Dorsal
- For det anatomiske omgrepet, sjå anatomi.
Ein dorsal språklyd har ein artikulasjonsstad som er ei innsnevring mellom dorsum (tungeryggen) og munntaket, anten ganen eller drøvelen.[1] «Dorsal», av latin dorsalis, er eit adjektiv som er avleitt frå det latinske substantivet dorsum 'rygg'.
Bokstavar som k, g og j har som regel dorsal uttale på norsk. I tillegg er skarre-r, som finst i nokre dialektar, ein dorsal språklyd.
Døme
endre| IPA-symbol | Konsonant | Språk | Døme | IPA |
|---|---|---|---|---|
| j | Palatal approksimant | Engelsk | yellow | /ˈjɛloʊ/ |
| ɡ | Stemd velar plosiv | garden | /ˈgɑrdən/ | |
| k | Ustemd velar plosiv | cake | /ˈkeɪk/ | |
| ɣ | Stemd velar frikativ | Gresk (moderne) | góma (γόμα) | /ˈɣoma/ |
| x | Ustemd velar frikativ | Malayisk | akhir | /a:ˈxir/ |
| w | Labio-velar approksimant | Engelsk | water | /ˈwɔːtər/ |
| q | Ustemd uvular plosiv | Arabisk (moderne) | Qurʾān (قرآن) | /qurʔaːn/ |
| ʁ | Stemd uvular frikativ eller approksimant |
Fransk | Paris | /paʁi/ |
| χ | Ustemd uvular frikativ | Tysk | Bach | [baχ] |
Kjelder
endre- ↑ «Dorsal: språkvitenskap». Store norske leksikon. 20. februar 2018. Henta 24. september 2018.