Louisiana Red, eigentleg Iverson Minter, var ein amerikansk blues-gitarist, harmonikaspelar og songar som spelte inn over 50 album. Han er best kjend for songen «Sweet Blood Call».

Louisiana Red

Louisiana Red ved Djurs Blues Festival
Foto: Hreinn Gudlaugsson
Fødd23. mars 1932
FødestadBessemer
Død25. februar 2012 (79 år)
DødsstadHannover
OpphavUSA
Aktiv1949–2012
Sjangerblues
Instrumentgitar, munnspel, vokal
PlateselskapChess Records
Verka somsongar-låtskrivar, musikar, songar, gitarist

Red mista foreldra sine tidleg i livet. Mor hans døydde av lungebetennelse kort tid etter at han blei fødd, medan faren hans blei lynsja av Ku Klux Klan då han var fem år gammal.[1][2][3] Han voks opp hjå ulike slektningar i fleire ulike byar, mellom anna bestemora i New Orleans, og i ein barneheim. Som ung plukka han bomull. Då han var 11 lærte han å spela gitar på eit gammalt instrument.[1]

Red spelte først for det innverknadsrike plateselskapet Chess i 1949, før han gjekk inn i den amerikanske hæren, og blei send til Korea under Koreakrigen. Etter å ha forlate hæren spelte han i to år saman med John Lee Hooker i Detroit. I 1952 spelte han for Checker Records under namnet Rocky Fuller.[4] Seinare blei han kjend under artistnamnet Louisiana Red, eit tilnamn han fekk fordi han var særs glad i Louisiana Hot Sauce.[1]

Det første albumet til Red, Lowdown Back Porch Blues, blei spelt inn i New York saman med Tommy Tucker og gjeve ut i 1963. Seinare same året kom det andre albumet hans, Seventh Son, òg ut.[5]

Louisiana Red gav ut singelen «I'm Too Poor To Die» på plateselskapet Glover i 1964, og han nådde ein 117. plass på den amerikanske Billboard-hitlista.

Gjennom 1960- og 1970-åra spelte Louisiana Red mellom anna for Chess, Checker, Atlas, Glover, Rulett, L&R og Tomato.[6] Han gifta seg med den første kona si, Ealase, i 1963. Dei budd i Florida og fekk tre barn saman, men ho døydde av kreft i 1973. Red skreiv fleire songar om henne - «Sweet Alesse», «Two Fifty Three» om det første møtet deira og den kjensletunge «Death Of Ealase». I 1977 gifta han seg opp att med Odetta Gordon.[1]

Louisiana Red fekk merksemd etter ein opptreden var jazzfestivalen i Montreux i 1975.[1] I 1983 vann han ein W.C. Handy Award for "Best Traditional Blues Male Artist".[7][8] Han flytta til Hannover i Tyskland i 1981.[9]

Han spelte i filmane Rockpalast (1976), Comeback (1982), Ballhaus Barmbek (1988), Red and Blues (2005) og Family Meeting (2008).[10]

I 1994 spelte Louisiana Red inn eit album der blues blei blanda med dne urbane greske musikkstilen til bouzoukispelaren Stelios Vamvakaris, Blues Meets Rembetika.[4]

Red turnerte òg på sine eldre dagar overalt i verda, og opptredde mellom anna på Frederikshavn Bluesfestival i 2010.[11][12] I 2011 gav han ut albumet Memphis Mojo til mykje ros.[13] Han døydde i 2012 i Hannover etter eit slagtilfelle.[14]

Prisar og utmerkingar

endre
  • 1983 W C Handy Award for "Best Traditional Blues Male Artist"
  • 2009 Grand Prix du Disque (Blues) for "Back to the Black Bayou"
  • 2009 German Record Critics Award "Bedste Nye Udgivelse" (Blues)
  • 2009 Bluesnews Poll (for "Back to the Black Bayou")
  • 2010 Blues Music Award (Årets Akustiske Kunstner)
  • 2010 Blues Music Award (Årets Akustiske Album) for CD-en "You Got To Move"

Diskografi

endre

Album

endre
  • Lowdown Back Porch Blues (1963) (Roulette)
  • Seventh Son (1963) (Carnival)
  • Shouts the Blues (1970) (Forum Circle)
  • Louisiana Red Sings The Blues (1972) (Atlantic)
  • Sweet Blood Call (1975) (Blue Labor)
  • The Blues Purity of Louisiana Red (1975) (Blue Labor)
  • Dead Stray Dog (1976) (Blue Labor)
  • Live & Well (1976) (Ornament)
  • King Bee (1978) (Orchid)
  • Red Funk & Blue (1978) (Black Panther) sammen med Sugar Blue
  • New York Blues (1979) (L+R)
  • Reality Blues (1980) (L+R)
  • High Voltage (1980) (Black Panther)
  • Midnight Rambler (1982) (Tomato/Rhino)
  • Blues for Ida B (1982) (JSP)
  • Boy from Black Bayou (1983) (L+R)
  • Blues From The Heart (1983) (JSP)
  • Anti Nuclear Blues (1983) (L+R)
  • Blues Man (1984) (JSP)
  • Back to Road Again (1984) (MMG)
  • My Life (1984) (L+R)
  • World on Fire (1985) (MMG)
  • Brothers in Blues (1985) (CMA)
  • Back to the Roots (1987) (CMA)
  • Pretty Woman (1991) (Blues Beacon)
  • Last Mohican of the Blues (1992) (Polton)
  • Ashland Avenue Blues (1992) (Schubert)
  • Live at 55 (1994) (Enja)
  • Always Played The Blues (1994) (JSP)
  • Louisiana Red (1994) (Forum)
  • Blues Meets Rembetika (1994) (Distazi)
  • Sittin' Here Wonderin' (1995) (Earwig Music)
  • Sugar Hips (1995) (CMA)
  • Rising Sun Collection (1996) (JAMR)
  • I Hear the Train Coming (1997) (Chrisly)
  • Over my Head (1997) (Chrisly)
  • Walked All Night Long (1997) (Blues Alliance)
  • Rip off Blues (1998) (Chrisly)
  • Winter & Summer Sessions (1998) (Blues Factory)
  • Millennium Blues (1999) (Earwig Music)
  • Live in Montreux (2000) (Labor)
  • Sings Deep Blues (2001) (P-Vine)
  • Driftin' (2001) (Earwig Music)
  • A Different Shade of Red (2002) (Severn)
  • Bad Case of the Blues (2004) (Mojo Tone)
  • No Turn On Red (2005) (Hightone)
  • Hot Sauce (2005) (Red Lightnin')
  • Live at Painted Sky (2008) (Paul Prod.)
  • Back to the Black Bayou (2008) (Bluestown) sammen med Kim Wilson and Little Victor
  • You Got to Move (2009) (Blu Max/Vizztone) sammen med David Maxwell
  • Memphis Mojo (2011) (Ruf Rec.) sammen med David Maxwell and Bob Coritorre

Referansar

endre
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Louisiana Red: Blues singer and guitarist who found fame at Montreux», The Independent (på engelsk), 1. mars 2012, henta 10. september 2020 
  2. «Red's life». Arkivert frå originalen 13. juli 2011. Henta 29. juni 2011. 
  3. Wynn, Ron. Louisiana Red: Biography. Allmusic.com.
  4. 4,0 4,1 Russell, Tony (1997). The Blues: From Robert Johnson to Robert Cray. Dubai: Carlton Books. s. 138–139. ISBN 1-85868-255-X. 
  5. Owens, Thom "Lowdown Back Porch Blues (review)", allmusic.com, Macrovision Corporation
  6. «Louisiana Red Biography». Henta 29. juni 2011. 
  7. [1] Arkivert 2009-04-23 ved Wayback Machine.Blues Music Awards Winners 1983, Blues Foundation
  8. "Louisiana Red in Concert with Doug 'Harmonica' McLean at Brookhaven Lab", Brookhaven National Laboratory News
  9. Official site biography, arkivert frå originalen 21. januar 2015, henta 9. september 2020 
  10. «Louisiana Red». IMDb. Henta 10. januar 2015. 
  11. «Louisiana Red Tourdates». Arkivert frå originalen 13. juli 2011. Henta 29. juni 2011. 
  12. «Bluesfestival igen i år». Arkivert frå originalen 11. mai 2022. Henta 29. juni 2011. 
  13. «Bman's Blues Report: New Release from Ruf Records: Memphis Mojo – Louisiana Red and Little Victor's Juke Joint». Bmansbluesreport.com. 3. oktober 2011. Henta 30. desember 2011. 
  14. «Louisiana Red has passed. This is confirmed». Bman's Blues Report.