Wikipedia

Still Life av Van der Graaf Generator

Still Life
Studioalbum av Van der Graaf Generator
Utgjeve 15. april 1976
Innspelt 12. til 25. januar 1976
(utanom «Pilgrims» og «La Rossa»: Juni 1975 under Godbluff-innspelingane)[1]
Studio Rockfield Studios
Sjanger Progressiv rock
Lengd 44:57
Selskap UK Charisma Records
USA Mercury Records
Produsent Van der Graaf Generator
Van der Graaf Generator-kronologi 
Godbluff
(1975) 		Still Life World Record
(1976)


Still Life er det sjette studioalbumet til det engelske progressive rockebandet Van der Graaf Generator, gjeve ut i 1976. Det var det andre albumet deira etter dei kom saman att i 1975, etter Godbluff. Ei ommastra utgåve kom ut i 2005 med eitt konsertopptak som bonusspor.

Meldingar
Karakter
KjeldeKarakter
AllMusic4/5 stars [2]

Plateomslag

endre

Plateomslaget var fotografert av Paul Brierley, og syner ein Lichtenberg-figur. Biletet vart skildra av journalisten Geoff Barton i Sounds: «Det er faktisk eit stillbilete av den elektriske utladninga frå ein verkeleg Van de Graaff-generator, sett i akryl.»[3]

Respons

endre

Geoff Barton i Sounds skreiv: «Der 'Still Life' er betre enn dei førre platene deira er i den presise og nøyaktige reproduksjonen av vokalen til Hammill. Han 'syng' eigentleg aldri, det er i staden mumling, rop, skrik og snakking, og denne variasjonen har tidlegare vore særs vanskeleg for lydteknikarar å fange. Her kan ein høyre kvar einaste stille nyanse i stemmebanda med stor suksess, noko som skapar større variasjon, ei mengd lys og mørke. Still Life er eit essensielt album. Om du syns du har problem, høyr på Hammill sine og du vil truleg aldri nokon gong uroa deg over noko uviktig igjen.»[4]

Jonathan Barnett i New Musical Express skildra songane på albumet: «Dei startar med den typen sjukeleg overfølsemd, du veit... irriterande, eksistensialistiske replikkar, akkompagnert av fordekte, svirrande, maniske melodiar som understrekar personlegdomssorienteringa til heile greia.»[5]

Steven McDonald i AllMusic skreiv at songane til Hammill er «..eit dødt løp på eit grandiost konsept eller to - konsekvensane av udødelegheit på tittelsporet, og den store lagnaden til menneskeheita på den episke 'Childlike Faith in Childhood's End'.» McDonald konkluderer: «Det verkelege høgdepunktet er derimot den vakre, tankefulle «My Room (Waiting for Wonderland)», med sine ekko av fantasi og tap. Hammill oppnådde ikkje noko så smertefullt vakkert igjen før «This Side of the Looking Glass» på Over.»[2]

I eit intervju i Mojo i 2002 sa Hugh Banton: «Eg hugsar me gjorde Still Life, som truleg er favoritt albumet mitt av Van der Graaf, og Charisma kom og sa 'Åh, dette er berre eit mellombels album'. Mellombels album!? Me lagar ikkje mellombelse album!»[6]

Innhald

endre

Alle songar skrivne av Peter Hammill, utanom der andre er nemnde.

Side ein
Nr.TittelLåtskrivar(ar)Lengd
1.«Pilgrims»Hammill, David Jackson7:12
2.«Still Life» 7:25
3.«La Rossa» 9:53
Side to
Nr.TittelLengd
4.«My Room (Waiting for Wonderland)»8:03
5.«Childlike Faith in Childhood's End»12:24
Bonusspor på 2005-utgåva
Nr.TittelLengd
6.«Gog» (Konsertopptak frå Theatr Gwynedd i Bangor i Wales, 10. mai 1975)10:29

Medverkande

endre

Teknisk

endre
  • Pat Moran – lydteknikar, miksing
  • Arun – lakkskjering
  • Mike Van der Vord – fotografi (bakside)
  • Paul Brierley – fotografi (framside)

Kjelder

endre
  1. ↑ «Graaf: Life goes on». Henta 28. juli 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 McDonald, Steven. «Van der Graaf Generator – Still Life (1976) album review | AllMusic». allmusic.com. Henta 26. juli 2020. 
  3. ↑ Barton, Geoff. «Now the Immortals are Here». Sounds. Henta 28. juli 2020. 
  4. ↑ Barton, Geoff: «VDGG: a smile, a song and a nervous breakdown», Sounds, May 1976
  5. ↑ Jonathan Barnett, New Musical Express, May 1976.
  6. ↑ «Run For Your Lives! Van Der Graaf Generator». Mojo. May 2002. Henta 28. juli 2020. 

Bakgrunnsstoff

endre
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Still_Life_av_Van_der_Graaf_Generator&oldid=3386592»