Wikipedia

We'll Bring the House Down

We'll Bring The House Down
Studioalbum av Slade
Språk engelsk
Utgjeve 13. mars 1981
Innspelt 1979-1981
Sjanger Hardrock
Lengd 30:49
Selskap Cheapskate
Produsent Slade
Chas Chandler (spor 8)
Slade-kronologi 
Slade Smashes!
(1980) 		We'll Bring The House Down Til Deaf Do Us Part
(1981)


Singlar frå We'll Bring the House Down
  1. «We'll Bring the House Down»
    Utgjeve: 23. januar 1981
  2. «Wheels Ain't Coming Down»
    Utgjeve: 27. mars 1981

We'll Bring The House Down er det niande studioalbum av den britiske rockegruppa Slade. Det kom ut 13. mars 1981 og nådde 25. plassen på den britiske albumlista.[1] Albumet album vart produsert av Slade, utanom «My Baby's Got It» som vart produsert av Chas Chandler. Albumet var det første studioalbum dei gav ut etter at dei hadde fått stor suksess på Readingfestivalen i 1980. For å utnytte den nye populariteten sette Slade raskt saman dette nye albumet, som bestod av somme nye songar og somme resirkulerte songar, hovudsakleg henta frå albumet Return to Base frå 1979.

Bakgrunn

endre

Sidan dei kom tilbake frå USA i slutten av 1976, hadde Slade slite med å kome seg inn på salslistene i Storbritannia. Uansett fortsette bandet å spela inn musikk og turnera. Turneen deira i 1977, som følgde det mislykka albumet Whatever Happened to Slade, hadde fallande publikumstal. Bandet måtte etter dette finne seg i å spela små konsertar, inkludert universitet og klubbar. Turneane deira gjekk ofte med tap, og dei møtte ta med seg sitt eige PA-anlegg og lysshow, medan det nye materialet deira, utgjeve gjennom manager Chas Chandler sitt Barn Records, selde lite.[2]

Etter den kommersielle fiaskoen med EP-en Six of the Best i mai 1980, hadde bandet nesten kasta inn årene. Likevel endra lukka deira då dei vart tilbodne å spele på Readingfestivalen i august 1980, etter at Ozzy Osbourne hadde avlyst i siste liten. Konserten til bandet føre det 65 000 mann store publikummet såg Slade tilbake i ålmenta. Musikkpressa byrja å interessera seg for bandet igjen, medan heavy metal-fans òg byrja å sjå på bandet som kult. I september gav bandet ut EP-en Alive at Reading, som inneheldt tre songar spelt inn på festivalen. Denne nådde 44. plassen på albumlista, og det var første gongen på fleire år at bandet klarte å gå inn på lista. Det tidlegare selskapet deira Polydor brukte ikkje lang tid på å hoppa på den nyoppdaga suksessen til bandet heller, og gav ut samlinga Slade Smashes! i november. Dette nådde 21 plassen og oppnådde etter kort tid gullstatus i desember for å ha selt over 200 000 eksemplar.[2]

I januar 1981 gav Slade ut singelen «We'll Bring the House Down» som nådde tiandeplassen i Storbritannia. I mars kom albumet med same namn ut og nådde 25. plassen. Albumet bidrog til å halda oppe momentumet til bandet, medan dei òg kunne byrja å spela på større arenaer igjen. Ein andre singel, «Wheels Ain't Coming Down», vart òg gjeven ut i mars og nådde 60. plassen.[2]

Utgjeving

endre

Kort tid før albumet kom ut, forklarte gitaristen Dave Hill i eit fanklubbintervju kvifor albumet hovudsakleg brukte spor som allereie var gjevne ut: «Mange av fansen som har kjøpt Return to Base, Six of the best og ein eller to andre ting - dei kjem tydelegvis til å ha mykje av dette materialet. Men det er ei samleplate av mykje av materialet som vi har spelt inn dei siste 18 månadene, som fansen alt kjenner til, men som mange andre aldri har høyrt. Det er verkeleg til fordel for den nye fansen som ikkje har noko av det gamle materialet. Det vil ikkje vera det same som Return til Base, då det vil ha nokre av spora, men òg mange nye spor, noko som utgjer eit meir rocka album. Det vil i utgangspunktet bestå av konsertsongane våre for augneblinken, så alle som likar konsertane våre burde lika albumet.»[3]

Plateomslaget inneheldt ein ny Slade-logo designa av Chandler. I følgje bandet skulle 'knyttneven' som slår gjennom skjoldet på omslaget vise til «fire kongelege jævelar».

Songar

endre

«We'll Bring the House Down» vart den første første hitsingelen til Slade sidan 1977. Han vart skildra av AllMusic som «ein song du absolutt må høyre».[4] «Night Starvation» dukka opphavleg opp på Six of the Best og vart òg gjeven ut som singel i Storbritannia i løpet av 1980.[5] «When I'm Dancin 'I Ain't Fightin'», henta frå Six of the Best, vart av av AllMusic skildra som «rein klassisk Slade».[4] «Dizzy Mamma» var opphavleg B-sida til den mislykka singelen «Ginny, Ginny» frå 1969.[6] For å bli inkludert på We'll Bring the House Down, vart songen remiksa av bandet i Portland Studios. «Nuts Bolts and Screws» kom frå Return to Base, og var den andre songen som vart remiksa i Portland Studios for albumet.[7][8]

«Lemme Love into Ya» hadde òg vorte omarbeidd til songen «Poland», som Lea spelte inn som ein solosong. Versjonen hans vart gjeven ut som singel i 1982 på Speed ​​Records under namnet Greenfields of Tong.[9] «Lemme Love into Ya» vart kåra til den neste beste av dei tre beste Slade-albumspora i Slade Fan Club Poll i 1979.[10][11]

Mottaking

endre
Meldingar
Karakter
KjeldeKarakter
AllMusic     [4]
Classic Rockpositiv
Daily Mirrorpositiv
Daily Starpositiv[12]
Get Ready To Rock!     [13]
London Traxpositiv[14]
Melody Makerpositiv[15]
Record Mirror     [15]
Smash Hits          [16]
Sounds     [15]

Ved utgjevinga skildra Daily Star albumet som «den same gamle Slade-stilen - dunkande, seriøs, høglydt rock».[12][17] Record Mirror uttalte: «Det er vanskeleg å rettferdiggjera ei plate som dette på sine eigne premissar. Slade er i hovudsak eit konsertband, og på vinyl er den viktige ingrediensen i sølt øl veldig sakna. Men alt som blir sett på som fordelane veg opp for ulempene.»[18][19] Sounds skreiv albumet var ein «suksess, full av sjølvtillitt og ekspertise som ikkje har falma med tida». Dei konkluderte med: «We'll Bring The House Down er både ein monumental triumf for bandet og ein skikkeleg godbit for ungdomen som har rørt seg uforbeholdent bak dei.»[20][21]

Melody Maker meinte albumet berre «så vidt oppfylte ein funksjon», og la til at utover tittelsporet «har dei komme med minst fire langt betre spor for å sikra at opphaldet ikkje blir kortvarig.»[14] London Trax sa: «Med ein kikk på den forferdelege, infantile, metallistiske symbolikken på omslaget, er We Bring the House Down litt overraskande litt av ein tøffing. Det florerer av potensielle singlar. For å oppsummera har Slade gjeve ut ei flott popplate og har meir enn tilstrekkeleg tatt tilbake territoriet som låg ope, sidan den tidlege bortgangen deira. Dei har gjenoppliva legenda utan å kvela ho.»[14] Smash Hits følte at albumet levde opp til ei «frykta Heavy Metal-vekking» i staden for å halda oppe si «naturlege popkjensle» . Dei konkluderte med: «Dei høyrest like rå og livleg ut som alltid, og Noddy Holder har framleis eit unikt sett med stemmeband, men samanliknar ein dette med Greatest Hits, er det verkeleg ingen konkurranse. Dei kan gjera det betre enn dette.»[16]

AllMusic uttalte: «Slade kom med ei kraftfull utsegn med We'll Bring the House Down: 'We are back'. Det bandet gjorde var å ta dei fem beste songane frå Return to Base og blanda dei inn med flott nytt materiale til eit mordaralbum som ikkje ville ta æver å laga. Enkel logikk vil syne deg at når du blir kvitt dei verste songane og erstattar dei med flotte songar, blir albumet mykje betre. Det er tilfellet her.»[22] Joe Geesin frå webzinen Get Ready to Rock! skildra albumet som ei «blanding av metal, rock 'n' roll og new wave-pop som fungerte oppsiktsvekkande bra.»[13]

Innhald

endre

Alle songar er skrivne av Noddy Holder og Jim Lea, utanom «I'm a Rocker» av Chuck Berry og «Okey Cokey» av Jimmy Kennedy.

Side ein
Nr.TittelLengd
1.«We'll Bring the House Down»3:32
2.«Night Starvation»3:05
3.«Wheels Ain't Coming Down»3:37
4.«Hold on to Your Hats»2:33
5.«When I'm Dancin' I Ain't Fightin'»3:09
Side to
Nr.TittelLengd
6.«Dizzy Mamma»3:37
7.«Nuts Bolts and Screws»2:29
8.«My Baby's Got It»2:35
9.«Lemme Love into Ya»3:26
10.«I'm a Rocker»2:42
Bonusspor på Salvo-utgåva frå 2007
Nr.TittelLengd
11.«Chakeeta» (frå Return to Base)2:28
12.«Don't Waste Your Time (Back Seat Star)» (frå Return to Base)3:29
13.«Sign of the Times» (frå Return to Base)3:58
14.«I'm Mad» (frå Return to Base)2:48
15.«Ginny, Ginny» (frå Return to Base)3:40
16.«Not Tonight Josephine» (B-side til «Sign of the Times»)3:03
17.«Okey Cokey» (1979 singel utan album)3:25
18.«9 to 5» (frå Six of the Best)2:54

Salslister

endre
Liste (1981) Plassering
UK Albums Chart[1] 25

Medverkande

endre
Slade
Andre medverkande
  • Chas Chandler - produsent (spor 8)
  • Andy Miller - lydteknikar
  • Dave Garland, Mark O'Donoughue - assisterande lydteknikarar
  • George Peckham - mastering
  • Laurie Richards - kunstnarisk leiar
  • Chas Chandler - konsept for omslaget

Kjelder

endre
  1. ↑ 1,0 1,1 «Slade | full Official Chart History | Official Charts Company». Officialcharts.com. Henta 15. oktober 2021. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 CD-heftet We'll Bring the House Down - 2007 Salvo
  3. ↑ «SLADE @ www.slayed.co.uk». Crazeeworld.plus.com. Arkivert frå originalen 4. oktober 2021. Henta 14. oktober 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Ginsberg, Geoff. «We'll Bring the House Down - Slade». AllMusic. Henta 14. oktober 2021. 
  5. ↑ «Slade - Night Starvation / When I'm Dancin' I Ain't Fightin' - Six of the Best - UK - SUPER 3». 45cat. Henta 15. oktober 2021. 
  6. ↑ «Slade - Ginny, Ginny / Dizzy Mama - Barn - UK - BARN 002». 45cat. 22. juni 1979. Henta 15. oktober 2021. 
  7. ↑ «News in brief». Arkivert frå originalen 26. mars 2012. Henta 5. juli 2011. 
  8. ↑ Slade Supporters Club Newsletter March - April 1981
  9. ↑ «Greenfields of Tong - Poland / (Instrumental) - Speed Records Ltd. - UK - FIRED 2». 45cat. Henta 14. oktober 2021. 
  10. ↑ «Archived copy». Arkivert frå originalen 14. juli 2012. Henta 10. oktober 2021. 
  11. ↑ Slade Fan Club Magazine January–Februar 1980
  12. ↑ 12,0 12,1 «Tilknytte artiklar Links». Timesup.dsl.pipex.com. 29. oktober 2005. Arkivert frå originalen 28. mars 2012. Henta 14. oktober 2021. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Get Ready to ROCK! Review of CD album resissues by rock band Slade called Whatever Happened To Slade?,We'll Bring The House Down,Till Deaf Do Us Part». Getreadytorock.com. Henta 14. oktober 2021. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «1981 Press Cuttings». Slade Scrapbook. Arkivert frå originalen 5. oktober 2021. Henta 15. oktober 2021. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 «Slade we'll bring the house down». Sladeinengland.co.uk. 21. mars 1981. Arkivert frå originalen 14. mars 2012. Henta 14. oktober 2021. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Smash Hits - 2–15. april 1981 - Platemeldingar
  17. ↑ Daily Star - Pop Shop - March 1981
  18. ↑ Paper clips Record Mirror - 1981. mars Demolition Men - We'll Bring The House Down Album review - Mike Nicholls
  19. ↑ «Tilknytte artiklar Links». Timesup.dsl.pipex.com. 29. oktober 2005. Arkivert frå originalen 23. juli 2018. Henta 14. oktober 2021. 
  20. ↑ «Tilknytte artiklar Links». Timesup.dsl.pipex.com. 29. oktober 2005. Arkivert frå originalen 23. juli 2018. Henta 14. oktober 2021. 
  21. ↑ Sounds Magazine March 1981
  22. ↑ AllMusic Review by Geoff Ginsberg. «We'll Bring the House Down - Slade». AllMusic. Henta 15. oktober 2021. 
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=We%27ll_Bring_the_House_Down&oldid=3486603»