Carlo Rubbia

Carlo Rubbia (fødd 31. mars 1934) er ein italiensk fysikar. Han fekk Nobelprisen i fysikk i 1984 saman med Simon van der Meer «for avgjerande bidrag til det store prosjektet, som førte til oppdaginga av feltpartiklane W og Z, formidlarar av svak vekselverknad».

Carlo Rubbia
Carlo Rubbia, 2005
Fødd	31. mars 1934 (90 år) Gorizia i Friuli-Venezia Giulia i Italia
Nasjonalitet	Italiensk
Område	Fysikk
Yrke	Fysikar
Institusjonar	Harvard University Universitetet i Pavia
Alma mater	Columbia University Universitetet i Pisa Scuola normale superiore
Kjend for	Oppdaginga av W- og Z-bosoner
Utmerkingar	Nobelprisen i fysikk (1984)
Medlem	Accademia Nazionale dei Lincei Det pavelege vitskapsakademiet Det russiske vitskapsakademiet European Academy of Sciences Royal Society National Academy of Sciences Accademia Nazionale delle Scienze detta dei XL American Academy of Arts and Sciences Det polske vitenskapsakademi Kroatisk akademi for vitenskap og kunst Det ungarske vitskapsakademiet Academia Europaea Det austerrikske vitskapsakademiet Istituto veneto di scienze, lettere ed arti

Rubbia studerte ved Scuola Normale i Pisa og vart uteksaminert ved å utføre eksperiment på kosmisk stråling ved Universitetet i Pisa i 1959. Han flytta deretter til USA der han var rundt eitt og eit halvt år ved Columbia University og utførte eksperiment på nedbryting og den kjernefysiske fangsten av myon. Dette var den første av ei lang rekkje eksperiment som Rubbia har utført innan feltet svak vekselverknad og som kulminerte i det nobelprisvinnande arbeidet ved CERN.

Frå 1989 til 1992 var Carlo Rubbia generaldirektør ved CERN. Han er òg hjernen bak den såkalla Rubbiareaktoren, ein energiforsterkerreaktor som nyttar grunnstoffet thorium som drivstoff. Denne reaktortypen har vore mykje diskutert i norsk media sidan 2005, men spesielt etter sommaren 2006, på grunn av store førekomstar av thorium i Noreg.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Carlo Rubbia» frå Wikipedia på bokmål, den 22. februar 2012.