Kyrkjeugle
Kyrkjeugle (Athene noctua) er ein fugl i uglefamilien. Ho er heimehøyrande i mykje av dei tempererte og varmare delane av Europa, Asia aust til Korea, og i Nord-Afrika. Ho har ikkje naturleg utbreiing i Fennoskandia eller Storbritannia, men vart introdusert til Storbritannia i 1842. Det vart òg gjort ei utsetting av arten på Sørøya på New Zealand i byrjinga av 1900-talet, både sørlege Storbritannia og Sørøya på New Zealand har livskraftige bestandar i dag.
| Kyrkjeugle | |
(1).jpg) Bilete frå Teira, Galicia, Spania Foto: Arturo Nikolai
| |
| Utbreiing og status | |
Status i verda:  Livskraftig Utbreiinga av kyrkjeugle | |
| Systematikk | |
| Rike: | Dyr Animalia |
| Rekkje: | Ryggstrengdyr Chordata |
| Underrekkje: | Virveldyr Vertebrata |
| Klasse: | Fuglar Aves |
| Orden: | Ugler Strigiformes |
| Familie: | Uglefamilien Strigidae |
| Slekt: | Fugleslekta Athene Athene |
| Art: | Kyrkjeugle A. noctua |
| Vitskapleg namn | |
| Athene noctua | |
Denne arten er ein del av slekta Athene som er representert med fire artar spreidd på alle kontinent unnateke Australia og Antarktis.
Skildring
endreKyrkjeugla er ei lita ugle, 21 til 23 cm i lengd, vengespenn på 50-56 cm og ho veg i området 140 til 200 gram.[1] Vaksne kyrkjeugler av den mest utbreidde underarten, nominatforma, er kvitflekt brun på oversida, og brunstripa kvit under. Ho har eit stort hovud, lange bein, og gule augo, og kvite augnebryn gjev ho ein strengt uttrykk. Den korte halen medverkar til ein rund og samanhuka positur i sitjestilling. Denne arten har ei «opp og ned»-flukt, vinn høgd med snøgge vengeslag, følgd av dalande glideflukt.[1] Juvenile fuglar er grå, og manglar dei kvite flekkene på hovudet som vaksne har. Lætet er eit grettent kiiiuu og korte kjappe kip kip kip.
Det er 13 godkjende underartar av kyrkjeugle spreidd over store delar av Europa og Asia.[2] Ho er ei av dei mest utbreidde uglene, og på grunn av tilpassinga til menneskelege busetjingar og liten storleik, rangerer ho truleg blant dei mest talrike ugleartane i verda.[treng kjelde]
Dette er ein standfugl som er funne i ope landskap som til dømes parkområde og varierte landbruksområde. Dei tek byttedyr som insekt, meitemark, amfibium, men òg småfuglar og pattedyr. Kyrkjeugla kan åtake fuglar av monaleg storleik som fuglevilt. Ho er delvis dagaktiv og kviler ofte iaugnefallande i løpet av dagen.[3]
Kyrkjeugla blir meir vokal om natta ettersom hekkesesongen nærmar seg. Plasseringa av reiret varierer med habitat, dei byggjer reira i hòler i tre, i fjellsider, elvebankar, husvegger, bygningar og anna.[3] Kyrkjeugler vil òg hekke i tilpassa uglereirkassar. Hoa legg 2-5 egg som ho rugar i 28-29 dagar, det tek ytterlegare 26 dagar til ungane er flygedyktige.
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Little Owl» frå Wikipedia på engelsk, den 3. februar 2013.
- Hume, Rob (2002). Damms store bok om fugler i Norden og Europa. Artikkel om kirkeugle. N. W. Damm & Søn AS. ISBN 82-496-0599-3.
Referansar
endre- ↑ 1,0 1,1 Hume, Rob (2002), s. 244
- ↑ Clements, J.F.; T.S. Schulenberg; M.J. Iliff; B.L. Sullivan; C. L. Wood (september 2012), The Clements checklist of birds of the world: Version 6.7 (Excel spreadsheet), Cornell Lab of Ornithology, henta 1. oktober 2012
- ↑ 3,0 3,1 Baker, ECS (1927). Fauna of British India. Birds 4 (2 utg.). Taylor and Francis, London. s. 441–443.
Bakgrunnsstoff
endre
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Kyrkjeugle
- BirdLife International (2013) Species factsheet: Athene noctua Arkivert 2013-10-06 ved Wayback Machine.