Victor Weisskopf
Victor Frederick Weisskopf (fødd 19. september 1908 i Wien, død 22. april 2002) var ein austerriksk-fødd jødisk-amerikansk teoretisk fysikar.
Weisskopf tok doktorgraden sin i fysikk under Max Born ved universitetet i Göttingen i Tyskland i 1931, og var assistent for Werner Heisenberg og Erik Schrödinger. Han måtte forlate Tyskland i 1932, og oppheldt seg dei neste åra hos L. Landau i Sovjetunionen, hos Niels Bohr i København og Werner Pauli i Zürich. I 1937 reiste han til USA og var professor ved University of Rochester frå 1937 til 1943. I desse åra gjorde Weisskopf fleire store bidrag til utviklinga av kvanteteorien, spesielt innanfor elektrodynamikk.
Frå 1943 til 1945 var han tilknytt Los Alamos Scientific Laboratory og Manhattanprosjektet for å utvikle den første atombomba, og seinare kjempa han mot spreiing av kjernefysisk arbeid og atomvåpen. Etter andre verdskrigen, slutta Weisskopf seg til fysikk-fakultet ved MIT, der han var professor fram til 1947, utanom perioden 1961-1966, då han var generaldirektør for forskingssenteret CERN i Sveits.
Weisskopf var med-grunnleggjar og styremedlem for Union of Concerned Scientists. Han vart tildelt Max Planck-medaljen i 1956 og Wolf-prisen i 1981. Han var president for American Physical Society (1960–1961) og American Academy of Arts and Sciences (1976–1979). I 1981 leia Weisskopf ei gruppe på fire vitskapsmenn sende av pave Johannes Paul II for å snakke med dåverande president Ronald Reagan om behovet for å forby bruk av kjernefysiske våpen.
Kjelder
endre- Delar av denne artikkelen bygger på «Victor Weisskopf» frå Wikipedia på bokmål, den 15. april 2013.
- Victor Frederick Weisskopf. I Store norske leksikon. Henta frå: http://snl.no/Victor_frederick_weisskopf