Signal-til-støy-tilhøve

Signal-til-støytilhøve (på engelsk ofte forkorta SNR, Signal-to-Noise ratio) er tilhøvet mellom effekta til eit signal og effekta til støyen. For at ein skal kunne kjenne igjen eit signal er det viktig at det ikkje forsvinn i bakgrunnsstøy. SNR er ein viktig parameter innan signalhandsaming, elektronikk, akustikk, telekommunikasjon, informasjonsteori, osb.

Signal-til-støytilhøve blir definert som

$\mathrm {SNR} ={\frac {P_{s}}{P_{n}}},$

der $P_{s}$ er effekta i signalet og $P_{n}$ er effekta i støyen. På grunn av at signal-støytilhøve kan variera over eit stort område uttrykkjer ein det som oftast i dB:

${\text{SNR}}_{\text{dB}}=10\log _{10}\left({\frac {P_{s}}{P_{n}}}\right)=20\log _{10}\left({\frac {A_{s}}{A_{n}}}\right),$

der $A_{s}$ er RMS-verdien til signalamplituden (spenning eller straum) og $A_{n}$ er RMS-verdien til støyamplituden. Både signal- og støyeffekt må målast innanfor bandbreidda til systemet.