The London Chuck Berry Sessions
| The London Chuck Berry Sessions Studioalbum av Chuck Berry | ||
| Utgjeve | Oktober 1972[1] | |
| Innspelt | 1972 i Pye Studios i London i England og Lanchester Arts Festival i Coventry[2] | |
| Sjanger | Rock and roll | |
| Lengd | 44:08[3] | |
| Selskap | Chess | |
| Produsent | Esmond Edwards[2] | |
| Chuck Berry-kronologi | ||
|---|---|---|
| San Francisco Dues (1971 |
The London Chuck Berry Sessions | Bio (1973
|
The London Chuck Berry Sessions er eit album med studioinnspelingar og konsertopptak av Chuck Berry, utgjeve av Chess Records i oktober 1972.[1] Side ein av albumet består av studioinnspelingar og side to inneheld tre konsertopptak frå 3. februar 1972 ved Lanchester Arts Festival i Coventry. Mot slutten av konsertdelen kan ein høyre festivalleiinga som prøver å få publikum til å dra slik at det neste bandet, Pink Floyd, kan kome på scenen. Publikum byrjar å rope «We want Chuck!»
| Meldingar | |
|---|---|
| Karakter | |
| Kjelde | Karakter |
| Allmusic |   [3] |
| Robert Christgau | C−[4] |
«My Ding-a-Ling» frå konsertsida av albumet vart korta ned til kring fire minuttar og gjeven ut på singel. Dette var den første og einaste singelen til Berry som gjekk til topps på singellista både i USA og i Storbritannia.
Bakgrunn
endreI mai 1970 reiste Howlin' Wolf til Olympic Sound Studios i London i England for å spele inn songar for The London Howlin' Wolf Sessions.[5] Albumet kom ut i august 1971[6] og nådde 28. plassen på Billboard si R&B Albums-iste og 79. plassen på Billboard 200.[7] På grunn av suksessen til, spelte Muddy Waters inn sitt London Sessions i desember 1971 og Berry gjorde det same i 1972.
Mottaking
endreWilliam Ruhlmann i Allmusic kalla albumet Chuck Berry sitt «kommersielle, om ikkje kunstnariske, høgdepunkt».[3] Robert Christgau meinte at albumet hadde dårleg kvalitet, at stemma var rusten og at studiosongane berre var for å fylle opp albumet.[4]
Albumet hadde ikkje vore ute ein månad ein gong då det 27. oktober 1972 hadde seld til gullplate hos Recording Industry Association of America med ein million selde eksemplar. Det er det einaste albumet til Berry som har seld til gullplate.[8]
Innhald
endreAlle songar er skrivne av Chuck Berry, utanom der andre er nemnde.
| Nr. | Tittel | Lengd |
|---|---|---|
| 1. | «Let's Boogie» | 3:10 |
| 2. | «Mean Old World» (Little Walter) | 5:45 |
| 3. | «I Will Not Let You Go» | 2:49 |
| 4. | «London Berry Blues» | 5:55 |
| 5. | «I Love You» | 3:26 |
| Nr. | Tittel | Lengd |
|---|---|---|
| 6. | «Reelin' and Rockin'» | 7:07 |
| 7. | «My Ding-a-Ling» (Dave Bartholomew) | 11:33 |
| 8. | «Johnny B. Goode» | 4:23 |
På kassettutgåva byta «I Love You» og «Johnny B. Goode» plass for å skape sider som var omlag like lange.
Denne versjonen av «Johnny B. Goode» erstatta det første verset av originalen med første verset av «Bye Bye Johnny».
Medverkande
endreI følgje plateomslaget[2]
- Chuck Berry – vokal, gitar
- Derek Griffiths – gitar på side ein
- Kenney Jones – trommer på side ein
- Dave Kaffinetti – piano på side to
- Robbie McIntosh – trommer på side to
- Onnie Owen McIntyre – gitar på side to
- Ian McLagan – piano på side ein
- Nic Potter – bass på side to
- Teknisk
- Esmond Edwards – produsent
- Bob Scerbo - produksjonsoversyn
- Mia Krinsky - albumkoordinering
- David Krieger – kunstnarisk leiar
- Tim Lewis – plateomslag
Lister
endre| Liste (1972) | Plassering |
|---|---|
| US Billboard 200[9] | 8 |
| US Billboard R&B Albums[9] | 8 |
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «The London Chuck Berry Sessions» frå Wikipedia på engelsk, den 8. juli 2017.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ 1,0 1,1 Rudolph, Dietmar. «A Collector's Guide to the Music of Chuck Berry: The Back at Chess Era - 1969-1975». Henta 8. juli 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 The London Chuck Berry Sessions (Vinyl sleeve). Chuck Berry. USA: Chess Records. 1972. Inner sleeve notes. LP-60020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Ruhlmann, William. «The London Chuck Berry Sessions: Overview». Allmusic. Rovi Corporation. Henta 8. juli 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Christgau, Robert. «Chuck Berry: Consumer Guide Reviews» (Php). Henta 8. juli 2017.
- ↑ The London Howlin' Wolf Sessions - Deluxe Edition (CD liner). Howlin' Wolf. USA: MCA Records. 2002. 088 112 985-2.
- ↑ Schumacher, Michael (1995). «Chapter 6: Why Does Love Got to Be So Sad? - 1969–70». Crossroads: The Life and Music of Eric Clapton. New York: Hyperion. s. 137–141. ISBN 0-7868-6074-X.
- ↑ «Howlin' Wolf: Billboard Albums». Allmusic. Rovi. Henta January 10, 2011.
- ↑ RIAA Certification Search Type «Chuck Berry» under Artist for search results.
- ↑ 9,0 9,1 «Chuck Berry - Billboard Albums». Allmusic. USA: Rovi Corporation. Henta 8. juli 2017.
Bakgrunnsstoff
endre- The London Chuck Berry Sessions på Discogs (liste over utgjevingar)