Wild Life er debutalbumet til Wings og det tredje studioalbumet til Paul McCartney etter oppløysinga av The Beatles. Albumet vart spelt inn i juli og august 1971 i Abbey Road Studios av McCartney og kona hans Linda i lag med studiotrommisen Denny Seiwell, som dei hadde arbeidd med på det førre albumet, Ram, og Denny Laine, som tidlegare hadde spelt i The Moody Blues. Albumet kom ut på Apple Records den 7. desember i både Storbritannia og USA og fekk lunken mottaking både av kritikarane og kommersielt.
I juli 1971 hadde McCartney ei rekkje ferske songar, og det nydanna Wings spelte inn albumet på berre litt over ei veke med tanken om at det skulle vere umiddelbart og rått for å fange det friske og vitale i ei live studioinnspeling. Fem av dei åtte songane vart spelte inn på eitt forsøk. Paul McCartney sa seinare at dei kortvarige innspelingane til Bob Dylan var ein inspirasjon til dette.[6] Den første innspelinga vart halde i Abbey Road Studios den 25. juli.[7] McCartney vart filma då han spelte «Bip Bop» og «Hey Diddle», på denne tida, som seinare kom med i fjernsynsfilmen Wings Over the World.[8]
Albumet vart øvd inn i studioet til McCartney i Skottland, kalla Rude Studio, som Paul og Linda hadde brukt til å lage demoar av songane dei skulle ta med på albumet. Sjølve albumet vart spelt inn i Abbey Road med Tony Clark og Alan Parsons som lydteknikarar. Ein kan høyre Paul sei «Take it, Tony» i byrjinga av «Mumbo». Paul song alle songane sjølv, men hadde med seg Linda på «I Am Your Singer» og «Some People Never Know». Denny Laine og Linda McCartney syng korvokal på «Tomorrow».[9]
På albumet «The Complete Audio Guide to the Alan Parsons Project», fortel Alan Parsons at han laga ein røff miks av «I Am Your Singer» som Paul likte så godt at han brukte denne som den endelege miksen på albumet.
Wild Life inneheld ein reggae-versjon av Mickey & Sylvia sin hit «Love Is Strange» frå 1957.[9] Det vart distribuert ein singel av denne songen i desember 1971, men han kom aldri i sal fordi albumet selde så dårleg.[8]
Albumet fekk lunken mottaking då det kom og nådde 11. plassen i Storbritannia og 10. plassen i USA, der det selde til gullplate. I The Beatles: An Illustrated Record skriv Roy Carr og Tony Tyler at albumet er eit «hastverksarbeid, defensivt, med dårleg timing og for mykje omtalt» og skreiv at det synte botnnivået i låtskrivinga til McCartney, «akkurat når han trong litt respekt».[10]
Graff, Gary; Durchholz, Daniel (eds) (1999). MusicHound Rock: The Essential Album Guide. Farmington Hills, MI: Visible Ink Press. ISBN1-57859-061-2.
Ingham, Chris (2009). The Rough Guide to the Beatles (3 utg.). Rough Guides UK. ISBN978-1-84836-752-4.
MacDonald, Ian (2005). Revolution in the Head: The Beatles' Records and the Sixties (2. rev. utg.). London: Pimlico (Rand). ISBN1-84413-828-3.
Miles, Barry; Badman, Keith, red. (2001). The Beatles Diary After the Break-Up: 1970–2001 (reprint utg.). London: Music Sales Group. ISBN978-0-7119-8307-6.
↑Salaverri, Fernando (September 2005). Sólo éxitos: año a año, 1959–2002 (1st utg.). Spain: Fundación Autor-SGAE. ISBN84-8048-639-2.
↑«Swedish Charts 1969–1972 (in PDF-files)»(PDF) (på svensk). Hitsallertijden. Henta 18. mai 2018.Note: Kvällstoppen combined sales for albums and singles in the one chart. Wild Life peaked at the number-five on the hit parade on 11. januar 1972.
↑ 20,020,1McGee, Garry (2003). Band on the Run: A History of Paul McCartney and Wings. Lanham, MD: Rowman & Littlefield. s. 233. ISBN978-0-87833-304-2.
