Wikipedia

Don Weller

Donald Arthur Albert Weller (19. desember 1940–30. mai 2020)[1] var ein engelsk jazzmusikar, tenorsaksofonist og komponist.

Don Weller
Fødd19. desember 1940(1940-12-19)
FødestadThornton Heath i Croydon i England
Død30. mai 2020 (79 år)
DødsstadCroydon i Surrey i England
FødenamnDonald Arthur Albert Weller
OpphavStorbritannia
SjangerJazz, post bop, rock
InstrumentTenorsaksofon, klarinett
Tilknytte artistarMajor Surgery, Hannibal Marvin Peterson, Alan Barnes, Cat Stevens
Verka somMusikar, komponist

Karriere

endre

Don Weller byrja å læra spela klarinett i ein alder av 14 år, og fekk klassisk utdanning på det i fire eller fem år, og spelte solopartiet i Klarinettkonsert av Mozart i Croydon Town Hall som 15-åring.[2] Han byrja å spela i dixielandband rundt Croydon-området, men gjekk seinare over til tenorsaksofon[3] og spelte i Kathy Stobart sitt øvingsband.[4]

I løpet av 1970-talet spelte jazzrockgruppa hans Major Surgery ein fast vekevis konsert på ein pub i Croydon i Dog & Bull.[5] Bandet spelte Wellers komposisjonar på albumet gitt ut som The First Cut. Dette vart etterfølgd av ein kvartett med trommeslagaren Bryan Spring. Samtidig arbeidde han jamleg med pianisten Stan Tracey, og òg med Harry Beckett og i ein kvintett med Art Themen. Han er kjend for allsidigheita si og har spelt med artistar som Alan Price, Tina May og Charlie Hearnshaw.

Weller spelte saksofon på albumet Allright on the Night frå 1973 av det britiske hardrockbandet Tucky Buzzard[6] Han opptrer som førstesaksofonist (med Tower of Power som støtte på blåsarar) på instrumentalsporet «Nascimento» på Cat Stevens-albumet Back To Earth frå 1978. Han spelte òg på Alex Harvey-albumet The Mafia Stole My Guitar gitt ut i 1979 og leverte soloen på sporet «Wait For Me Mama» og skreiv «Don's Delight».

I 1981 steppa han inn for Michael Brecker då Gil Evans orkester spelte på Bracknell Jazz Festival, turnerte deretter i Storbritannia og spelte inn med ein av trompetistane til bandet, Hannibal Marvin Peterson, som vart med i Weller-spring Quartet.[7] Han spelte òg inn med Evans' British Orchestra i 1983.[8] Òg på 1980-talet var Weller, saman med vennen sin og tenorsaksofon-kollega Dick Morrissey, fast medlem av Rocket 88, boogie-woogie-bandet sett opp av Ian «Stu» Stewart og Bob Hall, og medverka på det einaste albumet deira.

Weller vart skildra som eit «førsteval for TV- og filmmusikk».[9] Han spelte saksofonsolo på David Bowie sin temalåt til filmen Absolute Beginners (1986).[10] Han bidrog òg til jazzklubbfilmen Stormy Monday (1988).[9] I 1995 fekk han i oppdrag av Appleby Jazz Festival-arrangøren Neil Ferber å skriva «The Pennine Suite» for eit jazzstorband som vart urframført på Appleby-festivalen i 1995 og gitt ut på CD året etter.[11] Sidan har bandet jamleg opptredd på andre jazzfestivalar. Ei seinare bestilling frå Appleby Jazz var for hans Electric Jazz Octet.

Personleg liv og død

endre

Weller gjekk gjennom ein trippel hjartebypassoperasjon i 2012, og spelegleda kom aldri heilt tilbake. Framføring hans av «We'll Be Together Again» ved musikarkollega Bobby Wellin si gravferd i slutten av 2016 var, med saksofonisten Art Themens ord, «utruleg rørande og uhyggjeleg føreseiande». Det har vorte sagt at Weller «gjorde jazzen rikare, meir vittig og meir varmt forfriskande». Han døydde i heimbyen Croydon i Surrey 30. mai 2020, 79 år gammal. Han etterlèt seg sonen Mark og dottera Katie.[12][13]

Diskografi

endre

Som leiar

endre
  • Commit No Nuisance (Affinity, 1979)
  • Live (33 Records, 1997)
  • Cannonball med Alan Barnes (ASC, 2000)
  • The Way You're Going to Look Tomorrow Morning (Trio, 2003)
  • Nine Songs (Trio, 2007)

Som sidemann

endre

Med Alan Price

  • Alan Price (Jet, 1977)
  • Alan Stuart Octet (BBC 1978)
  • Lucky Day (Jet, 1979)
  • Travellin' Man (Trojan, 1986)
  • Liberty (Ariola, 1989)

Med East of Eden

  • Here We Go Again... (EMI, 1976)
  • It's the Climate (Harvest, 1978)
  • Silver Park (Harvest/EMI, 1978)

Med Tina May

  • Never Let Me Go (33 Records, 1992)
  • Fun (33 Records, 1993)
  • It Ain't Necessarily So (33 Records, 1994)
  • Time Will Tell (33 Records, 1995)

Med Stan Tracey

  • The Bracknell Connection (Steam, 1976)
  • Salisbury Suite (Steam, 1978)
  • Stan Tracey Now (Steam, 1983)
  • Play Duke, Monk & Bird (Emanem, 1988)
  • Portraits Plus (Blue Note, 1992)
  • Live at the QEH (Blue Note, 1994)

Med andre

Kjelder

endre
  1. ↑ Alun Morgan, sleeve notes for the Don Weller Spring Quartet (sic), Commit No Nuisance (Yes to Jazz 10048).
  2. ↑ Morgan, sleeve notes for Commit No Nuisance; Ian Carr, Digby Fairweather & Brian Priestley, Jazz: The Essential Companion (London: Paladin, 1988), s. 531, for Mozart - sjølv om det å spela dette offentleg etter berre eitt års undervisning ville vera litt av ei bragd.
  3. ↑ Morgans omslagsnotat til Commit No Nuisance seier: «Skiftet til tenor kom i stor grad gjennom innverknaden frå John Coltrane og hans Blue Train-plate; frå då av vart han ein ivrig lyttar til dei New York-baserte tenorane som då vart spelte inn av selskapa Blue Note og Prestige. Hank Mobley, og kanskje mest av alt Dexter Gordon, vart heltane hans.» Men Brian Blain i «Onward Flows the Don» i Jazz UK, 53 (september/oktober 2003), s. 15, siterer Weller på følgjande: «Mine første tenorheltar var Ben Webster, Coleman Hawkins og Sonny Rollins.»
  4. ↑ 'Inspirert av Kathy Stobart byrja han å spela tenorsax og spelte i øvingsbandet hennar': Carr, Fairweather & Priestley, Jazz, s. 531.
  5. ↑ Malcolm Mills, Don Weller's Major Surgery, The Last Music Company 
  6. ↑ Tucky Buzzard LP Allright on the Night. Henta 22. september 2013.
  7. ↑ Carr, Fairweather & Priestley, Jazz, s. 389.
  8. ↑ Sleeve notes for Gil Evans, The British Orchestra (Mole 8).
  9. ↑ 9,0 9,1 Green, Michael (15. april 2023). «Internasjonal line-up for Mold jazzkonsert». The Chester Chronicle. Henta 15. april 2023. 
  10. ↑ Jeffery, Alex (12. januar 2016). «The Pranny Genius Of David Bowie». musicOMH. Henta 15. april 2023. 
  11. ↑ «The Don Weller Big Band Live». Amazon.co.uk. 19. desember 2008. Henta 15. april 2023. 
  12. ↑ «Don Weller – 19/12/1940 - 30/5/2020». Jazzwise.com. Henta 15. april 2023. 
  13. ↑ Don Weller Obituary Theguardian.com Henta 27. juni 2020

Bakgrunnsstoff

endre
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Don_Weller&oldid=3500518»