Pistolstjerna
Pistolstjerna[2] er ei blå hyperkjempe og er ein av dei mest lyssterke stjernene ein kjenner til i Mjølkevegen. Ho er ein av dei mange massive, unge stjernene i Femlinghopen i den sentrale galakseregionen. Stjerna er kalla opp etter forma til Pistoltåka, som ho lyser opp. Stjerna ligg kring 25 000 lysår frå jorda i stjernebiletet Skytten. Ho ville ha vore synleg for det nakne auga som ei stjern med 4. storleiksklasse, om det ikkje var for interstellart støv som fullstendig skjuler ho frå synleg lys.
 Bilete i falske fargar av Pistolstjerna og Pistoltåka, teken av Hubble. | |
| Observasjonsdata Epoke J2000 Ekvinoks J2000 | |
|---|---|
| Stjernebilete | Skytten |
| Rektascensjon | 17h 46m 15.3s |
| Deklinasjon | −28° 50′ 04″ |
| Tilsynelatande storleiksklasse (V) | usynleg (4) |
| Karakteristikk | |
| Spektralklasse | B |
| Variabel type | ? |
| Detaljar | |
| Masse | 80–150 M☉ |
| Radius | 306[1] R☉ |
| Luminositet | 1 600 000[1] L☉ |
| Temperatur | 11 800[1] K |
| Alder | ≈4×106 år |
| Andre namn | |
V4647 Sgr[2] | |
Pistolstjerna vart oppdaga av Hubbleteleskopet tidleg i 1990-åra. Ein trur at ho har kasta frå seg nesten ti solmassar med materie i enorme utbrot for 4 000 til 6 000 år sidan. Stjernevinden er over 10 milliardar sterkare enn solvinden. Ein kjenner ikkje til den nøyaktige alderen, men det er venta at ho vil ende livet som ein særs lysterk supernova eller hypernova i 1 til 3 millionar år.
Tidlege rapportar indikerte at ho kunne skine nesten 100 millionar sterkare enn sola, men seinare studiar har redusert dette estimatet og ho er kring ein tredjedel så lyssterk som dobbeltstjernesystemet Eta Carinae.[3] Likevel stråler ho ut like mykje energi på 20 sekund, som sola gjer på eit heilt år.
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Pistol Star» frå Wikipedia på engelsk, den 4. juli 2016.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 doi:10.1088/0004-637X/691/2/1816
- ↑ 2,0 2,1 SIMBAD: Pistol Star
- ↑ Najarro, F. (2005). «The Fate of the Most Massive Stars». ASP Conference 332. s. 58–68.
