Ole Stenen
Ole Stenen (29. august 1903–23. april 1975) var ein norsk skirennar og landpostbod, fødd og død i Øyer, som vart olympisk meister i militært patruljeløp under vinter-OL 1928 og verdsmeister på 50 km i 1931. Han tevla både i langrenn og kombinert.
| Ole Stenen | |
 | |
| Statsborgarskap | Noreg |
| Fødd | 29. august 1903 Øyer |
| Død | |
| Yrke | langrennsløpar, kombinertløpar, military patrol (sport) runner |
| Høgd | 170 centimeter |
| Ole Stenen på Commons | |
Aktiv
endreStenen var fødd utanfor ekteskap. I 1910 var mor hans i teneste som budeie på ein gard i heimbygda, der også han sjølv vart oppført i folketeljinga som «tjener». I ungdomen melde han seg inn i det unge idrettslaget Øyer IF og vart ganske tidleg ein toppidrettsmann i langrenn og kombinert.
Han fekk sitt gjennombrot i 1926-sesongen med NM-sølv i kombinert og tredjeplass på femmila i Holmenkollen. I 1928 vart han norsk meister i kombinert, medan han under vinterleikane i St. Moritz same sesongen vann OL-gull i militært patruljeløp, saman med Ole Reistad, Leif Skagnæs og Reidar Ødegaard. Sesongen vart runda av med andreplass i kombinert-tevlinga i Holmenkollen. Året etter tok Stenen sølvmedaljen i kombinert under ski-VM i Zakopane, i ei tevling der landsmannen Hans Vinjarengen vann ein suveren siger.
I 1931-sesongen vart Stenen noregsmeister i kombinert for andre gong. Under verdsmeisterskapen 1931 i Oberhof i Tyskland deltok han derimot på 50 km, der han med tida 3.52.09 sikra seg gullmedaljen i hard kamp med landsmannen Martin P. Vangli som fekk notert 3.52.35. Same sesongen vart Stenen tildelt Holmenkollmedaljen, saman med Hans Vinjarengen. Stenen kom så på sølvplassen då Johan Grøttumsbråten i 1932 vann OL-gullet i kombinert, framfor tre landsmenn, under vinter-OL i Lake Placid.
Stenen deltok i sitt siste store meisterskap i 1934. Under ski-VM i Sollefteå kom han på fjerdeplass i kombinert-øvinga, slått av tre landsmenn.
Kjelder
endre- Magnus Breili:Sport i navn & tall, 1971