Shorty Long

Frederick Earl «Shorty» Long (20. mai 1940–29. juni 1969) var ein amerikansk soulsongar, låtskrivar, musikar og plateprodusent for Motown-etiketten Soul Records. Han vart innlemma i Alabama Jazz Hall of Fame i 1980.

Shorty Long
Fødd	20. mai 1940(1940-05-20)
Fødestad	Birmingham i Alabama i USA
Død	29. juni 1969 (29 år)
Dødsstad	Detroit i USA
Fødenamn	Frederick Earl Long
Opphav	USA
Sjanger	R&B, soul
Instrument	Vokal, piano, orgel, trommer, munnspel og trompet
Plateselskap	Tri-Phi/Harvey, King, Soul/Motown
Verka som	songar-låtskrivar, songar, musikkprodusent

Karriere

Han vart fødd i Birmingham i Alabama og kom til Motown i 1963 frå selskapet Tri-Phi/Harvey, eigd av syster til Berry Gordy, Gwen, og ektemannen hennar, Harvey Fuqua. Den første utgjevinga hans, «Devil with the Blue Dress On» (1964), skriven med William «Mickey» Stevenson, var den første innspelinga som vart gjeven ut på Soul-etiketten til Motown, som vart laga for meir bluesbaserte artistar som Long. Sjølv om songen aldri gjorde det bra nasjonalt, vart songen spelt inn og vart ein hit i 1966 for Mitch Ryder og The Detroit Wheels. Long-singelen «Function at the Junction» frå 1966 var den første popuære hitten hans og nådde 42. plassen på den nasjonale R&B-lista. andre singlar han gav ut var «It's a Crying Shame» (1964), «Chantilly Lace» (1967), og «Night Fo' Last» (1968).

Den største hitten til Long var «Here Comes the Judge», som i juli 1968 nådde fjerdeplassen på R&B-lista og åttandeplassen på Billboard Hot 100. Songen var inspirert av ein sketsj på Rowan and Martin's Laugh-In om ein dommar spelt av Pigmeat Markham, som sjølv hadde hatt ein hit, «Here Comes the Judge» tre veker etter Long i juli 1968, med eit liknande tema. Denne nådde 19. plassen på Billboard-lista. I 1969 gav Long ut singlane «I Had a Dream» og «A Whiter Shade of Pale». Han gav ut eitt album i levetida si, Here Comes the Judge (1968).

Long spelte mange instrument, som piano, orgel, trommer, munnspel og trompet. Han var seremonimeister for mange Motortown Revue-show og turnear og skreiv fleire av sine eigne songar. Long var den einaste av Motown-artistane i tillegg til Smokey Robinson som fekk lov å produsere sine eigne innspelingar i 1960-åra. Marvin Gaye skildra i David Ritz-biografien Divided Soul: The Life & Times of Marvin Gaye, Shorty Long som «denne vakre karen som hadde to hittar, og så vart ignorert av Motown.» Gaye hevda han «kjempa for karar som Shorty» medan han var i Motown, sidan ingen strekte eg for desse artistane.

Død

Den 29. juni 1969 druna Long og ein ven då båten deira kollsigla på Detroit River i Michigan. Stevie Wonder spelte munnspel i gravferda hans og plasserte det på kista etterpå.

Motown gav ut det siste albumet til Long, The Prime of Shorty Long, kort tid etter han døydde.

Diskografi

Album

• 1968: Here Comes the Judge (LP, SS/SM 709)
• 1969: The Prime of Shorty Long (LP, SS-719)

Singlar

• 1964: «Devil with the Blue Dress On»/«Wind It Up» (Soul 35001)
• 1965: «It's a Crying Shame»/«Out to Get You» (Soul 35005)
• 1966: «Function at the Junction»/«Call on Me» (Soul 35021)
• 1967: «Chantilly Lace»/«Your Love is Amazing» (Soul 350031)
• 1967: «Night Fo' Last» (Vocal) /«Night Fo' Last» (Instrumental) (Soul 35040)
• 1968: «Here Comes the Judge»/«Sing What You Wanna» (Soul 35044)
• 1969: «I Had a Dream»/«Ain't No Justice» (Soul 35054)
• 1969: «A Whiter Shade of Pale»/«When You are Available» (Soul 35064)

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Shorty Long» frå Wikipedia på engelsk, den 27. september 2016.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:

Bakgrunnsstoff

• Shorty Long på Allmusic
• Soulpatrol.com om Shorty Long Arkivert 2006-05-09 ved Wayback Machine.