Albert Camus
Albert Camus[a] (fødd 7. november 1913 i Mondovi ved Constantine i Fransk Nordafrika, dagens Algerie, død 4. januar 1960 ved Villeblevin i Département Yonne i Frankrike) var ein fransk forfattar og filosof som blir rekna som ein av dei mest kjende og viktige franske forfattarane på 1900-talet. I 1957 fekk han Nobelprisen i litteratur «for sin viktige litterære produksjon, der han med eit klårøygd alvor set lys på problem i samband med det menneskelege samvitet i vår tid.»[1][2]
| Albert Camus | |
 | |
| Statsborgarskap | Frankrike |
| Fødd | 7. november 1913 Dréan |
| Død |
4. januar 1960 (46 år) |
| Yrke | skribent, filosof, romanforfattar, journalist, essayist, skodespelforfattar, manusforfattar, fransk motstandskjemper, lyrikar, fotballspelar, kommentator |
| Språk | fransk |
| Medlem av | American Academy of Arts and Sciences, comité de lecture des éditions Gallimard |
| Religion | ateisme |
| Ektefelle | Simone Hié, Francine Faure |
| Born | Catherine Camus, Jean Camus |
| |
| Albert Camus på Commons | |
Biografi
endreCamus sin far døydde tidleg og sonen fekk ein nær relasjon til mora. Trass ein fattig oppvekst fekk Camus studere; filosofistudiane var omfattande. Åra 1937–1939 var Camus medlem av kommunistpartiet og i 1938 byrja han å arbeide som journalist. Under andre verdskrigen arbeidde Camus i Paris med undergrunnsavisa Combat som han var redaktør av i åra 1945–1947.
Albert Camus første stor bidrag til verdslitteraturen var den konsentrerte forteljinga Den fremmede (1942). Romanen er kanskje hans mest vellukka eksistensielle verk. Sartre bidrog i stor grad til Camus sitt genombrot som forfattar ved å peike ut at romanen som eint døme eit verk innan eksistensialismen.[3] Camus syner det absurde, tilfeldige og meiningslause i menneska sine tilvære; han har i det heile eit nihilistisk drag som minner om filosofien til Nietzsche.
Albert Camus omkom i ei bilulukke då eit dekk på bilen han sat i eksploderte og bilen fekk sleng.
Verk
endre
Romanar
endre- L'Étranger, 1942; Den fremmede
- La Peste, 1947; Pesten, 2020[4]
- La Chute, 1956; Fallet
- La Mort Heureuse (skriven 1936–1938; publisert 1971) Den lykkelige død
- Le Premier homme (uferdig, publisert postumt i 1994) Det første mennesket
Novellsamlingar
endre- L'exil et le royaume (samling) (1957)
- La Femme adultère
- Le Renégat ou un esprit confuse
- Les Muets
- L'Hôte
- Jonas ou l'artiste au travail
- La Pierre qui pousse
Sakbøker
endre- L'envers et l'endroit
- Noces (1938)
- Le Mythe de Sisyphe (1942)
- L'Homme révolté (1951)
- Carnets, mai 1935 — fevrier 1942 (1962)
- Carnets, 1943 — 1951 (1965)
- Carnets Tome III: Mars 1951 – December 1959 (1989)
- Albert Camus, Maria Casarès. Correspondance inédite (1944-1959). Édition de Béatrice Vaillant. Avant-propos de Catherine Camus. Collection Blanche, Gallimard. Parution : 09-11-2017.
Essays
endre- Essay on Realism and Artistic Creation (1957)
- Parnassos lecture in Greece (1956)
- Lecture at Columbia University (1946)
- Essay for the theatrical play L'État de Siege (1948)
- Réflexions sur la guillotine (1957)
- Combat (1946)
Drama
endre- Caligula (urpremiære 1945, skriven 1938)
- Requiem pour une nonne (1956)
- Le Malentendu (1944)
- L'État de Siege (1948)
- Les Justes (1949)
- Les Possédés (1959)
Samlingar
endre- Resistance, Rebellion, and Death (1961)
- Lyrical and Critical Essays (1970)
- Youthful Writings (1976)
- Between Hell and Reason: Essays from the Resistance Newspaper "Combat", 1944–1947 (1991)
- Camus at "Combat": Writing 1944–1947 (2005)
Merknadar
endre- ↑ Uttalt alˈbɛːʀ kaˈmy
Referansar
endre- ↑ «for his important literary production, which with clear-sighted earnestness illuminates the problems of the human conscience in our times»
- ↑ Camus på nobelprize.org
- ↑ Albert Camus i Nationalencyklopedins ordbok, 23. mai 2007
- ↑ En kunstnerisk triumf. NRK. Vitja 3. april 2020
Bakgrunnsstoff
endre
- Camus på nobelprize.org
- Fonds Albert Camus - Cité du livre d'Aix en Provence
- Société des Études Camusiennes Arkivert 2018-01-06 ved Wayback Machine.
- The Albert Camus Society