Wikipedia

Blues Breakers with Eric Clapton

album av John Mayall & The Bluesbreakers
Blues Breakers with Eric Clapton
Studioalbum av John Mayall & the Bluesbreakers
Språk engelsk
Utgjeve 22. juli 1966[1]
Innspelt Mars-april 1966
Studio Decca i London[2]
Sjanger Bluesrock[1], blues[3]
Lengd 37:39
Selskap Decca
Produsent Mike Vernon
John Mayall-kronologi 
John Mayall Plays John Mayall
(1965) 		Blues Breakers with Eric Clapton A Hard Road
(1967)


Blues Breakers with Eric Clapton (òg kjend som The Beano Album) er eit blues/bluesrockalbum av John Mayall & the Bluesbreakers frå 1966 med Eric Clapton i bandet. Det var det andre albumet gjeve ut av John Mayall etter konsertalbumet John Mayall Plays John Mayall. Clapton slutta i bandet for å skipe Cream etter denne innspelinga, men spelte med Mayall att i 1971 på dobbelplata Back to the Roots.

Albumet vert òg kalla The Beano Album fordi Clapton på plateomslaget les The Beano,[4] ein britisk barneteikneserie. Clapton sa i sjølvbiografien sin at han las The Beano på omslaget fordi han ønskte å vere «lite samarbeidsvillig» under fotograferinga.[2] Fotografen var Derek Wedgbury og staden var nær Old Kent Road.

Bakgrunn

endre

Opphavleg hadde John Mayall tenkt at det andre albumet hans òg skulle vere eit konsertopptak for å fange gitarsoloane til Eric Clapton. Ein konsert vart teken opp på Flamingo Club, med Jack Bruce (som Clapton kort tid seinare spelte med i Cream) på bass. Kvaliteten på konsertopptaka var derimot dårleg og derfor ikkje nytta.[5]

Innspeling

endre

Då dei skrinla konsertopptaka av albumet, gjekk John Mayall & the Bluesbreakers i Decca Studios i West Hampstead i London i mars 1966. Gitaren som Eric Clapton brukte under innspelinga var ein sunburst 1960 Gibson Les Paul Standard. Denne gitaren (som vart stolen i 1966 og aldri funnen att)[6] vert òg kalla «Blues Breaker» eller «Beano» Les Paul og ei etterlikning vart produsert av Gibson i 2012.[6] Kritikarar reknar gitartonen og spelinga til Clapton på dette albumet som særs viktig for den kunstnariske og kommersielle utviklinga av gitarspel innan rocken.[7]

Bandet på dette albumet omfattar Mayall på piano, Hammondorgel, munnspel og det meste av vokalen; bassisten John McVie; trommeslagaren Hughie Flint og Clapton. I tillegg vart det sidan lagt på blåsarar med Alan Skidmore, Johnny Almond og Derek Healey (feilskrive på omslaget som den dåverande britiske forsvarsministeren Dennis Healey).

Songar

endre

Albumet består av bluesstandardar av kjende artistar som Otis Rush, Freddie King og Robert Johnson, i tillegg til eit par originale songar skrivne av Mayall og Clapton. Dei fleste songane var eit utstillingsmonter for gitarspelinga til Clapton. Sjølv om han song på fleire av Yardbirds-innspelingane, var «Ramblin' on My Mind» første gongen Clapton song solovokal, noko han hadde vore motvillig til.[2]

Ettermæle

endre
Meldingar
Karakter
KjeldeKarakter
AllMusic     [8]
About.com     [3]
The Virgin Encyclopedia of the Blues     [9]
BBC(særs positiv)[10]
Chicago Tribune    [11]
Record Collector     [12]
Down Beat     [13]
Musician(positiv)[14]
Living Blues(positiv)[15]

I 2003 vart albumet rangert på 195. plassen på lista til Rolling Stone over dei 500 beste albuma gjennom tidene.[16] Albumet er òg oppført i Robert Dimery-boka 1001 Albums You Must Hear Before You Die.[17]

Bortsett frå å vere eit av dei mest innverknadsrike bluesalbuma gjennom historia, var det òg starten på den no legendariske kombinasjonen av ein Gibson Les Paul-gitar gjennom ein Marshall Bluesbreaker-forsterkar med overdrive.[4]

Innhald

endre

Originalalbumet[1]

endre
Side ein
Nr.TittelLåtskrivar(ar)Lengd
1.«All Your Love»Otis Rush3:38
2.«Hideaway»Freddie King, Sonny Thompson3:17
3.«Little Girl»Mayall2:36
4.«Another Man»Mayall1:47
5.«Double Crossing Time»Clapton, Mayall3:04
6.«What'd I Say»Ray Charles4:28
Side to
Nr.TittelLåtskrivar(ar)Lengd
7.«Key to Love»Mayall2:08
8.«Parchman Farm»Mose Allison2:22
9.«Have You Heard»Mayall5:56
10.«Ramblin' on My Mind»Robert Johnson3:08
11.«Steppin' Out»L. C. Frazier2:30
12.«It Ain't Right»Little Walter2:45

1998-utgåva på Deram

endre

Denne utgåva inneheld alle songane i både mono og stereo: 1–12 som over i mono, 13–24 som 1–12 over i stereo.

2001-utgåva på Deram

endre

Denne utgåva ineheld to bonusspor frå ein singel:

  1. «Lonely Years» (Mayall) – 3:21
  • Singel frå august 1966.[18]
  • «Bernard Jenkins» (Clapton) – 3:48
    • B-sida til «Lonely Years».[18]

    40-årsjubileumsutgåvaa (Decca) (2006)

    endre

    Plate ein

    endre
    1–12 Originalalbumet i Mono
    13–24 Originalalbumet i stereo

    Plate to

    endre
    Nr.TittelLåtskrivar(ar)Lengd
    1.«Crawling up a Hill»Mayall2:08
    2.«Crocodile Walk»Mayall2:23
    3.«Bye Bye Bird»Sonny Boy Willamson, Willie Dixon2:49
    4.«I'm Your Witchdoctor»Mayall2:11
    5.«Telephone Blues»Mayall3:57
    6.«Bernard Jenkins»Clapton3:49
    7.«Lonely Years»Mayall3:19
    8.«Cheatin' Woman»Mayall2:03
    9.«Nowhere to Turn»Mayall1:42
    10.«I'm Your Witchdoctor»Mayall2:10
    11.«On Top of the World» ((Stereomiks))Mayall2:34
    12.«Key to Love»Mayall2:02
    13.«On Top of the World»Mayall2:34
    14.«They Call It Stormy Monday»T-Bone Walker4:35
    15.«Intro into Maudie»John Lee Hooker, Mayall2:27
    16.«It Hurts to Be in Love»Dixon, Toombs3:22
    17.«Have You Ever Loved a Woman»Myles6:44
    18.«Bye Bye Bird»Williamson, Dixon3:51
    19.«Hoochie Coochie Man»Dixon3:53
  • 1–3: BBC Saturday Club-innspeling
  • 4–7: kom ut som singlar (A- og B-sider)
  • 8–10: BBC Saturday Club-innspeling
  • 11: ikkje gjeven ut før (stereo mix)
  • 12–13: BBC Saturday Club-innspeling
  • 14: konsertopptak frå Looking Back
  • 15–19: konsertopptak frå Primal Solos

    • Medverkande

    endre
    Andre medverkande
    Produksjon

    Salslister

    endre
    År Liste Plassering
    22. juli 1966 UK Album Chart 6[19]

    Salstrofé

    endre
    Region Salstrofé Salstal
    Storbritannia (BPI)[20]
    1998 Release     		Gull 100 000^

    ^salstala er basert på sertifiseringa aleine

    Kjelder

    endre
    1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Eder, Bruce. «Overview: Bluesbreakers with Eric Clapton by John Mayall & the Bluesbreakers». AllMusic. United States. Henta 12. juni 2018. 
    2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Clapton, Eric (2007). «Chapter 4: Cream». Clapton: The Autobiography (1st utg.). United States: Broadway Books. s. 72, 73. ISBN 978-0-385-51851-2. 
    3. ↑ 3,0 3,1 Gordon, Keith. «Review of John Mayall's Bluesbreakers With Eric Clapton Album». About.com. Henta 12. juni 2018. 
    4. ↑ 4,0 4,1 Maloof, Rich (2004). Jim Marshall, father of loud: the story of the man behind the worlds most famous guitar amplifiers. Hal Leonard. s. 48–49. ISBN 978-0-87930-803-2. 
    5. ↑ Schumacher, Michael (1995). «Chapter 3: Deification (1965–66)». Crossroads: The Life and Music of Eric Clapton (1st utg.). New York City: Hyperion. s. 64–66. ISBN 0-7868-6074-X. 
    6. ↑ 6,0 6,1 «Gibson Eric Clapton 1960 Les Paul». Gibson.com. Arkivert frå originalen 4. juli 2014. Henta 12. juni 2018. 
    7. ↑ «Music – Review of John Mayall – Bluesbreakers With Eric Clapton». BBC. 1. januar 1970. Henta 12. juni 2018. 
    8. ↑ Planer, Lindsay. Blues Breakers with Eric Clapton på Allmusic. Henta 12. juni 2018.
    9. ↑ Larkin, Colin (30. september 2013). «The Virgin Encyclopedia of the Blues». Random House. Henta 12. juni 2018 – via Google Books. 
    10. ↑ Jones, Chris. «BBC - Music - Review of John Mayall - Bluesbreakers With Eric Clapton». Bbc.co.uk. Henta 12. juni 2018. 
    11. ↑ Kot, Greg (21. februar 1993). «It's a Roller-coaster Career from Blues to Pop and Back». Chicagotribune.com. Henta 12. juni 2018. 
    12. ↑ «CD Universe - Music - Bluesbreakers With Eric Clapton - Reviews - Record Collector». Henta 12. juni 2018. 
    13. ↑ «CD Universe - Music - Bluesbreakers With Eric Clapton - Reviews - Down Beat». Henta 12. juni 2018. 
    14. ↑ «CD Universe - Music - Bluesbreakers With Eric Clapton - Reviews - Musikar». Henta 12. juni 2018. 
    15. ↑ «CD Universe - Music - Bluesbreakers With Eric Clapton - Reviews - Living Blues». Henta 12. juni 2018. 
    16. ↑ «195 Blues Breakers». Rolling Stone. 1. november 2003. Arkivert frå originalen 28. februar 2010. Henta 19. mars 2010. 
    17. ↑ ^ Robert Dimery; Michael Lydon (23. mars 2010). 1001 Albums You Must Hear Before You Die: Revised and Updated Edition. Universe. ISBN 978-0-7893-2074-2.
    18. ↑ 18,0 18,1 «Yardbirds & Bluesbreakers». The Eric Clapton Lyric Archive. eric-clapton.co.uk. Henta 12. juni 2018. 
    19. ↑ «Chart Stats – John Mayall With Eric Clapton». Chartstats.com. Henta 17. juni 2010. 
    20. ↑ «British album salstrofé – John Mayall & Eric Clapton – Blues Breakers». British Phonographic Industry. Henta 12. juni 2018.  Enter Blues Breakers in the field Search. Select Title in the field Search by. Select album in the field By Format. Click Go

    Bakgrunnsstoff

    endre
    196:
     Nuggets: Original Artyfacts... 1965-1968 
    Forskjellige artistar     		Plassering på lista til Rolling Stone frå 2012 over dei 500 beste albuma gjennom tidene
    195 John Mayall with Eric Clapton 
    John Mayall & The Bluesbreakers     		194:
     Transformer 
    Lou Reed
    Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Blues_Breakers_with_Eric_Clapton&oldid=3410207»