Ricercar

Ein ricercar, ricercare eller recercar er ein type instrumentale musikkstrykke frå seinrenessansen og tidlegbarokken. Uttrykket tyder å «søke fram» og mange ricercarar har som funksjon å «søke fram» den rette tonen eller tonearten før det neste stykket. Ein ricercar kan vere ein variasjon av eit visst motiv og på den måten kan stykke reknast som ein illustrasjon.

I den vanlege bruken av omgrepet vert det nytta om ei tidleg form for fuge, særleg ein av seriøs karakter. Omgrepet har òg vorte nytta om mange typar komposisjonar, og alt på 1500-talet kunne ein nytte toccata, canzona, fantasti og ricercar om ein annan. Likevel fell ricercarar inn i to generelle typar: ein som er hovudsakleg homofon, ikkje ulikt ein toccata, og ein type verk som består av sjølvstendige delar, der kvar del byrjar med ein imitasjon. Døme på begge former finn ein hos Girolamo Frescobaldi. Den andre forma for ricercar, den imitative, skulle vise seg å verte mest viktig historisk og utvikla seg til fugen.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Ricercar» frå Wikipedia på engelsk, den 6. april 2010.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
  • "Ricercar," "Fugue," "Counterpoint" in The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. Stanley Sadie. 20 vol. London, Macmillan Publishers Ltd., 1980. ISBN 1-56159-174-2
  • Gustave Reese, Music in the Renaissance. New York, W.W. Norton & Co., 1954. ISBN 0-393-09530-4
  • Manfred Bukofzer, Music in the Baroque Era. New York, W.W. Norton & Co., 1947. ISBN 0-393-09745-5
  • Ursula Kirkendale, "The Source for Bach's Musical Offering," Journal of the Amwerican Musicological Society 33 (2980), 99-141.
  • The New Harvard Dictionary of Music, ed. Don Randel. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press, 1986. ISBN 0-674-61525-5