjelder

endre
  1. Hesiod, Theogonien, 346 ff
  2. Fabulae
  3. The Oceanides (Aallottaret), tone poem for orchestra, Op. 73, Allmusic
  • Dear, I. C. B.; Peter Kemp, red. (2006), «Oceanides», The Oxford Companion to Ships and the Sea (Oxford University Press) 

Bakgrunnsstoff

endre
  Commons har multimedium som gjeld: Okeanider