Vassrikse
Vassrikse (Rallus aquaticus) er ein liten fugl i riksefamilien. Fuglen vert 25 til 30 cm lang og veg 100 til 190 gram. Vingespennet er frå 40 til 45 cm og stjerten er kort.
Vassrikse | |
Vassrikse | |
Utbreiing og status | |
Status i verda: Livskraftig Status i Noreg: Sårbar[1] Utbreiinga av vassrikse | |
Systematikk | |
Rike: | Dyr Animalia |
Rekkje: | Ryggstrengdyr Chordata |
Underrekkje: | Virveldyr Vertebrata |
Klasse: | Fuglar Aves |
Orden: | Tranefuglar Gruiformes |
Familie: | Riksefamilien Rallidae |
Slekt: | Rallus |
Art: | Vassrikse R. aquaticus |
Vitskapleg namn | |
Rallus aquaticus |
Vassrikse hekkar spreitt og fåtalig i sørlege delar av Austlandet og langs kysten nord til Møre og Romsdal.[2] Noreg ligg i nordkanten av utbreiingsområdet i Europa, og vi har berre ein liten randbestand her i landet. Han hekkar i næringsrike ferskvatn med mykje vegetasjon, særleg lokalitetar med mykje takrøyr. Arten er altetar. Vassriksa overvintrar i Vest-Europa og Middelhavslanda, men kan òg halda til vinteren langs norskekysten. Studiar ved hjelp av ringmerking og lysloggere viser at vassriksa har ei relativt kompleks trekkåtferd.[1]
Mange av individa som overvintrar på Sørlandet kom frå hekkebestander rundt Austersjøen, medan ein enkelt lokal hekkefugl overvintra i Nord-Italia. Nokre individ fanst likevel òg på Sørlandet året rundt. Studiet viste dessutan at vassriksa kan hekka fleire gangar på ulike lokalitetar i løpet av den same hekkesesongen.[1]
Vassrikse finst nord i Afrika, i det meste av Europa og i Asia. Fuglen trivst i våtmark, og kan leggje opp til eit dusin egg.
Raudlistevurdering
endreKonklusjon: Vassrikse blir vurdert til rødlistekategori sterkt trua EN, på bakgrunn av bestandsestimater og basert på kriteriet D1 (50-250 individ), men midtpunktet av bestandsestimatet (240 individ) ligg heilt i øvre grense for denne kategorien. Arten blir nedgradert til sårbar VU° grunna solid og stabil bestand i Sverige. Dette gir moglegheit for reetablering dersom arten i periodar skulle forsvinna frå Noreg. Det er likevel behov for kunnskap om bestandsutviklinga i åra framover.[1]
Kjelder
endre- Referansar