Fjærelo
Fjærelo (Thinornis novaeseelandiae), maori: 'tuturuatu', er ein liten vadefugl i lofamilien, og er endemisk for Chathamøyane, New Zealand. Arten er truga, estimat for gjenlevande individ per 2009 er 250 til 330.[1]
Fjærelo | |
Fjærelo, hannfugl Foto: Wikipedia-brukar Gusmonkeyboy, engelsk Wikipedia
| |
Status | |
Status i verda: | |
Systematikk | |
Rike: | Dyr Animalia |
Rekkje: | Ryggstrengdyr Chordata |
Underrekkje: | Virveldyr Vertebrata |
Klasse: | Fuglar Aves |
Orden: | Vade-, måse- og alkefuglar Charadriiformes |
Familie: | Lofamilien Charadriidae |
Slekt: | Thinornis |
Art: | Fjærelo T. novaeseelandiae |
Vitskapleg namn | |
Thinornis novaeseelandiae |
Skildring
endreDette er ei tettbygd lo på 20 cm i kroppslengd, og ho veg ca. 60 gram. Ho har kvit underside og brun overside. Hannar har ei svart maske frå panne og strupe, over auga og bak til nakken med kvit ring over og ei brun krope på toppen.
Fjæreloa hekkar på to mindre øyar ved Pitt Island i Chathamøyane, dei er standfuglar som streifar i liten grad til næraste øyar som Pitt Island. Arten har tidlegare levd både på Nordøya og Sørøya, men blei utrydda før 1871. Det føregår arbeid med å gjeninnføre arten på predatorfrie øyar ved hovudøyane og på fleire øyar i Chathamøyane.
Arten er territorial i hekkesesongen, men fjæreloer kan samlast i små flokkar for beiting elles. Føda er allsidig og inkluderer krepsdyr, edderkoppar, blautdyr som muslingar og insekt.
Fjæreloa treng skjul for reiret under tett vegetasjon, under stein eller bergoverheng ved sjøkanten. Hekketida er frå oktober til januar. Storleiken på kullet er typisk tre egg som treng 28 dagar til klekking. Ungane er flygedyktige etter 36 til 55 dagar. Vanlegvis er fuglane tre år når dei startar første hekkesesongen og dei kan nå ein alder på over 20 år.
Kjelder
endre- Barrie Heather og Hugh Robertson, The Field Guide to the Birds of New Zealand (revised edition), Viking, 2005
- BirdLife International (2013) Species factsheet: Thinornis novaeseelandiae[daud lenkje]. Henta frå http://www.birdlife.org den 6. oktober 2013.
Referansar
endre- ↑ BirdLife International 2013