James Williamson
James Robert Williamson (fødd 29. oktober 1949) er ein amerikansk gitarist, låtskrivar, plateprodusent og lydteknikar, som er mest kjend som medlem av rockebandet Iggy & The Stooges.
| James Williamson | |||
.jpg) | |||
| Fødd | 29. oktober 1949 (74 år) Castroville i Texas i USA | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Castroville | ||
| Fødenamn | James Robert Williamson | ||
| Opphav | USA | ||
| Aktiv | 1966–1980, 2009 til i dag | ||
| Sjanger | Protopunk, garage rock, hardrock, glamrock, punkrock | ||
| Instrument | Gitar | ||
| Tilknytte artistar | The Stooges, Iggy Pop | ||
| Plateselskap | Columbia, Bomp, Radar | ||
| Verka som | Musikar, låtskrivar, gitarist, produsent, lydteknikar | ||
| Sambuar med | Cyrinda Foxe | ||
Seint i 1970 vart Williamson med i The Stooges som andregitarist. Han spelte den første konserten med dei den 5. desember 1970. Bandet kjempa då med dopproblem og mangel på kommersiell suksess. Bandet måtte ut i ein lengre pause kort tid etter han kom inn i bandet. I 1972 tilbaud David Bowie Iggy Pop og James Williamson ein sjanse til å spele inn musikk i London, og då dei ikkje klarte å finne andre musikarar, kom brørne Ron og Scott Asheton, som hadde vore med i bandet tidlegare, inn att i bandet. Ron Asheton flytta då frå førstegitarist til bassist. Williamson var medlåtskrivar i lag med Iggy Pop på alle songane på albumet dei spelte inn, Raw Power, som kom ut i 1973. Han spelte høgare og råare enn dei fleste andre på denne tida.
Den eksplosive og aggressive gitarspelinga til Williamson på Raw Power har ofte vorte omtalt som ei stor inspirasjonskjelde på den blømande punk-rørsla på midten av 70-talet.[1] The Smiths-gitarist Johnny Marr sa «Eg er den største tilhengjaren hans. Han er like teknisk dyktig som Jimmy Page utan å vere for studioorientert, og har spankuleringa til Keith Richards utan å vere slurvete. Han er både demonisk og intellektuell, nesten slik ein kan tenkje seg Darth Vader ville høyrst ut om han var i eit band.»[2]
Etter the Stooges endre
Etter å ha samarbeidd med Iggy Pop i 1975 på innspelingane til eit nytt album som skulle produserast av John Cale, som kom ut i 1977 som Kill City, gav Williamson opp karrieren som musikar og gjekk i opplæring for å bli lydteknikar. I 1979 vart Williamson overtalt til å arbeide med Iggy Pop att og produserte og skreiv for det tredje soloalbumet hans, New Values, i lag med tidlegare Stooges-medlem Scott Thurston, som då spelte all gitar bortsett frå på «Don't Look Down». Williamson produserte òg ein del av det neste albumet Soldier, før han vart usamd med Iggy om innspelingsmetodane og mista kontakten med han dei nesten 16 åra.[3]
Etter dette trekte Williamson seg bort frå musikkindustrien og konsentrerte seg på ein karriere innan elektronikk og vart elektroingeniør.[4] og etter kvart viseadministrerande direktør innan teknologoiske standarar for Sony.
Etter at Ron Asheton døydde i 2009, vart Williamson henta attende til Iggy & The Stooges og han spelte sin første konsert på 35 år den 7. november 2009 i São Paulo i BRasil.
Diskografi endre
Album endre
Med The Stooges endre
- 1973 - Raw Power: Gitar
- 1977 - Metallic K.O.: Gitar (konsert)
- 1995 - Open Up and Bleed: Gitar
Med Iggy Pop endre
- 1977 - Kill City: Gitar, vokal, produsent, miksing
- 1979 - New Values: Produsent, gitar, vokal
- 1980 - Soldier: Produsent (ikkje omtalt på plateomslaget)
- 2005 - A Million in Prizes: The Anthology:
Sjå òg endre
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «James Williamson (musician)» frå Wikipedia på engelsk, den 14. oktober 2011.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ «James Williamson: 'Key To That Record Was We Had No Supervision' | Interviews @». Ultimate-gitar.com. Arkivert frå originalen 5. mars 2016. Henta 14. oktober 2011.
- ↑ Interview, The Guardian, 11. mars 2010: http://www.guardian.co.uk/music/2010/mar/11/iggy-and-the-stooges-raw-power
- ↑ Interview, 2001: http://www.i94bar.com/ints/james1.html Arkivert 2005-12-28 ved Wayback Machine.
- ↑ «From punk rocker to Sony exec - Video - Fortune». Money.cnn.com. 17. juni 2010. Henta 14. oktober 2011.