Hugh Banton
Hugh Robert Banton (fødd april 1949[1]) er ein britisk organist og orgelbyggjar, mest kjend som medlem av gruppa Van der Graaf Generator.
Hugh Banton | |||
Hugh Banton, organist i Van der Graaf Generator | |||
Fødd | April 1949 (75 år) | ||
---|---|---|---|
Fødestad | Yeovil i Somerset i England | ||
Fødenamn | Hugh Robert Banton | ||
Opphav | Storbritannia | ||
Aktiv | Sidan 1968 | ||
Sjanger | progressiv rock | ||
Instrument | Orgel, bassgitar, klaverinstrument, basspedalar | ||
Tilknytte artistar | Van der Graaf Generator | ||
Verka som | Organist, orgelbyggjar |
Karriere
endreBanton var fødd inn i ein musikalsk familie, der faren spelte piano og moren ofte song til musikk på radio. To av onklane hans var kyrkjeorganistar. Han byrja først å spele piano då han var fire, og tok pianotimar frå han var sju år gammal. I tenåra tok han timar i både klassisk piano og orgel hos organisten dr. Percy G. Saunders i Wakefield Cathedral, men han likte like godt rock 'n' roll som klassisk musikk.[2]
Etter han forlet skulen gjekk han i lære som fjernsynsteknikar hos BBC i Evesham, og så i London, før han vart medlem av Van der Graaf Generator i mai 1968 då gruppa flytta frå Manchester til London.[3] I gruppa spelte han Farfisa- og Hammondorgel, og la til ei lang rekkje effektar, som phasing, lydbandekko og forvrenging.
Frå 1970 tok han over bassistrolla i gruppa og brukte basspedalane på orgelet. Han spelte òg bassgitar på innspelingar. Han modifiserte Hammond E112-orgelet sitt slik athan kunne skilje forsterkinga med forskjellige effektar. I 1975 byrja han å byggje sitt eige orgel basert på eit Hammondorgel, men med ekstra elektroniske oscillatorar for å få ein full kyrkjeorgellyd.
Banton endra karriere i slutten av 1976 og slutta i Van der Graaf Generator for å arbeide på utviklinga, utforminga og installasjonen av elektroniske kyrkjeorgel for Makin Organs i Oldham i Lancashire, der han vart teknisk direktør. I 1992 skipa han sitt eige selskap, The Organ Workshop, i Lymm i Cheshire, og seinare i Evesham i Worcestershire. Orgela hans er digitalt genererte bølgjeformer som emulerer lyden av kyrkjeorgel og ein av spesialitetane hans er å kombinere digitale orgelstopp i vanlege vinddrivne pipeorgel, som skapar eit større hybridinstrument. Selskapet hans har installert orgel i forskjellige storleikar i både Storbritannia og utlandet.
Sidan 2005 har han spelt i eit sameina Van der Graaf Generator i lag med Peter Hammill og Guy Evans.
Diskografi
endreSolo
endre- J.S. Bach - The Goldberg Variations (orgel) (2003)
- Gustav Holst - The Planets (orgel) (2009)
- J.S. Bach - HB plays JSB on HB3 (2019)
Van der Graaf Generator
endre- Aerosol Grey Machine (1969)
- The Least We Can Do Is Wave To Each Other (1970)
- H to He, Who Am the Only One (1970)
- Pawn Hearts (1971)
- Godbluff (1975)
- Still Life (1976)
- World Record (1976)
- Time Vaults (1982)
- Maida Vale (1994)
- An Introduction: From The Least To The Quiet Zone (2000)
- The Box (2000)
- Present (2005)
- Real Time (2007)
- Trisector (2008)
- Live At The Paradiso (2009)
- A Grounding in Numbers (2011)
- ALT (2012)
- Do Not Disturb (2016)
Andre samarbeid
endre- Fool's Mate (Peter Hammill) (1971)
- Chameleon in the Shadow of the Night (Peter Hammill) (1973)
- The Long Hello (Hugh Banton, Guy Evans, David Jackson, Nic Potter) (1973)
- The Silent Corner and the Empty Stage (Peter Hammill) (1974)
- Nadir's Big Chance (Peter Hammill) (1975)
- Psi-Fi (Seventh Wave) (1975)
- The Love Songs (Peter Hammill) (1984)
- Skin (Peter Hammill) (1985)
- Gentlemen Prefer Blues (Hugh Banton, Guy Evans, David Jackson) (1985)
- Everyone You Hold (Peter Hammill) (1997)
- The Union Chapel Concert (Guy Evans, Peter Hammill) (1997)
- Curly's Airships (Judge Smith) (2000)
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Hugh Banton» frå Wikipedia på engelsk, den 26. juli 2020.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Christopulos, J. & Smart, P. (2005), «Van der Graaf Generator - The Book» (Published by «Phil and Jim») ISBN 0-9551337-0-X, page 17
- ↑ «Interview with Hugh Banton by Tim Locke». 5. oktober 2001. Henta 26. juli 2020.
- ↑ Christopulos, J. & Smart, P. (2005), «Van der Graaf Generator - The Book» (Published by «Phil and Jim») ISBN 0-9551337-0-X, page 18